CREED - Green Irish Tweed

به قول جمله معروف که بعضی عطرها من جمله این عطر نه تکرار میشن نه تکراری.یکی از عطرهایی که قصه‌ی خودش رو داره و پشت ظاهر کلاسیکش لایه‌های عجیبی پنهانی داره.جوری که حس میکنی داری باهاش سفری آغاز میکنی.
در اپنینگ بوی سبز و درخشان لیمو و برگ بنفشه در همان ثانیه‌ی اول مثل گشوده شدن پرده‌ی ضخیم مخملی روی صحنه است. نه ترش تند است نه سبز زمخت بلکه انگار یک هوای خنک کوهستانی وارد شش‌ها میشود،مثل اولین دم صبح در کوه‌های ایرلند.میانه کار جایی‌ است که خیلی زیرپوستی حرف میزند.نت‌های بنفشه و ریشه گل زنبق وارد میشوند اما نه به شکل پودری زنانه، بلکه تمیز، صیقلی و مردانه. اینجا حس میکنی مردی تنها با کت تویید سبز روی تپه‌ای مه‌گرفته ایستاده هوا کمی مرطوب است نسیم میوزد و از دور صدای رودخانه می‌آید.
درای‌ داون عطر وقتی آرام آرام روی پوست مینشیند، مشک و امبروکسان وارد میشود. نتیجه‌اش رایحه‌ ای نیمه‌طبیعی است که یک تمیزی کلاسیک دارد. مثل بوی پارچه‌های تازه اتوشده یا اتاقی با چوب صیقلی قدیمی یه همچین حس هایی.
گرین آیریش توید یکی از کارهایی است که از دهه‌ی ۸۰ میلادی تا امروز همچنان در اوج مانده بدون اینکه قدیمی یا از مد افتاده باشه راز این ماندگاری،ترکیب استادانه‌ ی سادگی و ظرافت.اما پشت این سادگی یه کد مخفی داره.
ماندگاری معمولی(نسخه‌های قدیمی‌تر قوی‌ تر بودن اما رفرموله‌های جدید کمی سبک‌ تر شدن با این حال هنوز از خیلی عطرهای هم‌ رده جلوتره).
پخش بو در یکی دو ساعت اول پخش خوبی داره یه هاله‌ی تمیز و خوش‌ پوش دور آدم درست میکنه بعدش نزدیک‌ تر به پوست میشینه.
سیلاژ وقتی راه میری رد تمیز به جا میمونه نه غلیظ و سنگین نه خاموش و بی‌ اثر.
در مجموع عطری که اکثریت استفاده کردند و جز محدود عطرهایی که همچنان علاقه مند داره و این نشانه محبوبیت یک عطر.

دوستان من خیلی حرفه‌ای نیستم ولی من این عطر رو میزنم بوی چمن و سبزی خورده شده میگیرم درسته ایا یا فیک خریدم؟

فیلم آیریش من رو نگاه کنید رابرت دنیرو و آلپاچینو حالا همونو فکر کنید شده عطر رایحه اولد مانی و مافیایی طوری که سبز هست حس و حال جنگل سبز همه ی این چیزایی که گفتم رو تصور کنید میشه این عطر.
تمام

تا وقتی اورجینالشو بخرم یه مشابه خوب معرفی کنید😁همون کول واتر خوبه اساتید؟

واقعا قدر این عطر رو بدونید دست طراح این عطر درد نکنه رویال میفر 2024 (آبیه) بو کنید میفهمید چی عرض میکنم کرید گرین آیریش هنوز که هنوزه با این که چند ساله استفاده میکنم باز تکراری نشده مطمئن باشید تکراری نخواهد شد عطر های لویی ویتون هم چند صباحی ازش جلو میزنن ولی بعد مدتی از این عطر عقب میمونن

رایحه ای سبز، خنک ، کمی علفی و معطر با بیسی "آبی دریایی" و چوبی. عطرای خنک(از جمله همین عطر) به هیچ وجه روی پوست من موندگاری ندارن و بهمین دلیل شخصا علاقه ای به عطر های خنک ندارم اما این عطر فوق العاده مردانه و خوش پوش و خوش ساخت هست و لایق تمام تعریفاتی که ازش میشه هست، از طرفی هم گرین ایریش تویید از عطراییه که فرمولش به راحتی با یه سرچ پیدا میشه و پیشنهاد میکنم نگاهی بهش بندازید چون ساختار اکثر عطرای خنک چه ساخت ایسی میاکه یا دیویدوف باشن چه ساخت لویی ویتون و چه ساخت روژا همه شبیه به همن و با خوندن یه فرمول عطر خوش ساخت و خنک انگار کلیت نحوه ساخت تمام عطرای خنک رو خوندید و میفهمید اون آکورد ابی و خنک و دم دستی و مدرن که به عطرای مردانه همه پسند نسبت داده میشه( که توصیفش با کلمات ممکن نیست) از کجا میاد.
از نظر من گرین ایریش تویید کول واتری هست که با نوت های طبیعی تر ارتقاع یافته باشه. کول واتر رو تصور کنید که به شروعش نوت های طبیعی مرکباتی ( برگاموت و پرتقال شیرین) اضافه شده باشه به همراه نوت های کمی سبز و گیاهی و آروماتیک(علف لیمو،لوندر، فلفل سیاه، گالبانوم، کمفور) که اون حس کاملا مصنوعی و افتر شیو مانند کول واتر رو بالانس میکنن. این عطر بر خلاف کول واتر از چوب صندل واقعی استرالیایی استفاده میکنه و نکته جالب تر اینجاست که کرید تو این عطر از سیوت واقعی استفاده کرده که در نوع خودش جالبه چون تو دنیای امروزی، مخصوصا به بهانه های حیوان آزاری و نقض حقوق حیوانات، کمتر شرکتی از سیوت واقعی استفاده میکنه. بیس این عطر مثل تمام کار های خنک چه ده دلار باشه چه مثل کرید سیصد دلار از ترکیب ایزو ای سوپر که رایحه خشک و چوبی داره و امبروکسان که حس کمی تازه و تمیز و دریایی داره و دوز بالای آکورد امبری -خزه ای خشک تشکیل شده و هدیون (با رایحه مدرن و تازه، گلی و گل های سفید) و نوت های نرم مشک مصنوعی و گلی مصنوعی و طبیعی(کمی زنبق و رز مجموعا چهار هزارم فرمول) نقش تلطیف کردن روایح تند و تیز و عاری از شیرینی بیس رو به دوش میکشن.
اما نکات منفی از نظر من، این عطر شباهت بالایی با کول واتر مخصوصا از راه دور و در هوا داره و بدون شک دیگران این عطرو با کول واتر اشتباه میگیرن که با توجه به برچسب قیمتی ده برابری کرید نسبت به کول واتر نکته جالبی محسوب نمیشه. موندگاری و پخش بوی این عطر روی پوست من واقعا ضعیف هست که باز هم با توجه به قیمتش شخصا برای من قابل قبول نیست، دوستانی هم که به دوز بالای هدیون و ایزو ای سوپر یا امبروکسان حساسند حتما این کارو قبل خرید تست کنند.

با سلام خدمت تمامی اساتید گرانقدر
با اجازه از تمامی هنرمندان این عرصه نظرم
درباره این پرفیوم عرض میکنم.
دکانت گرین ایریش رو تهیه کردم که با دودلی تهیه اش کرده بودم، چرا که نگران بودم محصولی با این قدمت شاید برای من 23 ساله مناسب نباشه.
اما در یک بار مصرف نظرم بلکل عوض شد.
حس تماشای غروب خورشید در یک طبیعت بکر
همگام با نوشیدن لیموناد یخ و با حضور زنبق های نوشکفته.
این حس شاعرانه ای بود که از این محصول من گرفتم.
ایم عطر با شکفتن نت هاش حس طراوت و تمیزی در یک روز گرم رو میده که بی برو برگشت شما یک روحیه ارام و لطیف و شاید با اغراق عاشقانه با خوش بینی و اعتماد به نفس خواهید داشت.
در یکبار استفاده متوجه این شدم که پخش بوی بسیار مناسب و ملایمی داره جوری که دو نفر جسارت به خرج و نام این اثر هنری رو پرسیدند.
در مورد ماندگاری هنوز نمیتونم نظری عرض کنم اما پخش بوی خوشایندی داره
و از خرید این دکانت راضیم و قصد خرید خود محصول رو در برنامه خریدم خواهم داشت.
با تشکر از تمامی دوستانی که با نظرات خود در این سایت باعث علاقه من به این دنیای هنری و شاعرانه شدند. بدرود

کرید گرین آیریش توید: قدم زدن در ابدیت یک مرغزار ایرلندی

گرین آیریش توید، تنها یک عطر نیست؛ یک میراث است، یک استاندارد طلایی در دنیای روایح مردانه که با هر افشانه، تجربه‌ی قدم زدن در یک مرغزار سرسبز و باران‌خورده‌ی ایرلندی را پیشکش می‌کند. جزو آن نوادر از عطرهایی است که گذر زمان، نه تنها از صلابت و وقارش نکاسته، بلکه همچون یک کت توید دست‌دوز اعلا، با هر بار پوشیدن، بر ارزش و شخصیت صاحبش افزوده است.

طلوع این شاهکار، با رقص بی‌بدیل به لیمو و زنبق رقم می‌خورد؛ نه یک انفجار مرکباتی صرف، بلکه نسیمی خنک و اشرافی که گویی از میان برگ‌های تازه و گل‌های وحشی عبور کرده و لطافتی پودری و در عین حال مردانه را به همراه دارد. این همان امضای کرید است که از ابتدا، حساب خود را از عطرهای سبز معمولی جدا می‌کند و خبر از تجربه‌ای عمیق‌تر می‌دهد.

قلب گرین آیریش، در تسخیر برگ‌های بنفشه است؛ رایحه‌ای سبز، کمی خاکی و بی‌نهایت طبیعی که تصویری از شبنم نشسته بر گیاهان پس از بارانی بهاری را به ذهن متبادر می‌کند. اینجاست که "سبز" بودن عطر به اوج خود می‌رسد، اما سبزی آن، نه از جنس علف‌های بریده شده و تیز، بلکه سبزینگی یک چشم‌انداز وسیع و آرام است، پر از جزئیات و سایه‌روشن.

و اما فرود این عطر، جایی است که جادوی کرید به کمال می‌رسد: چوب صندل میسوری، با آن گرمای شیری و احاطه‌کننده‌اش، در آغوش عنبرسائل گران‌بها، پایانی باشکوه و ماندگار را رقم می‌زند. این عنبرسائل، همان نت افسانه‌ای کرید، کیفیتی شور و شیرین و دریایی‌مانند به ترکیب می‌بخشد که گرین آیریش توید را از یک عطر صرفاً سبز و چوبی، به یک اثر هنری چندلایه و فراموش‌نشدنی بدل می‌کند. تعادل میان طراوت اولیه و این عمق پایانی، به راستی که شاغول عطرسازی است.

گرین آیریش توید را می‌توان پدر معنوی بسیاری از عطرهای فرش و آروماتیک دانست، معیاری که دیگران با آن سنجیده می‌شوند. عطری است برای مردی با اعتماد به نفس ذاتی، که تجمل را در سادگی و اصالت می‌جوید؛ مردی که نیازی به خودنمایی ندارد، چرا که حضورش خود، گویای همه چیز است. از دفاتر کار مدرن گرفته تا گردش در طبیعت بکر، این عطر چون جامه‌ای نامرئی از اقتدار و ظرافت، پوشنده را همراهی می‌کند.

بی‌شک، گرین آیریش توید فراتر از یک مُد گذرا، یک انتخاب ابدی است؛ سرودی در ستایش طبیعت، اصالت و مردانگی بی‌زمان.

سلام خدمت همه دوستان عزیز.
این کار رو برای مدیرم که یک آقای 50 ساله هستند گرفتم. ایشون دائم در جلسات هستند و عاشق گل و گیاه و نتیجه اینکه واو. چقدر برازنده بود برای این شخصیت. چقدر با کلاس و شیک و تمیزه این کار. واقعا برازنده همچین شخصیتی بود. واقعا بوی تمیزی و بهداشت و نمیدونم چطوری توصیفش کنم. به قول همکارم کامل مناسب کت و شلوار و آقایی جا افتاده و مهم هست.

رقص کنان در چمنزارهای کورن وال

آیریش گرین یکی از اون عطرایی بود که چون میگفتن شبیه کول واتره و خیلی معروفه باید تستش کنم تا اگه خوب بود برای باب بخرم. وقتی در مورد این عطر فک میکنم ناخودآگاه یاد شوهر خالم فرانکی میفتم که اصالتا ایرلندیه (خودش لندن بدنیا اومده). من خودم ایرلند نرفتم ولی مام و خالم اینا طرفای مرداد یا شهریور رفتن، اول دوبلین بعدشم خونه دوست فرانکی جان که البته درست یادم نمیاد که تو یه شهر دیگه بود یا همون دوبلین ولی یادم که مام میگفت کنار ساحل بود هوا سرد و باد سرد میومد 🥶. قبل از خرید عطر تو نتها به لیمو نظرمو جلب کرد و از اونجایی که باب اهل عطرای کلاسیک تره حدس میزدم که خوشش میاد. البته اینجا نظر خودم عو مینویسم چون باب در کل زیاد براش فرقی نمیکنه چی باشه

رایحه: آیریش گرین یه کار سبزه ولی نه یه سبز تند یا گس، یه سبز فرش و تازه، صابونی که میشه بوی لیمو طور ازش گرفت که با توجه به نت به لیمو طبیعیه. البته وقتی میگم لیمو منظورم خود لیمو نیس، در واقع یه چیزی تو همون مایه های به لیمو طور. بوی جالبی داره ولی من نه ازش خوشم میاد نه بدم میاد، اگه باشه شاید بزنم
نباشم مهم نیس. به نظرم مناسب ٣٠ سال به بالا و آدمای جا افتادست. کسایی که بوشو عو متوجه شدن گفتن خوبه ولی ممکنه کسایی باشن که از بوش خوششون نیاد. شباهت هایی با کول واتر وجود داره ولی راهشون از هم جداست و به نظرم اونطور که بقیه گفتن خیلی شبیه نیستن.

پخش بو و ماندگاری: از لحاظ پخش پرفورمنس کار متوسطه (یا متوسط شده) و ماندگاریم خوبه و با توجه به تعداد پاف تا یه روزم میمونه. در کل برای عملکرد خوب باید زیاد زده بشه. نکنه جالب اینه که با اسپری زیاد حال آدم عو بد نمیکنه یا حداقل من اینطوری نشدم.

دیزاین بطری: یه کار خوشدست، لوکس با درب تقریبا لوکس، گوشه های صاف، تیره رنگ با بدنه ای که یه حالت انحنایی و محدب طور داره که بطری عو از فرم مربع یا مستطیل خارج کرده یا همون سادگی دراورده. به نظرم رنگ انتخاب شده مناسب کار نیست و اگه من بودم کار رو روشن تر میگرفتم.

این کار منو یاد: سریال پولدارک و چمنزارهای کورن وال میندازه. جایی که دملزا و راس هر کدوم به تنهایی یا بعضی وقتها تو چمنزار با هم قدم میزدن در حالیکه نسیم از سمت دریا تو قدم زدنها همراهشون میکرد.

نتیجه: آیریش گرین کار با کیفیت، کلاسیک، فرش، تمیز و لوکسی هست که میتونه علاقه مندان به این سبک از رایحه رو به خودش جلب کنه. به شخصه این کار برام خنثی رو به پایینه یعنی برام فرقی نمیکنه که باشه یا نه و دنبالشم نمیرم ولی امتحان کردنش به علاقمندان این سبک و طرفداران کرید حتما پیشنهاد میشه