GUERLAIN - Mitsouko Eau de Parfum

این عطر کمی خشن است و تیز و برنده، مثل شمشیر سامورایی. همزمان زیبا و اسرار آمیز است مثل عشق میتسوکو به افسر انگلیسی. (فرض را بر این میگذارم که همه داستانش را میدانند).
من نمیدونم چرا شیپر ها پاییز اینقدر به آدم میچسبن و پاییز که میشه آدم ناخودآگاه سراغ شیپر ها میره. اگر کسی میدونه به منم بگه 🥰

از جواهرات گرانبهای میراث گرلن که همسو با عشق ژاک گرلن به شرقِ دور ساخته شد. از طرفی ژاک که قصد داشت لطفِ نویسنده فرانسوی"کلود فَغِغ" من بابِ اشاره به عطر ژیکی در یکی از کتاب هاش رو جبران کنه تصمیم گرفت ستاره نو رسیده ش رو به اسم کاراکترِ زنِ رمان "نبرد" از همین نویسنده نام گذاری کنه. رمانی با مضمون عشقی ممنوعه در بحبوحه جنگ روسیه و ژاپن مابین یک افسر نیروی دریایی بریتانیایی و همسر دریاسالار ژاپنی "میتسوکو"

ژاک گرلن برای خلق این عطر از خانواده بویایی شیپغ دعوت به کار کرد و با افزودن دوز بالایی از آلدهید c14 که تداعی گر بوی هلو هست اون رو در گروه شیپغ های میوه ای جا داد تا تبدیل به یکی از اصلی ترین رفرنس های شیپغ میوه ای در طول تاریخ عطرسازی بشه.
میتسوکو جزو نخستین عطرهاییه که این نوع از آلدهید درش به کار رفته.

عطر ترکیبات مختصری داره اما با تاثیر شگرفش در دنیای عطر ثابت کرده که تعدد موادِ ساخت، ارزش کار رو بالا نمیبره.
رایحه در چارچوبِ عطرهای شیپغ، با برگاموت باز میشه، به قلبی گلی میرسه و در بیسی چوبی فرود میاد اما هلو و ادویه جات مخصوصا دارچین، به ترکیب وجوه مسحور کننده ای میبخشن.
میتسوکو همون هلوی افتاده بر زمینِ خاکی و مرطوبِ جنگله که با اولین گاز من رو به فضایی مجلل با لوستر های کریستال و نور های طلایی میبره.
ترکیب استادانه ای از شیرینیِ میوه ای و لاکتونیک(شیری) با حس زمینیِ خزه/پچولی و گرمای ملایم ادویه ها، رایحه ای مخملی خاکی از هلو رو در اتمسفری کلاسیک و لوکس ارائه داده که میشه ساعت ها درموردش حرف زد. اما جامع ترین تعریف رو لوکا تورینِ منتقد ازش داشته :

((میتسوکو هیچ چیز برای لقب بهترین عطر جهان کم نداره!))

میتسوکو طی ادوار مختلف تاریخ فراز و فرودهای زیادی رو طی کرده تا به ما برسه. از کمبود شیشه برای تولیدش در دوران پس از جنگ جهانی که برند رو مجبور کرد همون شیشه لوغ بلو رو براش استفاده کنه گرفته تا مواجهه با قانون های سختِ ایفرا درمورد ممنوعیت خزه بلوط که نقش اساسی در عطر داشت.
مشکل شیشه قابل حل بود اما تحریمِ خزه معضل بزرگی ساخت که علاقمندان رو از ادامه حیاتِ میتسوکو ناامید کرد چرا که خزه، روح عطر بود.
در میان ترس و یاس های ازدست رفتنِ این وزنه ی سنگینِ دنیای عطر، ادوارد فلشیِر، عطارِ ماهر با جایگزینی و تغییر دوز در نت ها میتسوکو رو از انقراض ابدی نجات داد، ریفرموله ای بی نقص که عاشقان پرشمار این شاهکار درسراسر دنیا حتی لوکاتورینِ سختگیر رو راضی کرد. به عقیده لوکاتورین نسخه بعد از ریفرموله همچنان عالی به نظر می رسید...

هرچند حذف عنبرنهنگ از فرمولِ اولیه به دلیل کمبود منابع و هزینه ی گزاف، عمق و غنای رایحه رو دستخوش تغییر کرد اما از طرفی با اضافه شدن هِدیون (ترکیب شیمیایی انسان ساخت با رایحه ای مرکباتی یاسی) به فرمول از کدر بودن نسخه های وینتج کاسته شد و رایحه ابعاد شفاف تر، نرم تر و درخشان تری پیدا کرد.

البته تغییر فرمول میتسوکو همینجا خاتمه نیافت و بعدها به ناچار دگرگونی های دیگری بهش تحمیل شد که عطارِ دائمی برند، تیری واسر با هوشمندی در جایگزین کردن نت ها سعی کرد کماکان تمامیت عطر رو حفظ کنه.
همچنین میتسوکو سالها در مقابل تغییرات مختلف گرلن بر روی شیشه ها مقاومت کرد و در شیشه اولیه خودش باقی موند تا اینکه نهایتا در تحولات اخیرِ برند، مجبور به پذیرش تعویض لیبلش شد.

این شاهکار ابدی، عطر مورد علاقه مشاهیری همچون چارلی چاپلین، اینگرید برگمن و طراح رقصِ روسی"دیاگیلف" بوده که روژا داو با الهام از میتسوکو و داستان علاقه این هنرمند مشهور و مهم روسی بهش، عطر دیاگیلف رو ساخت و روانه بازار کرد.

جناب اقای علی توصیف زیبا و در عین حال دقیقی داشتند صرفا چند نکته را اضافه می‌کنم.
میتسکو تا حد زیادی در دسته‌ی کارهای کلاسیک گنجانده‌ می‌شود.‌و لذا بیشتد علاقه‌مندان به کارهای کلاسیک به آن گرایش پیدا خواهند کرد. هر چند همچون بلامی وتیور هرمس که در لبه‌ی کلاسیک و مدرن راه میرود این کار نیز می‌تواند همچنان وجوه امروزی خودش را به‌ما نسان دهد.

میتسوکو بسیار غنی‌ است. چند وجهی است؛ عمق دارد و لذا شما را مثل گلهای ادم‌خوار می‌بلعد به درون خودش. هر قدر بو می‌کشم بیشتر درونش غرق می‌شوم.

وجه زنانه‌ی کار غالب است. اما از نطر من با لباسی مناسب قطعا برای مردها نیز قابل پوشش است.

از ابتدا تا انتهای رایحه، بوی آشنایی را به مشامم یاداوری کرد: بلامی وتیور هرمس. در هر دو آکوردی خاکی مانند و گرم و تا حدی پودری و علفی حس می‌کنم که در بلامی به دلیل حضور نتهای تاریک‌تر به سمت گرمی و خفگی و فضای اسپایسی بیشتری حرکت می‌کند ولی در میتسوکو این رایحه‌ی خاص کمی رفرش‌تر و روشن‌تر است و با حضور هلو و یلانگ و مرکبات کمی شیرین نیز می‌شود.

من این کار را‌متاسفانه در باتل‌های جدید تست داشته‌ام. قطعا غنای کار در نسخه‌های وینتیج به دلیل حضور اوکموس بسیار بیشتر بوده. اما حتی این کار تعدیل شده نیز بسیار دلچسب و زیبا است.

رایحه‌ی کلی کار، ترکیبی از هلوی پخته، روایح خاکی و چوبی و تا حدی دودی و پودری است. هلویی کاملا آعشته به خاک خشک و نه گل الود.

میراث گرانبهایی از ژاک گرلن برای انسانهای مدرن که نمی‌خواهند ریشه‌های خود را از یاد ببرند...