BEAUFORT LONDON - Rake & Ruin

سلام دوستان عزیزم:
این ریویو کوتاهی بوده که چندی قبل در صفحه عطر فاتوم وی برای توضیح Rake & Ruin خدمت یکی از دوستان نوشته بودم و حال با کمی تغییرات و توضیحات تکمیلی مجدد خدمتتون ارائه میکنمش.
آغازی بسیار هارش با بوی بسیار بسیار عجیب تباهی و فاسدشدگی در اثر آتش سوزی را تداعی میکنه که حالتی کاملا چرک و انیمالیک داره و در پس زمینه یه نت سبز تو مخی که حاصل آنجلیکا و رزماری هست همراهیش میکنه.اصلا گول رفرنس داده شده برای این عطر رو نخورید ..هیچ رایحه ای از لیمو و فلفل ، دانه کاج و .... رو حس نمی کنید ..فقط فقط رایحه کهنگی و فساد در اثر سوختن رو حس خواهید کرد..دقیقا رایحه یه باغ یا خونه باغی رو میده که در اثر آتش سوزی از بین رفته و سالهاست متروکه مونده.خب ممکنه خیلی عجیب به نظر برسه همچین رایحه ای چرا باید اسمش عطر باشه ولی همونطور که میدونین کارهای این خانه عطر، عجیب و کانسپچوال هستند و بیشتر طراحی هاش برای بازسازی وقایع تاریخی انگلستان و حال و هوای اون رخداد انجام میشه.
رایحه ایی خسته و غمناک و کاملا بی روح که هیچ اثری از امید و شادمانی رو نمیتونید در آن پیدا کنید.
شاید تداعی کننده اوج تباهی و فساد و گرایشات مبتذل در دورانی خاص بوده که سعی بر آن شده به بالاترین و شدید ترین صورت، خودش رو به نمایش بگذارد.
اما ماهیت اصلی کار :
همون جوری که از اسم عطر پیداست بواسطه نامگذاری و حضور دو کلمه rake و ruin که تقریبا معانی مترادفی هم با هم دارند، باید انتظار یه رایحه کهنه و کثیف و بی روح رو داشته باشیم و دقیقا همین طوره. رایحه کلی و تقریبا خطی این عطر حضوری ترشیده و نیمه گس و بسیار کپکگون از تخمیر ( شاید مرکبات) هست که از آغاز با دوز غلیظی از اینسنس ها ( روایح دودی) و نت های چرک و انیمالیک ترکیب شده اند و به مرور زمان و خیلی آرام هرمی سبز و دم کرده و عبوس رایحه کلی کار رو احاطه میکنه و تا آخر عمر عطر ادامه داره.
رایحه ایی شبیه به دود حاصل از سوختن چوب های کهنه و نمدار که با رایحه متصاعد شده یک مرداب و یا آبی راکد و خزه بسته در عمق یک جنگل فرسوده ترکیب و ادغام شده اند.
نازنین عزیز با ریویو خودش خیلی زیبا فضای این کار رو ترسیم کردند که شخصا بسیار لذت بردم از متنشون و من با خواندنش راغب شدم مجددا برای این عطر در صفحه خودش نگارش کنم.
با آرزوی آسایش و آرامش برای همه عزیزان

چه شیرین بیانی؟! چه پرتقالی؟! چه دوغی و چه کشکی؟!:)
پرتقالِ گندیده، لگدمال شده، روی آسفالت جان داده؛ دیده اید؟ خاست به فرار و کاج چنگش زد! صدای خورد شدن استخوان هایش آمد! دهان خونی، پوستِ گس و تلخِ لیمو را میان دندان های شکسته اش گرفت و شروع به جویدن کرد. تلخ تر از او خندید و گفت: آه ای رنج شیرینِ من! شیرین بیان ام کجاست؟ و او باز هم خیالِ شیرین بیان داشت...و کاج، نگاهش به من افتاد. کفتارش تاخت و مرا از گردن گرفت و پرت کرد در گرم خانه ی بخارِ زهرمار گرفته اش! بله، زهر ماری‌است در لباس زنبق که اندامِ مُشکِ چروکیده فلج، او را دُرُسته بلعیده است! و او نفس کشیدن از یادم بُرد و خس خس برایم گذاشت و کاج دیگر چنگ نزد! آمد به جلو و در گوش چپ نجوا کرد: خوش آمدی دخترک گریزپا!..
و ریک اند روئن، همان لحظه ایست که جبر بر شانه ات می کوبد و می گوید: فرار بی فرار! اینجا، شهربازیِ من است و بازی، به این آسودگی ها هم که تو خیال می کنی تمام نخواهد شد..چنگ بزن و آوار تر کن خرابه را و من، بی باک تر از قبل، میان بخار و سوز و سرما، به پرتقالی می نگرم که خیالِ گریز در سر داشت و در عوض زیر پا لِه شد! به شیرین بیان می نگرم و جایی بدون تو و می خندم و زیر لب زمزمه می کنم: آه ای رنج شیرین من...
سوای قصابِ فیلمِ I Stand Alone، به نظرم میشه گفت کرکتر یک بیمار اسکیزوفرنی رو داره. برای من تداعی کننده ی شمایلِ پسرِ طرد شده یک خانواده بود. بگذریم...
This is how he ruins you and rakes your broken heart like dead leaves..

سلام
دوستان با تستی که داشتم عطر به شدت انیمالیک و چرمی هستش ....
روایح حیوانی به شدت حس میشه تا پایان خود نمایی میکنه دلیل تند و زننده بودن هم بیشتر بخاطر وجود نت ریشه زنبق هستش ...
ولی روایح پایانی کمی قابل تحمل هستش واقعا خوب کار شده البته اگه از نت های اولیه دیوانه نشوید ...
و قطعا دلم نمیخواد همچین بویی رو بپوشم .
بازخورد نهایی صددرصد فراری دادن دیگران خواهد بود ...

هرچی اومدم راجع به این عطر و رایحه اش اطلاعات کسب کنم دیدم اینجا دانشکده هنر شده 😎 از سایت های اجنبی باید استفاده کنم من بعد

Rake & Ruin

Rake به معنی فاسد یا هرزه است
Ruin به معنی خرابه ویرانه است

در سال 1751، هنری فیلدینگ، رمان‌نویس، اعلام کرد که «جین‌فروشی‌ها بی‌تردید مهدکودک‌های هر نوع بدی و شرارت هستند».

در تلاش برای نشان دادن این سقوط فضیلت عمومی، بین سال‌های 1732 تا 1734، هنرمند انگلیسی، ویلیام هوگارت، هشت بوم نقاشی را منتشر کرد که پیشرفت یک فاسد را به تصویر می‌کشید. یکی از بدنام ترین آثار هوگارث، ویرانی Tom Rakewell، قهرمان داستان، با قرار گرفتن در معرض زندگی سطح بالا ، روسپی ها و قمار به تصویر کشیده شده است.

با الهام از صحنه‌های انحطاط هوگارث در زمان سلطنت شاه جرج، روح آن‌ها را در Rake & Ruin احیا می‌کنیم – عطری که شبی را در میخانه‌ای به تصویر می‌کشد، جایی که نوشیدنی جین ریخته میشود، اوقات خوشی سپری می‌شود و لغزش شروع می‌شود…

این ادو پرفیوم قدرتمند (غلظت 30 درصد) دارای ترکیبات گیاهی نوشیدنی‌هایی است که در آن زمان لیوان‌ها را پر می‌کردند و بر روی چوب‌های تیره کف سرریز میشدند و کنایه‌های حیوانی به اعمال ناپسندی که بین آنها رخ داده است.

دوباره؛ تماشا کردم. همه‌جا گورستان بود.
به‌جای گل‌ها، سنگِ گورها؛
کشیش‌ها با ردای بلند وُ سیاهِ خود گِردِ آنها می‌چرخیدند
وَ اینگونه شور و تمنای مرا با بوته‌های خار پیوند می‌زدند!

به‌نظر من برای درک کانسپتِ vi et armis فیلم requiem for a dream از دارِن آرُنوفسکی رو باید تماشا کرد وُ برای ایجاد یک تصویر واقع از rake and ruin فیلم i stand alone گاسپار نوئه. شاید بعد از این دو دلمون بخواد به سراغ لنجزارِ فاسدِ یُرگوس لَنتیموس به نامِ dogtooth بریم و در نهایت شاید وَ شاید جنون مارو به سمت funny games میکائیل هانکه بِکشه. وقتی عطرها آغشته به باقی هنرها بشن خروجی متفاوت وَ گاهی اوقات وضعیت ناجور سرخ میشه.

من شخصا به این خانه علاقه‌مند هستم و از بین آثار خلق شده Terror and magnificence, fathom v, iron duke, coeur de noir رو انتخاب میکنم. اما [ازنظرمن] تو کله‌ی هیچ کدام از مخلوقات بوفرت عقل نیست. دیوانه‌ان. جنون، جادو وَ شرارت از در و دیوار این خانه می‌باره. تلخ و خونین ترین صفحات تاریخ هستند. به حدی مفاهیمِ دارک و گَس رو در خودشون جا دادن که با استشمام اون‌ها قلب آدم مچاله میشه. من نمیدونم دیگران چگونه با چنین آثاری روبه‌رو میشن اما مطمئنم اگر از زاویه‌های تندتر بهشون نگاه بشه کار دست آدم میدن!!

بوفرت همواره من روبه یاد اشعار و نقاشی‌های ویلیام بلیک ميندازه. همین حس و حال رو اطرافِ کارهای ایس یوزک هم میشه پیدا کرد!!

در آخر باید عرض کنم در مورد اون چهار فیلم شوخی کردم. هیچوقت تماشا نکنید. له شدن ستون فقرات بشریت که دیدن نداره.

تو چه کسی هستی؟ چارلز قبل از انعقاد کلام ازبرایِ ادای احترام به جنابِ جنون وُ خاندانِ سودا وَ برای معاشقه ی هرچه بیشتر با بانوی اعراض وُ دهشت آنچنان عقل باختگی، شوریدگی وَ اختلالی از فیزیکِ کوچک خود نشان می‌دهد که کلاهِ لحظه از سَرِ زمان می‌افتد وَ اربابِ دیوانگی حاضر وُ در گوش او نجوا می‌کند : فرزندِ خلف! / پس از آن بروزِ کوتاه وَ معنادار، سایکولوژیکال دارک کمدیِ چارلز به تراژدیِ اضطراب وُ خفقان سوق پیدا می‌کند وُ او باصدایی بسیار گرفته، دِنج، شیدا وَ غرق شده که پیام‌آورِ هشدار و تسلط است می‌گوید : آیم نوبادی. آیم اِ تِرَمپ، اِ بام... هيچکس! من یک خاکسترنشین هستم. یک ولگرد، یک دوره‌گرد، من یک واگن باری هستم، یک کوزه شراب وَ یک تیغ بُرنده ی بی‌رحم اگر تو بیش‌ازحد به من نزدیک شوی!!

این بُرش و پَرش از آن مصاحبه تشریحِ جزئی است از اصطلاحِ آنومی وَ شیدایی. آدمی خیلی زود در مفهوم ساخته شده توسط هجمه‌ غرق می‌شود وَ یک شب که در خلوت جلوی آینه ایستاده آرام به خود می‌گوید : راست می‌گویند! این چهره‌ی یک قاتل است.

چکیده‌ی آن مصاحبه را هنوز هم می‌توان به صورت تصویری مشاهده کرد. این‌چنین کنید. تک‌تک فِریم ها را جراحی وَ حرکاتِ گونه، اَبرو، لب، دهان، تعداد دم و بازدم، صدای اشیا وَ... را بارها به تماشا بنشینید! بعد به پنجره‌ای که نور پشت آن خوابیده بنگرید! بله درست فهمیدید نورِ نجات بخش متعلق به پشت همان پنجره‌هاست و بشر آن‌چنان در ماگمای ندانم کاری ذوب گشته که دیگر جز خدشه ای مضحک از او باقی نمانده.

خانواده‌ی چارلز منسن در شبی که شیطان بر بالین او آمد و دستور خدا نقل کرد به خانه‌ی رومن پولانسکی که احتمالا در رقیقِ مه انگلستان الواطی می‌کرده یورش می‌برند! اوت سال 1969! در آن تهاجم و تعرض شارون تِیت همسرِ رومن، ابیگِیل فولجر وَ چند تن از دوستان تیت توسط سَرانِ شَر شرحه شرحه می‌شوند!

آن‌چه از آن شب می‌خوانیم تصویری است که هالیوودِ چهار پنجم فاسد همواره تصمیم دارد از جنونِ قتل‌هایِ زنجیره‌ای وَ خطرِ خانواده‌های شَریر به ما نشان دهد. اما این بار تصویر در یک استودیو چند ميليون دلاری و بین آخ و اوخِ خانمِ بازیگر نه؛ بلکه در خیابان وُ بر سطحِ جهانِ واقع وُ عمقِ وجودیت رخ می‌دهد. جنازه‌هایی حقیقی که خونین مال در داخلِ خانه، حیاط، برروی چمن‌ها و حتی پارکینگِ خانه متلاشی شده و خونابه را به خوردِ حافظه‌ی متروکِ کُره‌ی فساد می‌دهند.

اینطور آمده که برروی یکی از دیوارهای خانه، اقسامِ جنون با خونِ شارون نوشته‌اند : خوک!

مخلوقاتِ خانه‌ی بوفرت تفسیرِ آن لحظه هستند که شخص دستِ لرزانِ خود به خونِ گرم وُ رو به لختِگیِ شارون آغشته می‌کند وَ برروی دیوارِ تبهکاری می‌نویسد: خوک! شاید نه؛ خودِ دیوار است که با یک کلمه چکیده‌ی بشر را به مفهوم می‌رساند! شاید دوباره نه؛ خودِ رخساره ی خوک است که خون از آن شُره می‌کند و برروی ابعادِ اشرفِ ها ها هایِ مخلوقات می‌چکد!!

مانند یک زیرسیگاری تنها که هیچکس دوستش ندارد. پُر از خاکسترهایی که تلفیقِ رنج و قطران هستند وُ با بزاقِ لزج آدمی تعفن به بار می‌آورند و دی ان ایِ مرموز وُ مصلوبِ بشر را به جانِ پسماندِ گوگرد تزریق می‌کنند. باید از خود پرسید چه کسی زیرسیگاری‌هایِ تا لب پُرشده وُ گندیده ی ما را در سطلِ زباله‌هایِ فراموشیِ زمان خالی خواهد کرد؟ چه کسی رَدِ بوی گند را از تن مکان پا می‌کند؟ چه کسی بررویِ واژه خوکِ نوشته شده بر سطحِ دیوارِ ایجادِ آدم رنگ سپید می‌پاشد و آیا آن رنگ فقط مخفی کاری نیست؟ آیا آن خوک تا ابد زیر سپیدای تقلبی باقی نمی‌ماند؟ چه کسی بویِ گَندِ دود وُ چرکِ ذهن آدمیزاد را به بازیافت می‌برد؟ ناجی در کجایِ آسمانِ بی‌قید به خواب رفته که این‌چنین عشوه ی ظهور دارد؟ چه کسی بررویِ شانه‌ی دوپای جادو شده خواهد زد وَ زمزمه می‌کند نجات در بالین تویِ لعنتی به خواب رفته وُ نجات دهنده زیر طمعِ الهیِ بشر برای همیشه مُرد! چه کسی به ما یادآور خواهد شد هیچ شزم و جنگاوری برای صلح فرستاده نخواهد شد...! اَبرواژه ی خدا عدالت، راستی، آزادی وَ صلح طلبی است؛ در تو تزریق شده که باید با آن به جنگِ آخر بروی! از برای چه خاموشی مفلوک؟؟!! بدان که تویِ مصلوب خدا که هیچ؛ شیطان را هم ناامید کردی!! که آیا من از برای این نِفله با ایزد یکتای خود جنگیدم؟؟

این عطر آن لحظه است که کثافتِ درونِ بشر مفهومِ ارگاسم به خود می‌گیرد و زیر قهقهه های ضلال وُ فتنه برروی پوستِ امنیت فوران می‌کند وُ حاصل نطفه‌ی اغتشاش است و بَلوا!
رِیک ان روئن ایما و تمثیلی است از واقعیت. دود دارد برروی چوب ها جاری وُ چوب که در ادویه آغشته می‌شود وَ رایحه ای به حدود حیوانی که مخفی می‌شود مبادا او را بیابند؛ رزین وَ ریشه مانندی آب خورده که در باغِ ساحره ها مفاد جادو در خود دیده...!

بسیارند هنرهایی که نبی هستند و خبری نهان در خود دارند که چه بسا اصالتِ هنر همین است! در سینما بیداد می‌کند آگاهی و موسیقی وَ نقاشی بسیار! این‌ها هشدار هستند نه تبلیغ. خشونت و لجنزارِ برخی هنرها ازنظرمن برای این خلق می‌شوند که برق باشند بر پیکر بیخیال بشر! که هی رَم کرده‌ی وارونه اگر نَجُنبی عاقبتِ تو این کثافت هاست وَ یک خوی تندِ حیوانی که بوی عفونت از بالین گندیده اش برمی‌خیزد و هر آنچه با بیچارگی کاشته‌ای به میهمانی آفت می‌برد! تو ای غارنشینِ نوین نما بدان که هنوز شکارچی هستی و اگر از محتویات داخل جمجمه استفاده نکنی تا ابد وحشی باقی می‌مانی و زمانی خواهد رسید که چون کلیشه‌های کلاسیکِ رُمی واقعا گرگ خود باشی و خویشتن شکار کنی!

اینجاست که فلسفه‌ای چون هستی گرایی وَ بزرگانی همچون سورن کیئِرکِگور، گابریل مارسل، داستایوفسکی و... به داد بشر می‌رسند! دقیقا جایی که هشدار می‌دهند ای آدمیزاد خیالاتی نباش بلکه مراقب وَ محتاط؛ وَ بدان چه به خوردِ خیکِ همه چیز پذیرایِ تو می‌دهند. هر عطری را استشمام نکن، هر مذهبی را نپذیر، هر سینما نقاشی وَ موسیقی را دنبال نکن، هر کلامی را تایید نکن. از هوش خود استفاده و خود را بیش از پیش بشناس. عالم را درک کن و جایگاه خود در پازلِ هستی را قدربدان! اینجاست که باید اندیشید چرا نیکولای بِردیاف خروج از سلطه‌ی اشرافیتِ خام را همیشه مقدس می‌دانسته!!

افسوس! اینجا فلسفه را در اینترنت می‌خوانیم و بریده هایش در پلتفُرم های مجازی آپلود می‌کنیم وُ دختر یا پسری آرام با ما می‌گويد تو فیلسوف کی بودی؟ با شادی می‌گوید من فیلسوف تو هستم توی سرخ و سفید...!

فلسفه منچ و هفت سنگ نیست که با چندبار بازی آنرا بشناسیم و تفسیرش بفهمیم. ای کاش می‌دانستیم مثلا سارتر تهوع و شیطان وخدا را برای چه نوشت و هدفش چیست!! فاصله ای است بی حد بین درونیاتِ فلسفه و برداشت هایِ موضعیِ ما. به امید آگاهی و خلاصی بشر از ستم و نابرابری.