NASOMATTO - Fantomas

ببینید دوست محترم، در اینکه این عطر شاید نت های خوبی نداشته باشه خب تردیدی نیست و اینکه مورد پسند خیلیها هم واقع نشه بالطبع بله همینطوره ، ولیکن عطرها همونطور که مستحضرید یکی از رسالتهاشون تداعی کردن خاطرات و جوسازی هست. یعنی برای من یکی که خیلی اینطور بوده. فرض بفرمایید شما قبلا توی راهداری کار میکردید جاده داغ نیشده بوی لاستیک سوخته میومده اونجا، یا چمیدونم توی جبهه بودید اصلا، مثلا توی سربازی تون درحال کار با اسلحه و باروت بودید و با اینکه این مکانها رو عموم مردم شاید خاطره نداشته باشند، شما با یادآوری همین فضا به فکر برو برید و چند دقیقه غرق افکار بشید و شاید لذت هم ببرید مثلا در هنگام تیراندازی خاطره خوب هم میشه داشت نمیشه؟؟ پس ساختن چنین فضایی اعم از بد یا خوب توسط من عطار ، مستلزم داشتن هنره و ذوقه. شما چه میدونی شاید و قطعا کسی ازین رایحه به لذتی برسه که اسم این مایع رو بذاره عطر !! شما صد درصد میتونی اینجا بیای نقدش کنی و بگی از بوی خون خوشم نمیاد یا مزخرف بود عه عه، ولی اینکه بگی سازنده اش مزخرفه یا مبتذله یا همچین عطرهایی اصلا نباید ساخته بشوند ؛؛!!!!!! خب این جای اشکال داره. حتما نیازی بوده و ساخته شده. چقدر خوبه رها کردن . و تعرض نکردن به هم ... من یه جای دیگه هم توی عطرافشان گفتم، خب وقتی از یه چیزی خوشمون نمیاد با شوخی کنارش عبور کنیم چه دلیلی داره بیاییم دعوا راه بندازیم اعتراض کنیم به موجودیت اون عطر و خواهان قطع دست سازنده بشیم !!!! به همه ثابت کنیم که اون عطر بدبوعه. قطعا همه تست داشتن و من و خیلیا میدونیم که این عطر بوی خوبی شاید نده. از نظر ما بدبوعه از نظر یکی دیگه شاید خوب بوده.

دوستان من ،،، یک (۱) بار برای همیشه این قاعده رو بپذیریم که شاید علایق ما با علایق دیگران متفاوت باشه و بپذیریم که از هیچ کس و هیچ چیز توقع و ادعا نداشته باشیم. یک بار، یک باررررر برای همیشه این بحث های مسخره رو مهر پایان بزنیم و دیگه نبینیم و نشنویم ازین دست بحث ها.... دیگه سکوت کنم بهتره .... پرچونگیمو ببخشید دوستان خخخخ

عرض ادب خدمت همه‌ی عزیزان
رسالت هنر؟
اینکه چنین آثاری را چه‌طور تحلیل کنیم و عملکردشان را چه‌گونه، مبتنی بر انتظار شما از هنرِ.
آیا هنر می‌تواند رو خط قرمزها پایکوبی کنه؟
آیا هنر [می‌تواند و] باید ارجاعی باشد به مذهب، آئین، عرف یا فلسفه‌ای خاص؟
آیا می‌توان از هنر [استفاده نه ها] سوء استفاده کرد؟
قرارگیری هنر در مسیر سود و سرمایه تا چه حدی معتبر است؟ و اصلا درست هست؟

اصلا آیا عطرسازی صرفا هنر است یا صنعتی سودآور و در خدمت طبقه‌ی مرفه و متمکن جامعه و چشم‌دوخته به جیب ایشان و وسیله‌ای برای ارضاء نیازهای حیوانی و انسانی و پر کننده‌ی خلاء اعتماد به نفس کوفتی بنی آدم؟ یا می‌تواند هر دوی این‌ها باشد؟
(عطرها می‌توانند با توجه به پیش‌فرض عطرساز و مخاطب از هنر و عطرسازی، ذیل هنر یا صنعتی سودآور جمع شوند)

پاسخ این سوال‌ها روشن خواهد کرد حق به جانب کیست. و چون از اساس پاسخ به این سوال‌ها بر هیچ اصل منطقی و دلیل دقیقی استوار نیست، لاجرم در دام پیش‌فرض‌ها افتاده، از چاله‌ی انتظارات شخصی به در نخواهیم آمد و در این صورت ممکن است هر دو نگاه به شکلی کاملا پلورالیستی، محقّ باشند. چرا که طوریت نگاه ما به هنر است که نتیجه این جدل را مشخص خواهد کرد.

هنر چیست و رسالتش؟
امکاناتش؟
حد ابتذالش؟
مشروعیت(بخوانید مقبولیت) سنت‌شکنی و عرف‌گریزی_ستیزی‌اش؟

آیا دلیلی هست برای رد نشدن از خطوط قرمز؟
۱ در نگاه دگم (چه مذهبی چه مکتبی) بله؛ دلیل هست.
۲ در نگاه مصلحت‌اندیشانه بله دلیل هست.
در این دو رویکرد هنر باید حد خودش‌رو بدونه و زیاد تاخت و تازه نکنه.
ولی در رویکرد لیبرالیستی به هنر خاصه در عصر مدرن و پست‌مدرن، خیر! هنر حدی نداره.
می‌تونه پ..رن‌رو بریزه تو سینما
می‌تونه مدفوع‌رو بکنه تو باتل
می‌تونه خطوط تصادفی‌رو به اسم نقاشی قالب کنه با نرخ نجومی
می‌تونه مِتالیسین باشه
می‌تونه تا حد اعلاء کفر (ب معنی انکار هر گونه ارزش و هدف و معنی و...) بتازه.
می‌تونه ماست‌هارو بریزه تو خورشتا
می‌تونه چرک و لجن و کثافت‌رو به خورد جسم و روان مخاطب تزریق کنه و بعضی‌ها عاشقش باشند.

بله. عرض کردم. رویکرد عطرساز و مخاطب در پاسخ به سوالات بالا مشخص میشه و دنباله‌ی هر رویکردی وضع ناموجود آینده‌رو رقم می‌زنه.

و عدم توجه ما به ابتناء بحث فوق بر پیش‌فرض‌ها در عصر لیبرالیسم، می‌تونه منشأ اختلافی باشه که اینجا شاهدش هستیم.
نظر خود بنده؟
مهم نیست. اصلا نظر هیچ‌کس مهم نیست.
انسان‌ها کاری‌رو می‌کنن که فکر می‌کنن درسته؛ گرچه درست نباشه.

گوالتیری هم استثناء نیست.
انسان نمی‌تونه پیش نتازه. و قطعا گوالتیری هم نمی‌تونست فانتوماس نسازه.
لابد اینجوریه.
فقط باید مواظب انسان بود.
هنر برای انسانِ نه فقط من و تمایلِ من.

از واژه‌ی آیا زیاد استفاده کردم که اقتضاء متن بود؛ عذرخواهی.