MASQUE - Ribot

این عطر رو لباس وفضای باز به چیز دیگست لایه میانی تقریبا حذف میشه اون حالت ازار دهنده رو نداره تبدیل میشه به عطری چرمی هربال اروماتیک وجذاب یاداور۱۷۴۰ هیستوری اما به اون اندازه کدر نیست شفاف تره

لایه میانی عحیب غریب وناخوشایند
Ribot Masque Milano شروعی سبز هربال وکمی شیرین شاداب داره ترکیب رزماری زعفران مریم گلی وفلفل. به مرور یونجه یاس وته بویی از چرم به عطر اضاف میشن یاس اصلا شبیه یاس متداول نیست حسی دم کرده وگازی شکل داره ترکیب اینها لایه میانی عحیب غریب میسازن که در عین حالیکه خاص ومتفاوته خوشایند نیست هر چی از عمر عطر میگذه چرم حیوانی تر کدر تر ومشکی ترمیشه تا برسه به لایه پایانی کومارین صمغ مر وبنزویین خیلی محسوس نیستن فقط کمی حس شیرینی به عطر میدن
ریبات کیفیت وپخش وماندگاری خوبی داره شبیه هیچ عطری نیست اما قطعا برا خیلیا ابدا جذاب نیست انتظارم از این عطر وانتوان لی چیز دیگه ای بود

سخن ورای کلمات او بود؛ او حرف‌هایش را نقاشی می‌کرد!
مَسکه میلانو ریبُت به‌سان روزی‌ست که آفتابِ داغ بر سر ونسان ونگوگ می‌کوبید.. قلم می‌زد و از رسومِ دستان او، جهان حیاتی دوباره می‌یافت. لحظه نقش زدنِ خداحافظی.. چون تماشای گندم‌زاری گرم وُ زیتونی که قامت سروی نمایان، رد پایی از سبز فیروزه‌ای دارد و آبیِ کُبالت.. چهره‌اش به سوی خورشید مایل شده و هفت‌تیری به پهلوست.. غرق شده در زمین، و دمی که صورت در خاکبرگِ نرم و تلخ و غنی فرو رفت، تنها او بود که توانست ببوید آن عمقِ نمور را! گُلی رویید به رنگ کریمسون؛ در آن چله‌ی گرما سرد و رنگ پریده، سایه‌ای قرمز رنگ بر زیر لایه‌ای آبی که میل‌های بنفش داشت و رخی کبود از زهرِ دنیایی که نبود از آن اش!
......
ریبُت آن‌چنان فلفلی و ادویه‌ای نیست. یک پرده‌ی زعفرانیِ نارنجیِ کدر دارد.. یک پلتِ چرمین که جیر بودن را بیشتر دوست دارد و مُشک بو ست؛ بر آن، رنگ با قلم کوبیده شده و شیره روغنیِ رزماری بر سطحِ آن هموار می‌شود.
گرم ادویه ای• شرقی• روغنی• صیقل خورده• مُشکی• انیمالیک• نیمه گزنده و تند.
قلم‌مو برداشته و بر تنِ یاس، نگاره‌‌ای از گندم زار حک می‌شود. یاسِ سمباک؛ شاداب تر و تازه و سبز است.. این سویه‌ی آروماتیکِ گیاهی و سبز در فضایی پودری و شیرین می‌نشیند و بخور اینسنس درصد قابل توجهی از اتمسفر عطر را در دست می‌گیرد..
زیباست؛ و همان‌قدر که عمق و کشش دارد اشرافی‌ و موجّه است.. نه درون‌گراست و نه برون‌گراییِ پست‌امپرسیونیسم را دارد اما من را به یاد ونگوگ و اثر زیبایِ Wheat Field with Cypresses انداخت..  و آن گل‌های ریزِ سرخ رنگ که محجوبانه سر از خاک به بیرون آورده‌، گویی از خونِ او روییده اند. ونسانی که شب را رنگی تر و روشن تر از روز می‌دانست، رویایش را نقاشی می‌کرد، به دنبال زیبایی بود، و عشق در قلب می‌پروراند.. همان که آتشی عظیم در سینه داشت...!

▪︎Wheat Field with Cypresses Vincent van Gogh -Post-Impressionist
▪︎Lust for life: a novel of Vincent van Gogh, by Irving Stone