سالی چند تا عطر بخریم؟

سلام بنیامین امیدوارم خوب باشی

به نظرم زیاد عطر خریدن یه جور سردرگمی بوجود میاره در دنیای روایح! من تا دوسال پیش دقیقا مثل شما رفتار میکردم و دکانت عطرهای مختلف و حتی باتل خریداری میکردم! کمدم پر شده بود از عطرهای مختلف ولی دیدم این سبک عطربازی لطمه وارد میکنه به ساختار بویایی ام! وقتی در یک زمان دیدم حدود ۱۲ تا عطر دارم و هر دفعه یکی رو تست و یا استفاده میکردم به جایی رسیدم که الکی دنبال رایحه گمشده خودم میگشتم!! یه جور طمع در من بوجود آمده بود.. دیگه سیراب نمیشدم از روایح ! به حدی که احساس میکردم همه عطرهای موجود مزخرف هستن! و از طرفی احساس میکردم همه عطرها شبیه به هم هستن!! 

تا اینکه روش عطربازی خودم رو محدود کردم! الان فقط یک عطر دارم و تا تمام نشود سراغ بعدی نمیروم! 

اینکار چند حسن دارد اول اینکه در هزینه ها صرفه جویی میشه دوم از یک عطر لذت بیشتری میبرم سوم یک عطر رو زمان بیشتری دارم تا آنالیز میکنم و  چهارم چون یک عطر دارم نیاز به تعویض هر لحظه ای لباسهایم نیست چون قبلا روی یک تیشرت یک عطر میزدم و بوی آن هنوز مانده بود ولی برای عطر بعدی مجبور میشدم یا لباس را بشویم یا لباسی دیگر بپوشم! اما الان این مشکل دیگه نیست. الان دیگر دنبال گمشده ام نیستم و ان طمع دیگر رفته است هنوز علاقه ام به عطرها پابرجاست ولی با سبکی جدید. با این روش حتی نت های بویایی رو بهتر تشخیص میدم 

شما مختاری هر جور دوست داری عمل کنی ولی پیشنهاد من اینه که یک عطر تهیه کنی و تا تمام نشده سراغ بعدی نری

 روزگارت خوش

بنیامین جان سلام 

عطر و اعتیاد به خرید اون موضوعی جدی هست من قبلا فکر نمیکردم تا این حد اعتیاد آور باشه ولی هست برای خارجیا که دستشون تو برند ها و پول خرج کردن بازتره حتی شدیدتر هم میشه تا جایی که ویدیو هایی میبینم که افراد بالای 2000 تا عطر در مجموعه دارند ولی خب واقع بینانه این هست که تا اخر عمر هم نمیتونند حتی نصف مجموعه ای که دارند رو استفاده کنند و هرگز لذت کافی و عمیق هم نمیبرند کما اینکه ادکلن نهایتا بعد پنج الی شش سال خراب میشه حداقل تجربه ی من از ادکلن ها این بوده سه تا کاری که اخراش هم بود بعد شش سال و اون یکی بعد هفت سال کامل فاسد شد لذا پیشنهاد من به شما اینه که نهایتا سه کار برای هوای سرد وسه کار برای هوای گرم که واقعا عاشقش شدین رو انتخاب کنید و همونارو مصرف کنید و تا باتل شما تموم نشده دیگه کاری نخرید هرچقدر هم زیاد  مصرف کنید نهایتا سالی دویست میل تموم میکنید که میشه دوتا ادکلن

درود

دقیقا جناب خاطرات گور کن و سورنا جان درست گفتن ، منم اوایل به همون شکل بودم ، ولی کاملا اشتباهه و علاوه بر اینکه هزینه سنگینی رو دستتون میذاره ، هیچ فایده و ارزشی نداره...

من بعد از اون حجم تست کردن عطرای مختلف دوره ای دچار همون سردرگمی که دوستان گفتن شدم و واقعا موقع بیرون رفتن گیج میشدم که چه کاری استفاده کنم...

الان داخل کلکسیونم کلا ۳ تا عطر گرم و معتدل دارم برای فصول خنک و سرد ، ۳ تا عطر خنک هم دارم برای فصول گرم...

بیشتر از این واقعا نیاز نیست...

تازه اگه برگردم عقب شاید همون دو تا برای گرم و دو تا برای سرد انتخاب کنم ، اینجوری همه استایل هارو پوشش دادین و همه مکان ها و زمان هارو هندل میکنین...

 این اعتیاد سختیه واقعا ولی خودمم مدتیه دارم کنارش میذارم... جلوی زندگی کردن رو حتی میگیره گاهی...

البته اگه میلیاردر بودم یا در این کشور نبودم شاید این راه برام اهمیتی نداشت ، اما با این وضعیت واقعا نمیشه...

موفق باشید عزیز

درود برشما...

یه مدتی(همین چندماه قبل)خیلی درگیر تهیه عطر بودم...تا از دم خرازی رد میشدم و چندتا عطر ارزون قیمت و پایین رده مشاهده میکردم..سریع تهیه میکردم و الانم بگم پشیمون نیستم دروغ گفتم!!...

بعد با خودم گفتم که برم سراغ تست و بررسی عطرهای نیش...هرچند که تست بعضی از این عطرها لذت بیشتری از تهیه عطرهای پایین رده داره...

الان که تصمیم دارم موقتاً تا اوایل زمستون عطر تهیه نکنم و مدتی هرچند کوتاه فعالیت عطربازی خودم رو محدودتر کنم...

البته که زیاد عطر مصرف نمیکنم..مگر اینکه عطری باشه که درآینده قصد شارژ کردنش رو داشته باشم...بعضی ها(بیشتر عطرهای فوژه..شیپغ و کلاسیک) که به سن و سالم نمیخوره و بیشتر برای کلکسیون تهیه کردم رو شاید توی این ۳سال ۲میل هم مصرف نکرده باشم...البته چندتا از این عطرها رو هم پدرم خیلی علاقه داره و گهگاهی استفاده میکنه...

بنیامین عزیز

ضمن تایید فرمایش دوستان عزیز که بخوبی موضوع رو موشکافانه توضیح دادن، بنده هم سعی می‌کنم در حد سواد اندک خودم، خیلی ساده نظرم رو بگم:

بخش اول:

دنیای «اعتیاد» دنیای گسترده‌ای هست و الزاماً اونطوری نیست که در تصورات اکثریت ما جنبۀ منفی اون رو درنظر می‌گیریم(مثل مواد مخدر) 

همونقدر که اعتیاد به هروئین از نظر عامه مردم بد و نادرسته، درس‌خوندن زیاد هم (اونی که روزانه 20 ساعت درس می‌خونه) از نظر روانشناسی نوعی «اعتیاد» هست و اگر نیاز به درمان داشته باشه، روش کلّی درمانش تفاوت چندانی با درمان هروئین نخواهد داشت!! با این تفات که یکیش(هروئین) بسیار منفوره اما اعتیاد دوم (درس خوندن زیاد) نزد عامه مردم خیلی هم خوبه! به عبارت دیگه هر نوع اعتیادی از نظر عامه، الزاماً بد نیست و حتی چه‌بسا ممکنه نوعی ارزش هم محسوب بشه. 

ما بجز اعتیادهایی که می‌شناسیم (مثل مواد مخدر و رفتارهای پرخطر و ...) انواع دیگر اعتیاد رو داریم که بعضاً می‌تونه به شدت مخرّب و آسیب‌زننده باشه. شاید باورش سخت باشه اما مثلا کبوتربازی (در لفظ عامیانه: کفتربازی) یکیشه. همینطور قناری بازی و ... منظورم کسی نیست که دوسه‌تا کبوتر یا قناری تو خونه داره، منظورم افرادی هستن که تمام زندگی‌شون رو کبوتر و قناری تشکیل داده و از زن و زندگی و حتی بچه‌هاشون براشون مهم‌تره(در مورد سایر پرندگان، اینقدر وضعیت خطرناک نیست) 

خودم شاهد از هم پاشیدن زندگی یک آقای پزشک محترم بودم که کبوترباز قهّاری بود و زمان انتخاب نهایی بین «همسر» و «کبوترهاش» با نهایت ادب و احترام گفت: ببخشید کبوترهام! (پزشک مودبی بود انصافا) و خلاصه اینکه کارشون به جدایی کشید. 

حالا اینقدر روضه خوندم فکر نکنی خودم بچه پیغمبرم! خیر. من هم در زندگیم(بجز سیگار) اعتیادهای دیگری هم داشتم. زمانی که شروع به نگهداری ماهیان زینتی کردم بعد از یک‌سال که به خودم اومدم دیدم تمام زیرزمین منزل پدریم شده آکواریوم، تمام دغدغه‌ام شده پیداکردن بهترین غذا برای ماهیان و برای گوشتخوارها هم تهیه بهترین غذای دست‌ساز و همچنین اینکه اگر ماهی خاصی در شهر خودم نبود، با قطار میرفتم ساختمون پلاسکو(اون زمان طبقه پایینش مرکز ماهی‌فروشان زینتی بود) و مثلا دوتا ماهی از فلان نژاد می‌گرفتم و اکسیژن تزریق می‌کردم و میاوردم شهر خودم و ...

خب این اگه اسمش اعتیاد نیست پس چیه؟ کلّی طول کشید تا تونستم بذارمش کنار و الان حاضر نیستم حتی یک تُنگ ماهی قرمز هم داشته باشم! 

اعتیاد دیگرم گل و گیاه بود و اون دوران، کلّی می‌گشتم و هزینه می‌کردم برای پیدا کردن بذر فلان گل کمیاب و خاک وارداتی گرامافلور از آلمان!! برای جوانه زنی اون بذر گرونقیمت و .... که خداروشکر اونها رو هم کنار گذاشتم. 

اگر اشاره نمی‌کردی به اینکه 2 ماهه وارد این وادی شدی، قطعاً اینهمه روضه نمی‌خوندم برات. اما اینکه در عرض 2 ماه اینهمه عطر خریدی اصلاً نشونه خوبی نیست. امیدوارم متوجه منظورم شده باشی :)

و اما بخش دوم: 

ما قرار نیست دو واژه «عشق‌بازی» و «اعتیاد» رو با هم قاطی کنیم. هرچند اونقدر مرزهاش شفاف هست که هم‌پوشانی‌های زیادی با هم دارن. ما کلکسیونرهای زیادی داریم که نگهدارندۀ انواع اشیا یا حتی عطر هستن. اما قرار نیست در هر مناسبتی، مدتی ذهنشون درگیر این باشه که از کدومش استفاده کنن. چون در اینصورت، در مدت کوتاهی از پا خواهند افتاد. 

از نظر علمی، ما در مغزمون چیزی می‌گذره که بهش میگن «حسابداری ذهنی» یعنی مغز ما دودوتاچهارتای خودش رو انجام میده. اما گویا کمی ریاضیش ضعیفه و در این مورد لنگ می‌زنه! :))) 

چرا؟ چون هزینه به‌دست‌آوردن با هزینه ازدست‌دادن در مغز ما یکسان نیست. هزینه ازدست‌دادن چیزی نزدیک به 2 برابر «لذت» بدست‌آوردن به ما «درد» ازدست دادن تحمیل می‌کنه.

سخت شد؟ مثال میزنم:

مثلا من دختری هستم که 2 خواستگار با شرایط عمومی یکسان(چهره و تیپ موردنظر و ...)  دارم:

یکیش جراح مغز و اعصاب و دیگری کارتن‌خواب!  

خب در اینجا کار سختی ندارم. چون تکلیف روشنه و هزینه از دست دادن مورد دوم اونقدرها درد نخواهد داشت!

اما تصور کن که من 4 خواستگار دارم(بازهم با شرایط عمومی یکسان که همگی مورد تایید من هستن) شامل:

جراح مغز و اعصاب

جراح چشم

جراح پوست و زیبایی

جراح ارتوپد

خب در اینجا مغز من هنگ می‌کنه چون اگه «لذت» به دست آوردن یکی از اونها رو 100 درنظر بگیریم «درد» از دست دادن سه تای دیگه (با توجه به 2برابر بودن) تقرییباً معادل 600 خواهد بود. 

شاید به همین دلیله که عمو حسن(شما...عی‌...زاده) وقتی برای دخترش 11 خواستگار میاد که یکی از یکی بهتره (تاجر و وزیر و وکیل و استاد و دکتر و مهندس و ...) آخرش میگه: «شما بگید.... شما بگید»

همین «شما بگید» از نظر علمی تحت عنوان Decidophobia یا فوبیای تصمیم‌گیری عنوان میشه که طرف قادر به تصمیم‌گیری بین گزینه‌های فراوان و مشابه نیست.

میان نوشت: دیده شده طفلک هنوزم بعد از چند دهه، بعضی وقتا توی خیابون راه میره و می‌خونه: یکی‌شون خییییییییییلی خوبه! (ولی هرگز کسی نفهمید کدومشون خیلی خوبه)

:)))

بر همین اساس اگر قصدت شروع تبدیل شدن به یک کلکسیونر عطر(عشق‌بازی) هست بهت تبریک میگم. میتونی صدها شیشه مختلف رو نگهداری کنی اما خودت به عنوان یک کلکسیونر می‌دونی که نهایت استفاده‌ات بین مثلا 5 گزینه هست. اما اگر دنبال عطر خاصی برای امضا هستی، به نظر راه درستی انتخاب نکردی(اعتیاد)

چون به قول پروفسور «بری شوارتز» تعدد گزینه‌ها هرگز منجر به انتخاب رضایت‌بخش نخواهد شد و هرچقدر که می‌گذره، صاحب باتل‌های عطر بیشتر، اما تجربه رضایت کمتری در زندگی خواهی شد :)

موفق باشی

خب من دقیقا الان تو همون مرحله هستم و دوست دارم عطر های مختلف رو تست کنم و نهایتاً بخرم.

اینکه شما می گید همیشه یه عطر میزنید باعث نمیشه رایحه اون عطر تکراری بشه و  خودتون دیگه حسش نکنید؟

من هر روز عطرم رو عوض میکنم برای اینکه فکر میکنم اگر عطر تکراری استفاده کنم دیگه بوی اون عطر رو خودم حس نمی‌کنم.

کاملا درسته اعتیاد آور بودن این موضوع. الان منم درگیرش شدم!

دقیقاً ترس من هم از این که نتونم مصرفشون کنم و نهایتاً خراب بشن. من فکر می‌کردم سالی ۳، ۴ تا عطر تموم کنم. با این اوصاف دیگه نباید عطر جدید بخرم. 

ممنون از راهنماییتون

منم با دوستان موافقم عطربازی یک اعتیاد بی انتهاست که هر چه عطر بیشتری داشته باشین هم توقعتون از روایح بالاتر میره و هم باز دلتون میخواد تست و خرید داشته باشین منم قبلا خیلی سردرگم بودم اما الان عطرهام و به حدود کمتر از ده تا محدود کردم اونم عطرهایی که قبلا داشتم و ببشتر تکرار میکنم اما در کنارش ماهی حدود پنج شش و نهایت ده تا دستریز هم میخرم برای کشف روایح جدید اما در همون حد اکتشاف باقی گذاشتم و فقط عطرهای قبلیم و تکرار میکنم  به نظر من عطرهای اصلیتون و به زیر ده تا محدود نگه دارین اما تنوع نوع رایحه همین عطرها زباد باشه مثلا همه یک سبک یا یک نوع طبع نباشن در کنارش برای کشف روایح دستریز بخرین حداقل هزینه هنگفتی هم صرف خرید عطرهای اضافی نمیشه 

من هم این اعتیاد رو دارم. صرفا فقط خرید عطر ، بعضی وقتا حتی تست هم نمیکنم و میزارم تو آرشیو!