تام فورد " فاکینگ فابیلوس . حرف پشت اش زیاد هست ؛ اما هنوز دوستش میدارم !

دوست مهربانم، از من دلتنگ مباش که مثل دیوانه ها رفتم ، من دیوانه هستم. خودت می دانی . چه می توان کرد؟

 من همانم که هستم ! از مهمان نوازی و محبت تو تشکر می کنم.بسیار خوب بود بود ولی ‌، می بینی ، من برای زندگی با دیگران ساخته نشده ام ، خود زندگی را هم نمی دانم که آیا برایش ساخته شده ام ! گوشه ایی باید بنشینم و مردم را از دور دوست بدارم: و این به احتیاط نزدیک تر است . وقتی که مردم را از خیلی نزدیک می بینم ، مردم گریز می شوم.‌و و این چیزی هست که نمی خواهم باشم...

-در زندگی ما هیچ چیز طبیعی نیست .عزب ماندن طبیعی نیست . زناشویی هم مثل آن . و پیوند آزاد هم ضعیف تران را تسلیم گرسنه چشمی و آز قوی تر می کند.حتی اجتماع یک چیزطبیعی نیست ؛ خودمان آن را درست کرده ایم .می گویند که آدمی حیوانی اجتناعی است .چه جفنگی ! آدمی برای آنکه زنده بماند، ناچار بود اجتماعی بشود.او خود را برای سود خویش ، برای دفاع نفس ، برای لذت خود و بزرگی خود، اجتماعی کرده است. این ضرورت او را بر آن داشت که تن به پاره ای قراردادها بدهد. ولی طبیعت سرکشی می کند و از فشاری که بر او وارد می شودانتقام می کشد.طبیعت برای ما ساخته نشده است. ما می کوشیم که آن را منقاد خود کنیم .و این خود یک نبرد است : و جای تعجب نیست که ما غالبا دچار شکست می شویم . راه بیرون شد کدام است ؟ ...

ژان کریستف [رومن رولان ]

# تام فورد فاکینگ فابیلوس