AMOUAGE - Shams Al Doha

کلمه «عطر» از زبان اردو می‌آید و در آن زبان به معنای «الهه عطر» است. تعریفی که این‌گونه به قدرت جادوگری اشاره دارد. اما کلمه «عطر» در عربی به معنای عطر بهشتی است. طبق افسانه‌ها، پیدایش شخصیت عطار به یک حادثه اتفاقی برمی‌گردد. یک روز نورجهان (ملکه پارس) در میان نهرهای باغ شاهنشاهی قدم می‌زد که دید پارچه‌ای چرب‌شده روی آب شناور است و قطره‌هایی از گل‌های رز روی آن می‌ریزد. ملکه پس از جمع‌آوری چند قطره از آن طلای مایع با کمک پر طاووس و بوییدن آن، ‌مسحور بوی بهشتی‌اش شد. این قطرات به‌دلیل یک فرایند تقطیر طبیعی شکل گرفته بودند؛ قطراتی که عصاره گل رز را به سطح آورده بودند و باعث تولد اولین عطر گل رز شدند. این عطر کاملا بدون الکل بود و از ماده‌ای روغنی ساخته شده بود که انگار چیزی از جنس روح بود نه ماده. این ماده تنها عصاره استخراج‌شده از ترکیبات طبیعی ناب بود که با کمک روش‌های قدیمی برای فراوری به‌دست می‌آمد.

آمیزه شمس الدوحا همچون قطعه‌ای موزاییکی از ده عصاره معطر شکل می‌گیرد که هزاران رگه متفاوت و سه وجه مختلف به این عطر بخشیده‌اند: گل‌فام، چوبی و شرقی. نام این عطر در شمس الدوحا به معنای سپیده‌دم زیبا است. آمیزه شمس الدوحا به‌آرامی با نت‌های لطیف یاس و گل رز شروع می‌شود و به گونه‌های متفاوتی از رز دمشقی و رز بلغاری می‌رسد. رگه‌ای از خزه درخت بلوط هم این آمیزه را ارتقا می‌دهد. نت‌های میانی که بسیار خاطره‌انگیز هستند، با رگه‌های گرم برگرفته از زعفران، گیاه درمنه و کهربا به سطحی شورانگیز می‌رسند. پایان شمس الدوحا نیز باشکوه و شگفت‌انگیز است، چراکه با انبوهی گران‌بها از نت‌های چوب صندل، ‌عود آل خالود و عود کامبوجی شکل می‌گیرد.