۶ سال پیش خریدمش، موقعی که ۱۵ سالم بود.اون موقع نمیدونم چی شد که همینطوری الکی خریدمش با اینکه حتی تستشم نکردم. ولی مطمئناً اسم برندش بی تاثیر نبود. به هر حال بچه ای بیش نبودم و صد البته این عطر مناسب یه بچه نبود. برای یک خانم بالای ۲۵ سال عطر امضای چهار فصل خوبیه.
تا مدت ها فکر میکردم اصل نیست چون به عنوان یه عطر برند لوکس چند میلیونی (با اینکه اون موقع ۲۰۰ هزار تومان خریدمش) از همون اول ماندگاری و پخش بوش افتضاح بود و عجیب اینه که احساس میکنم روی پوستم بیشتر از روی لباسم پخش و موندگاری داره. روی لباسام بعد از یک ساعت حتی بوشو احساس نمیکنم. ولی اخیراً بچ کدشو چک کردم که معلوم شد اصله و همه ی خصوصیات ظاهری اصل بودن رو هم داره.
رایحش آزار دهنده نیست ولی مورد علاقه ی من هم نیست که دلم براش تنگ شه. منو بیشتر از همه ی نوت های نوشته شده یاد عسل میندازه و یه تلخی گلی کوچیکی هم داره که از جنس گل یاسه. خیلی ملایم و خانومانه و همه پسنده. فقط حیف از پرفورمنسش.
همیشه تصور میکنم اگر شخصیت گریس توی سریال پیکی بلایندرز می‌تونست بین عطر های امروزی عطرشو انتخاب کنه، این عطرو انتخاب میکرد.

ببخشید ولی حتی تا آخر نظرتونو هم نتونستم بخونم. تصور اینکه افراد باید برای «عطر باز حرفه ای» شدن حالت تهوع ناشی از بو هایی که بهشون سردرد میده مثل عود و چرم رو تحمل کنن و به به چه چه بگن تا بهشون یه «آفرین حالا شدی یه عطر شناس قهار» بگن برام بیش از حد خنده دار بود. و خنده دار تر تصور اینکه یه «عطرباز قهار» بوی همه پسندی مثل شکوفه های بهارنارنج به شامش میخوره و بینیشو میگیره چون «این بو که مال عام پسنداست، نه من که اینقدر خاصم.»
یک آقایی که اسمشونو یادم نیست نظر خیلی قشنگی اخیراً روی عطر Bleu de Chanel گذاشتن درباره ی اینکه چقدر داریم خودمون رو با فلسفه بافی و شخصیت سازی به زور راضی میکنیم یه سری بو های عجیب و غریب رو دوست داریم تا خاص تر از بقیه جلوه کنیم در حالی که شاید عمیقاً یک عطر عام پسندی هست که از همه بیشتر دوستش داریم و فقط خودمونو گول می‌زنیم که ما بیش از حد توی عطر بازی با تجربه شدیم که از اون عطر عام پسنده خوشمون بیاد.
چقدر جالب شده که برای لذت بردن از عطر هم باید تعلیم ببینیم وگرنه نمیشه یکی همینجوری بشینه و از بو هایی که دوست داره لذت ببره و لقب «عام» روش نذارن.
شده شبیه موسیقی که اگر کسی آهنگای پاپ مثل تیلور سویفت گوش کنه مسخرش میکنن چون خودشون دارن به مرلین منسون و لانا دل ری گوش میدن. (به شخصه هر سه نفر رو میپرستم)
یه تئوری جالب، شاید مشکل عام بودن یک شخص نیست که مثل خیلیا از بوی میوه ها خوششون میاد. شاید واقعاً میوه ها بوی خوبی دارن و تا ابد هم قراره بوی خوبی داشته باشن 😃
و شاید یکی از بوی مثلاً بنزین متنفره و اون یکی عاشقشه، پس وظیفه ی عطر ساز اینه که هم برای اونی که بوی بنزین دوست داره عطر بسازه هم اونی که متنفره و این هیچ کسو خاص تر و بهتر از اون یکی نمیکنه به جز اینکه قدرت عطرساز در تولید همه ی این عطر ها رو نشون بده.
به تمام عطرساز هایی که تونستن شاهکار هنری با مواد اولیه ای که کار باهاش سخته مثل عود خلق کنن تبریک میگم، کارشون قابل ستایشه و یه تبریک هم به عطر ساز هایی که عطرشون توسط مقدار بیشتری از مردم ستایش شد و البته دنیا به روش خودش ازشون تشکر کرد.

سمپلشو خیلی وقته دارم ولی تازه امروز ازش استفاده کردم. خیلی عطر فوق العاده ای برای بهار و تابستونه. یه جواهر کشف نشدست و من هیچ جا بوشو احساس نکرده بودم. شیرینی خیلی ملایم گلی که فکر کنم شکوفه شلیلشه و اون بوی شامپو طوری رو داره که من دوست دارم ولی نه به شدت بامبشل از ویکتوریا سیکرت. پخش بوش خیلی زیاد نیست. در حد عطر های تابستونیه. واقعا توی تابستون نمی‌خواید بقیه رو با عطر خفه کنید :)
اگر جایی پیدا کردم حتما صد میلشو تهیه خواهم کرد.

رز به کار رفته در این عطرو توی سایت فرگرنتیکا میبینین. ما بهش میگیم گل محمدی اونا بهش میگن رز ترکی یا رز بلغاری یا رز عربی Damask Rose, Ispahan Rose و غیره. این گل، رز مورد علاقه عطر سازان اونور آبه چون بوی ملایم و لطیف و آبکی طوری داره و درواقع فقط ژن ایرانی و شاید بعضی از کشور های اطراف ایران هست که به خاطر استفاده ی خیلی زیاد از گلاب این گل در جشن ها و مراسم و مکان های مذهبی و پخت و پز و… اینقدر از این بو بیزار شده.وگرنه اگر با خودمون صادق باشیم گلاب بوی فوق العاده و آرامش بخشی داره مگر اینکه کسی به بوی گل حساسیت داشته باشه که اون داستانش فرق داره. بهترین اسانس ها و گلاب این گلو خودمون تو کشور خودمون میتونیم راحت پیدا کنیم. امیدوارم این بهتون کمک کنه تا از این به بعد نوع رز عطر مورد نظرتونو توی سایت فرگرنتیکا چک کنین و از نوع رایحه رزیش مطمئن شید.
و البته خودم به شخصه توی هیچ کدوم از عطر هایی که معروف به بوی گلاب شدن بوی گلاب خالی احساس نکردم. و چون خیلی حرم و اینا نبردنم نه تنها از این بو اونقدر بیزار نشدم، بلکه برای رطوبت رسانی روی موهام و پوستم گلاب همراه روغن آرگان اسپری میکنم.
خوش باشین.

راستشو بخواین من که به شخصه این عطرو تا حالا امتحان نکردم و فقط دوست داشتم نظراتو دربارش بخونم. ولی بحث جالبی اینجا پیش اومده و دوست داشتم منم نظرمو درباره ی این خود شیفتگی بگم (اگر میخواین بخونین این متن هیچ ربطی به عطر نداره و بیشتر جنبه ی روانشناسی داره). خود شیفتگی و غرور خیلی با خود دوستی و اعتماد به نفس فرق داره. فردی که خودشو دوست داره و اعتماد به نفس داره همون‌طور که ارزش و لیاقت خودشو می‌دونه نه تنها به کسی اجازه نمیده باهاش کمتر از توقعش رفتار شه بلکه همون احترام و ارزش رو برای دیگران قائله. این افراد افرادی هستن که از خود شناختی به خود دوستی رسیدن و تنها افرادی هستن که واقعا‌ً میتونن عشق واقعی رو درک کنند. چون تا خودتو دوست نداشته باشی چطور میتونی کس دیگه ای رو دوست داشته باشی؟ :)
ولی افراد خودشیفته و خودخواه و خودبین و مغرور..‌‌. توی
روانشناسی به این افراد به اصطلاح میگن نارسیسیست Narcissist. نارسیسوس در داستان های اسطوره های یونانی پسر خدای رود ها سفیروس و یک پری به اسم لیریوپ، به زیبایی معروف بوده. این پسر روزی توی آب عکس خودشو میبینه و بی اطلاع از اینکه اون تصویر خودشه عاشق تصویر توی آب میشه و اینقدر خیره میشینه تا توی آب میوفته و غرق میشه. داستان قشنگ و پر استعاره‌ایه برای توصیف این افراد. افرادی هستن که نه تنها اصلاً برای خودشون احترام قائل نیستن، بلکه هیچ وقت از خودشون بودن خوشحال نیستن و به خاطر همین به خدمت ها و نظرات دیگران نیاز دارن تا اون سیاه چال داخل خودشونو پر کنن و البته مخصوصاً همون افرادی که مدام غرورشونو تغذیه میکنن و اون تهی درونشونو با کمر خم کردن پر میکنن برای این افراد پله ی ترقی ای بیش نیستن. این آدما مدل های خیلی مختلفی ظاهر میشن، حتی به شکل پسر و دختر هایی که از طرف مقابلشون مدام تعریف و تمجید میکنن ولی فقط برای اینکه مطمئن شن قربانیشون توی دامشون میمونه. و البته خیلی از ماها خصوصیاتی داریم که ما رو شبیه این آدما می‌کنه.

لیرا رایحه کیک مرکباتی خامه ای و اسفنجی و لوکسیه که توی این دنیا هیچ شیرینی پزی نمیتونه درستش کنه. خودش توی بهشته و ما از اینجا فقط میتونیم بوشو از بهشت بشنویم.

دوست دارم اضافه کنم که بوی کیک پرتقالی معمولی نمیده. انگار توی کیک خامه ای پوست لیمو رنده کردن یا اینکه توی نارنجستان وقتی همه ی درختا شکوفه کردن نشستین و بوی یک کیک وانیلی با سس کارامل رو استشمام میکنین. بعد از چند ساعت بوی مرکباتیش محو میشه و فقط کارامل و وانیل میمونه. با اینکه عطر های سنگین و خیلی شیرین بهم سردرد میدن این اصلاً اذیت نمیکنه. و اینکه به شخصه اصلاً بوی یاس و اسطوخودوس رو توش احساس نمیکنم.

سلام جناب رضایی.
اوه بله در مورد این عطر همچنان کنجکاوم و حتماً اگر جایی پیداش کردم امتحانش خواهم کرد. ولی بیشتر دارم دنبال عطر های عودی میگردم که شیرینی و تلخیشون در تعادل باشه. به خاطر همین نظرات هر عطری که توش عود استفاده شده رو دارم میخونم تا بعداً امتحان کنم، چه بسا اگر عطری از روی نوت ها و نظرات اینجا و فرگرنتیکا و ریویو های یوتیوب (خیلی تحقیق میکنم) امید بخش به نظر اومد دکانتشو یا نسخه اماراتی با کیفیتشو تهیه میکنم :)
ممنونم از راهنماییتون. شب/روز خوبی داشته باشین.

خیلی ممنونم از هر دوی شما بزرگواران عطرآگین.
پس اینطور که به نظر میاد بلایند بای خوبی نیست چون نه تنها همه جا نمیشه پوشیدش بلکه شیرینی زیاد توی خیلی از عطر ها به من و اطرافیانم سردرد شدیدی میده با اینکه خیلی از عطر هایی که میپسندم شیرین و حتی گورماند هستن.
روز خوبی داشته باشید. 🌺

دوستان کسی می‌تونه برای من یه مقایسه بین Santal Royal و این عطر انجام بده؟ اصن شباهتی دارن؟ از این نظر دارم میپرسم که برخی عطر دوستان نوشتن این عطر نسبت به عطر های عودی دیگه شیرین تر هست و تاریکی و دودی بودن برخی عطر های عودی دیگه رو نداره و به نظر منم santal royal عطر عودی بسیار متعادل از لحاظ شیرینی و تلخی هست و بیشتر لاکچریه تا تاریک و دودی ولی خودم این عطرو تا حالا پیدا نکردم تا امتحان کنم. ممنون میشم.

از معدود عطر هایی که از روی اصلش میتونم نظر بدم پس امیدوارم مفید باشه.
چند سال پیش خالم از اتریش (limited edition) که نمیدونم فرقش با این مدلش چیه ولی باتلش کاملاً طلاییه رو برامون سوغاتی آورد. من فقط همون چند سال پیش بوش کردم و بعد از اون دیگه توسط مادر در اعماق کمدش مخفی و مهر و موم شد تا نه خودش استفاده کنه و نه کس دیگه.
فقط تو خاطرم مونده بود که یه عطری توی این دنیا هست که بین عطرای عودی، از تمام عطر ها بیشتر دوستش دارم. حتی دیگه بوشو یادم رفته بود و اسمشم نگاه نکرده بودم که یادم بمونه. در واقع حتی مادر هم فکر کرده بود یه عطر از برند های عربیه تا اینکه امروز بعد از اینکه کلی به مادر اصرار کردم و قول دادم از عطر هیچ وقت بدون اجازه نزنم و کلی سخنرانی درباره ی اینکه دنیا دو روزه و ما باید از داشته هامون لذت ببریم ارائه دادم تا راضی شد از اون سیاهچال دوباره درش بیاره. یادم اومد، بوی عود ولی نه فقط عود خالص. عودی که خیلی ملایم تر و ملیح تر و به نظر من زنونه تر از عطر های پایه عود دیگست. نه به تاریکی بلک افغانو و نه به تندی عود ابسلو ysl. تعادل در همه چیز، بین بوی های عود و چوب و بو های گل و میوه. بین شیرینی و تلخی، بین خوردنی و بوییدنی. هیچ چیز در این عطر نه تند و تیزه و نه زننده و آزار دهنده و اینو منی میگم که با خیلی عطرا سردرد میگیرم و زود کلافه میشم. بسیار لوکس و البته شرقی. و بله با پخش بوی پهناور و ماندگاری بسیار ابدی که به شخصه هیچ مشکلی باهاش ندارم چون امروز و در این حال و هوایی که هستم دوست دارم با این بو بمیرم. فکر نکنم فعلا دیگه از بوی عود دیگه ای تا این حد خوشم بیاد. منو یاد بوی عودی که توی هتل های چند ستاره دوبی میسوزونن میندازه.

ولی یه گله ای دارم. کلاً توی این سایت متاسفانه خیلی افراد میبینن توی مشخصات نت های عطر مثلاً نوشته «فلان میوه» ولی باز میان تو نظرات مینویسن «وای چه بوی وحشتناکی قشنگ بوی میوه ای میده» خب اصن چرا عطری که میوه ای هست رو میخرین/استفاده میکنین؟ و چرا وقتی همون بویی رو میده که خودش گفته ایراد میگیرین؟ و بدتر از اون نظراتی که بدون ذکر اینکه حتی چرا از یه عطری بدشون میاد یا خودشون چه جور بوهایی دوست دارن که بدشون اومده مینویسن مثلاً «بوی افتضاح».
دوستان عزیزم، خیلی از افرادی که این نظراتو میخونن عطر ها رو بلایند بای میکنن یا اصن چند صد هزار تومن میخوان پول سمپل بدن. شما اگر میخوای نظر بدی مسئولی که چیزی مثل عطر رو برای کسی که بوش نکرده با حوصله و قابل لمس شرح بدی.
از ادمین محترم سایت تقاضا دارم مخصوصاً توی نظرات مشابه مورد دوم سخت گیری بیشتری انجام بدن تا تعداد نظرات هرچند کمتر، ولی مفید تر بشن یا حداقل اجازه نشر نظر منو بدن.
ممنون از همراهی شما.