عرض ادب و احترام

ممنون از نظر لطف شما. فکر می‌کنم اگه قرار باشه انسان‌های کره زمین رو بر اساس یک تقسیم‌‌بندی جدید طبقه‌بندی کنیم، قطعاً بنده در صدر گروه «بی‌جنبه‌های» بزرگ درگاه خداوند خواهم بود :)

صراحتا اعلام می‌کنم که اینجانب، مطلقاً جنبۀ این حجم از محبت و لطف دوستان رو ندارم و خدای نکرده زبونم لال، اگه یکی از کلماتتون رو باور کنم ممکنه امشب از خوشحالی رگ دستم رو بزنم و خونم بیفته گردنتون :)))
خلاصه اینکه نکنید از این کارها

ولی از شوخی گذشته، بازهم ممنون از لطف شما

اتفاقاً خودم چندان اهل عطربازی نیستم. قبلا هم نوشتم که با روایح جدید (بجز لرد جورج و الکساندریا 2 ) چندان ارتباط خوبی ندارم و اکثرا روایح کلاسیک رو می‌پسندم. مثلا اگر دو صفحه جلوم باز باشه یکی در مورد تام فورد مدل فلان باشه، یکی دیگه در مورد «بروت» قطعاً مطالعه صفحه تام فورد چند دقیقه زمان می‌بره ولی در صفحه بروت ممکنه دو ساعت زمان بذارم. دیگه اینم از عوالم پیرمردی و خصلت‌های آخر عمریه دیگه :)

حالا که تا اینجا اومدیم، دست خالی برنگردیم و نظرم رو کاملتر کنم:

لومانی پورهوم اینتنس(همون باتل سبزی که خریدم) رایحه ش خوبه اما هیچ چیز دیگرش مورد تایید نیست. نه پخش بو داره و نه ماندگاری. ضمن اینکه همون ابتدا رنگ نقره‌ای بالای شیشه ریخت پایین و بقیه‌ش هم با دست پاک شد. البته از جایی خریده بودم که نوشته بود لومانی آبی (همینی که توی صفحه اش هستیم) اصل فرانسه هست و لومانی سبز تولید امارات.
بنابراین اشتباه از خودم بود
به نظر میرسه شیشه آبی (طبق تعاریف دوستان) بر شیشه سبز ارجح‌ باشه.

با مهر
سهیل

درود بر شما

گاهی اوقات یا بهتره بگیم اغلب اوقات، قدر لحظات و موقعیت‌هایی که توش هستیم رو نمی‌دونیم
حوالی بیست و اندی سال قبل، یعنی زمانی که تحریم‌ها تا این حد سختگیرانه نبود و خیلی از برندها بطور رسمی وارد کشورمون میشد، شرکت همسایۀ شرکت ما (با مالکیت آقای الف) واردکننده و پخش‌کننده رسمی محصولات مالیزیا و اینتسا به ایران بود. خیلی رفاقت صمیمانه نداشتیم، فقط هرازگاهی به شرکت همدیگه سری می‌زدیم و رسم همسایگی رو با نوشیدن چای بجا می‌آوردیم و از در و دیوار صحبت می‌کردیم.
هرزمان هم می‌گفت بیا چندتا محصول بردار می‌گفتم آخه بین این‌همه برند خوب، مگه کسی هم هست که مالیزیا استفاده کنه؟!!!!

و اما امروز:
چندشب قبل دربه در رایحه وتیور مالیزیا بودم. همه اینترنت رو شخم زدم. متاسفانه دیگه ایتالیایی وارد نمیشه و همگی کپی یا فیک هستن(هرچقدر هم بگن اصلیه نمی‌تونم اعتماد کنم)
یاد بیست و چند سال قبل افتادم و آه عمیقی کشیدم
و ایضاً در فکر فرو رفتم که بیست سال بعد (اگر زنده باشم) چه حسرت‌هایی خواهم کشید بابت داشته‌های امروزم!

به قول حاج نصرالله (حفظکم‌الله)
عجب بالا و پایییییییییییییییین داااااااره دنیااااااااااا
یه روز دوروبرم صدتا برند بووووووووووووووووووود!
اما امروز ببین ................................................. !
.....
....

طبق پیشنهاد دوستان در این صفحه، دوتا 6 میل سلطان الرحاب رو به قیمت هر عدد 180 تومن گرفتم.
شیخ شیک 70 رو تابحال نبوییدم که بتونم مقایسه داشته باشم.
ولی 6 میل الرحاب ماندگاری و بوی خوبی داره. خوشم اومد ازش

شرمنده بابت بی‌دقتی بنده. درست می‌فرمایید. من اشتباهاً بصورت خطی فکر کرده بودم و «شرایط خاص» رو فراموش کردم. ممنون از شما

با احترام و عرض ادب متقابل جناب دکتر بزرگوار
ممنون از توضیحات ارزشمندتون

قطعاً همینطوره که فرمودید. بنده هم زمان تهیه، با این فرض که این اسانس، نمیتونه و نباید رایحه اصلی شوموخ رو داشته باشه اون رو تهیه کردم و هرگز انتظار نداشتم که رایحه اصلی باشه(یک هزارم رایحه اصلی هم باشه برام زیاده) تهیه اسانس هم به مقدار کم (10 میل) بود و طبیعتاً اگر قرار بود همین 10 میل رو از اسانس اصلی این کار (بر فرض اینکه تولید هم شده باشه که هرگز نخواهد شد) تهیه کنم، یحتمل فروش 2 کلّیه که هیچ، یکی دوتا هم باید از دوستان قرض میگرفتم تا بتونم وجهش رو پرداخت کنم :)

در اصل، مبلغ ناچیزی که برای این کار پرداخت شد (حوالی 300 تومن) فقط پاسخی بود به یک نیاز کنجکاوانه و نه بیشتر
و همچنین اینکه ببینم آیا میتونم چیز جدیدی برای لایرکردن پیدا کنم یا خیر
بطور مثال همین الان دارم میرم از اداره پست منطقه، 2 عدد سلطان الرحاب 6 میل رو تحویل بگیرم که شنیدم نزدیکترین رایحه به شیخ70 خدابیامرز هست. اونهم برای لایرکردن مدنظر دارم

اما جالب اینکه این اسانس مثلا شوموخ، رایحه «خاصی» داشت. فقط میتونم بگم تلخ و عجیب و متفاوت. همین

بهرحال تجربه ای بود که انجام شد و از این «تجربه» ناراضی نیستم.
وگرنه ما کجا و شوموخ کجا قربان :)

ضمناً جناب دکتر. در صفحه عطرگرام حضرتعالی(قسمت الکساندریا 2) یک سوال پرسیدم که اگر ممکنه محبت فرموده و زحمت پاسخ رو بکشید. چون قصد تهیه این کار از شرکت مذکور رو دارم و کمی دودل هستم.

یک دنیا سپاس

خب برای عطری که چنین قیمتی داره و طبیعتاً نه میشه دکانتی ازش تهیه کرد(البته شخصاً پول به دکانت نمیدم) و نه نسخه شرکتی، تنها راه چاره برای بوییدن این رایحه قبل از مرگ، دست به دامن «اسانس» شدن بود!
از یکی از افرادی که تا حدی قبولش دارم و چندباری ازش اسانس گرفته بودم (به مبلغ 4 برابر بالاتر از اسانس‌های مترویی) مقدار کمی اسانس ژیوادان گرید HCV تهیه کردم
امروز رسید دستم و بوییدمش
قدرت درک بویایی بنده در حدی نیست که نت تشخیص بدم و مثل دیگر عزیزان، کار رو زیر تیغ جراحی ببرم
فقط میتونم بگم این عطر مال من هست یا نیست. همین
این عطر من نبود
اما رایحه بسیار تلخ و خاصی داشت که یه جورایی سلطنتی محسوب میشد
من اسانس رو با نسبت 50--50 با فیکساتور عطران مخلوط کردم و یک قطره روی دستم زدم
(توضیح مهم: در حالت معمول، بسته به نوع اسانس، ترکیب فیکساتور متفاوت میشه و بعضی وقتها آب مقطر 2بار تقطیر مخصوص تزریق هم اضافه میکنم. پراکندگی بو بسیار بالاتر میره)

خلاصه اینکه تلخی اون یک قطره تا شب از روی دستم پاک نشد!
شب رفتم حموم و با سنگ پا افتادم به جون دستم! بهرحال بهتر از قطع عضو بود! :)))
بعد از حموم کردن، هنوزم کمی بوش مونده بود
دوباره یک قطره روی دست دیگرم زدم ولی این بار چند پاف تراژدی لرد جورج روش.
حالا شد.
این عطر خود خود خودمه :)))
شخصاً (درست یا غلط) حس میکنم این رایحه شموخ جون میده واسه لایر کردن :)

پ.ن: پیشنهاد اکید میکنم در مورد استفاده از اسانس مراقب باشین. مترویی‌ها که مطلقاً ممنوع. اسانس‌های پدرمادردار مثل ژیوادان اصلی (که 4 برابر لوزی های وارداتی از عراق و پاکستان قیمت دارن) حتما از منبع معتبر تهیه بشن. اما کلاً بهتره تا جای ممکن عطربازی با اسانس رو جزو آخرین مرحله قرار بدین که اونهم اما و اگرهای خودش رو داره.
اگر هم به هر دلیلی مجبور به این کار شدین، بجای پوست، در دورترین نقطه از بینی (مثل سرآستین پیراهن یا کت) پاف رو انجام بدین.

چقدر زیبا نوشتین.
طوری که باعث شد ساعت 4 صبح برم سراغ شیشه دوین که از عطرافشان گرفته بودم و هنوز نصفش مونده و یکی دو پاف بزنم به احترام سه دهه همراهی بی منت این یار غار بی ادعا
ممنون بابت یادآوری :)

درود بر استاد بوترابی عزیز

بهرحال معروف شده دیگه. خودشم زنده نیست بریم یقه‌شو بگیریم ببینیم راسته یا دروغ! :)))
ضمن اینکه من این داستان رو در مورد آرامیس هم شنیده بودم که بنده خدا به «دوین» هم علاقه خاصی داشته.
در مورد دیویدوف زینو هم که می‌گفتن عطر مخصوص آقای صدا (Ebi)

از همه خنده‌دارتر اینکه یکی از دوستان در محفلی افاضات فرموند که عطر مورد استفاده آقای برد پیت «شنل فایو» هست!!!!! که بعداً کشیدمش کنار و گفتم دوست عزیز. حالا ما که خودی هستیم. ولی جلوی دیگران نگو! این عطر زنونه است! اگه بر اساس اون پوستر معروف میگی، طفلک فقط تبلیغ کرده و پولش رو گرفته نه اینکه خودش استفاده‌کننده باشه :))))

بریم سر اصل موضوع:
مطمئن نیستم ولی فکر میکنم در مورد مبلغ حقوق که فرمودین چندسالی رو جا انداخته باشین. 2500 تومن در سال 54 مبلغ خیلی بالایی بوده. یادمه دبستان که بودم (اوایل دهه شصت) یکی از معلم‌ها شکایت داشت که دریافتی حقوقش 2هزار و خورده ای هست. بازم میگم مطمئن نیستم و شاید اشتباه کنم.

مانا باشید و برقرار

ممنون از لطف شما.
راستش ادای معلم‌ها رو که درمیارم.
اما دانا و فرهیخته دارای وزن سنگینی بوده که قطعاً و یقیناً شامل حال بنده حقیر نشده و نخواهند شد. در این مورد بهم اطمینان کنین :)

دیروز در یک کامنت دیگه (نمیدونم کجا بود) اشاره کردم که برای سن و سال ما هر راریحه ای، اگر ردپایی از گروه بویایی چایپر به همراه نداشته باشه انگار چیزی کم داره!
فکر کنم زینو برام خوب باشه.
اول فصل سرما برم قلّک رو بشکنم و بخرمش :)
روایحی که فرمودین رو حتما در موردش مطالعه میکنم.
بازهم ممنون از لطفتون

ممنون از لطفت Telecaster همیشه عزیز

اولا قابل شما رو نداره دستور بفرمایید سینه خیز میام تقدیم میکنم

ثانیا حالا ما میگیم بازخورد. ولی بازخورد گرفتنِ زیاد هم برای شغل ما(معلمی) اونهم وسط تابستون در فضای بسته کلاس میتونه به قیمت جونمون تموم بشه :)

خوشبختانه فاصله خونه تامحل کار نزدیک 2ساعته و همین موضوع باعث میشه چیزی از رایحه باقی نمونه و بوی زیبای پشم!!! گوسفند فاستونی کت شلوار، بیشتر از عطر به مشام برسه :)))

بر اساس صفحه شخصی تون و اینکه دیویدوف زینو استفاده میفرمایید و با توجه به شناخت سطحی که از بنده حقیر پیدا کردین به نظرتون به خریدش برای زمستون امسال جدی‌تر فکر کنم؟

(یکسالی هست که میخوام بخرمش ولی دودلم)

ممنون