زیاد اهل کامنت گذاشتن نیستم و در این سایت بیشتر شاگردی می‌کنم. اما اجازه‌تون می‌خوام کامنت کوتاه اما پرمعنایی که نوشتین رو با استفاده از عبارات خودتون کمی کامل‌تر کنم.
شاید کسی از اینجا رد شد و به دردش خورد (و شاید هم نخورد!)
:)

حال خوب!
بله دقیقاً درست گفتین. عنصر نایاب و کیمیای عصر حاضر
قدیما مراجعین به روانشناسان، با امروز متفاوت بود. مشکلاتشون هم تفاوت داشت.
پولدار مشکلی داشت که فقیر ازش بی‌خبر بود و بالعکس.
درد آدم مشهور رو یک فرد گمنام نمی‌تونست درک کنه.
باسواد و بی‌سواد دردهای متفاوتی رو حمل می‌کردن.
و ...

اما در دنیای امروز، پولدار و بی‌پول، ثروتمند و فقیر(دقت فرمایید چهار واژه قبلی رو عمداً پشت سر هم آوردم. چون علیرغم اینکه در زبان محاوره فارسی، هم‌معنا هستن اما کاملا متفاوتن) باسواد و بی‌سواد، معروف و گمنام، همگی در یک درد مشترک هستند:
نداشتن حال خوب!

به عبارت دیگه مراجعین امروز (از هر قشری و با هر دردی) در یک موضوع مشترکن: «هیچ‌کس حالش خوب نیست»
که البته اون هم راه‌حل‌هایی داره که موضوع صحبت اینجا نیست
ولی اگه بخوام راهکار کاملاً موثر و جواب‌داده رو بطور خیلی خلاصه و به دور از موارد تخصصی بیان کنم، اثربخشی دو مورد زیر کاملاً اثبات شده:
1) حذف کامل اینستاگرام!
2) بستن پیچ تمام شبکه‌های خبری! (اینوری و اونوری هم فرقی نداره)

مورد دوم هم اشاره شما به «حال پر استرس» بود که بد نیست یادآوری کنم در حوزه روانشناسی تکاملی، عوامل متعددی رو باعث بقای نسل بشر می‌دونن که از نظر علمی هم اثبات شده که یکی از اونها (با نهایت تعجب) استرس بوده و هنوزم هست!

از «استرس» نمیشه و نباید فرار کرد
«استرس» رو هرگز نمیشه حذف کرد
انفجار هورمون‌های آدرنالین و کورتیزول در بدن موجودات زنده (که در لفظ عامیانه بهش استرس میگن) همونطور که عرض کردم باعث زنده موندن و بقای ما شد.

به حوزه محتواهای زرد از جنس مثلا روانشناسی و خزعبلات سوشال مدیاها و قانون جذب و دفع! و کائنات و اراجیف حوزه مثبت‌اندیشی کاذب و این چیزها کاری ندارم. هرکسی مختار به انتخابه. بهرحال اونها هم مثل موادمخدر اثرات زودگذر سرمستی و ایجاد حال خوب کاذب رو دارن!

اما در دنیای علم چیزی به اسم «ازبین بردن استرس» نداریم و بجاش از عبارت Stress Management یا همون «مدیریت استرس» یاد میشه.

این مهارت (مدیریت استرس) اونقدر مهم و حیاتیه که یکی از ده مهارت مهم و اصلی موردنیاز انسان دنیای امروز توسط سازمان بهداشت جهانی یا همون WHO عنوان شده

اونقدر مهم که سازمان‌هایی در امریکا فقط برای دوره مدیریت استرس پرسنل‌شون تا دویست میلیون دلار هزینه می‌کنن
(این نقل قول رو از زبان پروفسور محسن فاطمی استاد صاحب کرسی روانشناسی دانشگاه هاروارد عرض کردم و فکت دقیق دیگری ازش ندارم)

در مقام یک معلم کوچک که حالا یا بر حسب اتفاق یا از بخت خوب یا بد! یکی از دروسی که تدریس می‌کنم «مدیریت استرس» در مقطع ارشد برای مدیران کشورمون هست، اگه بخوام خیلی خیلی خلاصه بگم استرس ارتباط کاملاً مستقیمی با «ادراک» و بعد از اون «انتخاب» شخص داره.

تعجب نکنین! ما در دنیای امروز در بسیاری اوقات بر اساس «ادراک» خودمون میزان استرس‌مون رو «انتخاب» می‌کنیم! بدون اینکه خودمون متوجه بشیم
:)
پس از استرس نباید فرار کرد. بلکه باید مدیریتش کرد.
از «نگرانی» و «اضطراب» باید دوری کرد و از بین بُردشون که داستانش متفاوته

راستش[به درست یا به غلط] اینطور باور دارم که اونقدر زمان نداریم که «منتظر» حال خوب بمونیم. قرنهاست نیاکان ما «منتظر» هستن و ما هم مثل اونها. از آینده خبر نداریم. ولی چیزی که روی کاغذ میشه فهمید اینه که «عوامل خارجی» به سمت «بدترشدن» اوضاع حرکت می‌کنن نه بهتر شدن اوضاع!

پس شاید بهتر باشه که بدون «انتظار برای آینده بهتر» همین الان از غذای خوب، بودن کنار عزیزان، روایح خوش و امثالهم لذت ببریم که شاید فردا دیر باشه :)

یادی کنیم از نیما یوشیج و شعر معروفش:
چایت را بنوش
نگران فردا نباش
از گندمزار من و تو
مُشتی کاه می‌ماند برای بادها

به امید حال بهتر برای همه عزیزان

سلام علی احمد عزیز
اولا معتقدم «مالکیت» نظرات در محیط عمومی کاملا بی‌معناست. پس نیازی به عذرخواهی نیست :)
بلکه برعکس، ممنون که اومدی و ما و دیگران رو با یک برند جدید آشنا کردی
ثانیا رفتم یه سرچ کوچولو در دیجی کالا کردم. کوردوبا که اسم یک شهر در اسپانیاست پس طبیعتا این هم در بهترین حالت باید اسپانیایی باشه.
اما همونطور که گفتی درهای گرد [در زبان فارسی واژه «درب» به اشتباه استفاده میشه و واژه «در» درسته] و درهای سیاه رنگ و تفاوت قیمتشون، نشون دهنده تولید در 2 جای مختلفه. اما جالب اینکه در نظرات استفاده کنندگان درمورد یک مدل از نمونه ظاهرا اصلی (همونی که در گرد طلایی داره) نوشته بود که یک مدلش ساخت فرانسه!!!! بود و دفعه دوم که خریده تولید و پرشده در جزیره قشم بوده!
حالا شاید دوستان مطلعی از اینجاها رد بشن و بهتر بتونن راهنمایی کنن
بازهم ممنون از لطف و نظر ارزشمندت

استاد ببخشید. چندبار سوال و جواب‌ها رو نگاه کردم و متاسفانه بطوردقیق متوجه منظورتون نشدم که کدوم برند ایرانی رو فرمودید. برندینی یا فراگرانس؟ ممنون میشم دقیق ذکر بفرمایید.

من یک تجربه ناموفق داشتم از برند [اگه اشتباه نکنم] اسکلاره که از د.ی.ج.ی‌ ک.ا.ل.ا خریده بودم و انداختمش دور. بوی آب مقطر میداد. لامصب حتی بوی الکل هم نمی‌داد که اندکی حال دلمون رو خوب کنه:))
برندهای مختلف ایرانی دیگری هم هست که اونقدر نظرات متعدد در دیجی کالا می‌بینیم که نمیشه روشون حساب کرد.
شنیدم محصولات ع.ط.ر س.ر.ا (بازسازی رایحه عطرها) هم نظرات خیلی خوبی دریافت کرده که هنوز تست نکردم البته

با احترام به علاقمندان این رایحه، کاملاً باهاتون هم نظر هستم :)

همنشین محبوب 40 ساله من.

یک هفته‌ای هست که ازش استفاده می‌کنم. همونطور که به درستی فرمودین واقعا رایحه عالی داره. ولی شیشه‌ای که من دارم موندگاریش ضعیفه و پخش بو ناامیدکننده. با اینکه از جای معتبر هم تهیه کردم.
خودم وقتی میزنم هیچی حس نمی‌کنم و باید دماغم رو بچسبونم(البته از کودکی قدرت بویاییم نسبتاً ضعیف بوده و هست)
به عبارت دیگه می‌تونم با اطمینان بگم که اگه انتظار بازخورد داریم طرف مقابل باید بهمون بچسبه!
فعلاً که این عطر شده عطر مخصوص دخترم که همیشه از گردن باباش آویزونه :)
اجازه هم نمیده بیرون بزنم و خلاصه اینکه مالکیت انحصاری استفاده از این عطر برای بنده حقیر فقط داخل خونه و با اجازه شازده خانوم هست اونم زمانی که قراره بیاد بغل بابایی بخوابه :)
مجدداً یادآوری میکنم رایحه عاااااااالیه.
ولی خب از همه اینها که بگذریم همچنان دنبال تعویض امضای خودم (از آرامیس دوین) به عطر دیگه برای محل کار هستم و فعلا مشغول مذاکره با جناب لرد جورج از پنهالیگونز هستم تا ببینیم آخر این تراژدی به امضای بنده ختم میشه یا نه.

جناب نصیری عزیز
سلام و عرض ادب
تست بیش از 400 عطر در طول بیست سال، از نظر شخصی خودم، چیزی معادل فوق لیسانس در این حوزه هست و فکر میکنم در این مورد میشه شما رو با لفظ «استاد» خطاب کرد
بر این اساس عرض میکنم که دایره عطرهای من از «وان من شو» و «دریک اورلن» و از همه مهمتر «آرادمیس دوین» که بسیار دوستش دارم، خارج نبوده و هیچ عطر دیگری به دلم ننشسته (در مورد دیویدوف زینو هنوز تست نکردم و دودلم)
با توجه به موارد فوق و سلیقه عجیب و از رده خارج(!) بنده حقیر، کارتیر پاشا رو پیشنهاد میکنید؟
و اینکه بر اساس شغلم (معلم هستم) آیا مناسب پوشیدن قبل از کلاس درس هست؟ با توجه به اینکه از زمان استفاده تا رسیدن به کلاس یکساعتی تو راه هستم.
پیشاپیش ممنون از پاسختون

سلام. اساساً بحث‌های مربوط به «گذشته» و «آینده» و امثالهم لطف خاص خودشون رو دارند.
مشکل از جایی آغاز میشه که کسی که در «گذشته» زندگی کرده چنین رسالتی رو در خودش می‌بینه که می‌خواد به زور اردنگی(!) عقایدش رو به نسل جدید منتقل کنه!
یا در حالت متعادل‌تر، اونقدر از عبارت «یادش بخیر....» ، «گذشته ها اونطور بود و الان اینطوره و ....» امثال اینها چنین پیامی رو منتقل کنه که وضعیت قدیم بهتر بود!
درصورتیکه بنده به عنوان کسی که 50 سال رو رد کردم و طبیعتاً خیلی چیزها رو دیدم (از انقلاب و مهیب‌ترین زلزله تاریخ ایران یعنی زلزله طبس گرفته تا جنگ و آتش‌بس و مرده‌باد و زنده‌بادهای دوران اصلاحات و ....) اما هرگز به خودم اجازه این رو نمیدم که بخوام عقایدم رو به نسل جوان خدای نکرده تحمیل کنم.
دنیای امروز، دنیای اونهاست نه دنیای ما
اگه جایی هم خیلی ادعامون شد، یادمون بیفته از دزدی‌ها و اختلاسهایی که نسل ما در این کشور انجام دادن و میدن! شاید کمی بجای غرور، سرمون خم شد!
اگه جایی خواستیم به جوان‌ترها از سختی‌های زندگی بگیم و حرف‌های صد من یه غاز بزنیم که ما امکانات نداشتیم و با توپ پلاستیکی بازی می‌کردیم و ... یادمون باشه که نسل جدید (نسل Z) بیشترین آسیب رو در این کشور متحمل شد. از دوران کودکی، با «عدم امنیت» بزرگ شد. با واژه‌های تورم و اجاره‌های نجومی و عدم تعادل درآمد با مخارج توسط والدین مواجه بود و زمانی که خواست وارد اجتماع بشه و کاری رو شروع کنه خورد به کرونا و ...
ما قدیمی‌ها یک هزارم سختی‌هایی که نسل Z دیدن و کشیدن رو نه دیدیم و نه فهمیدیم.
شخصاً به عنوان یک معلم ساده که البته تا آخر عمر قراره در حوزه «روانشناسی رفتاری» شاگردی کنم، در بعضی از کلاس‌هام(آسیب‌شناسی شکاف نسل‌ها) موضوع نسل جدید یا همون نسل Z رو خیلی موشکافانه باز می‌کنم و دانشجویانم اگر هیچی متوجه نشن، حداقل یک چیز رو خوب متوجه خواهند شد:

اگر عنصر «تغییر» در زندگی بشر نبود ما همچنان در غار زندگی می‌کردیم!

پس به واژه «تغییر» با احترام بیشتری نگاه کنیم
قدیم، خیلی چیزهای خوبی داشت. امروز هم چیزهای خوب‌تری هست اگر نگاه رو تغییر بدیم و به واژه «تغییر» جدی‌تر نگاه کنیم
مانا باشید

بیشتر از 30 ساله که امضای من برای محافل رسمی، همین رایحه هست. قبلا برای پیداکردنش باید به عطرفروش آشنا می‌سپردم که با کلّی منت و نمی‌دونم از کجاها برام پیدا کنه. الان مدتی هست که عطرافشان کارم رو راحت کرده و احتمالا به زودی سومین شیشه رو هم سفارش بدم.

در کنار این عطر، «وان من شو» و «دریک اورلن» هم همیشه توی خونه هست که بیشتر برای استفاده روزمره هست و متاسفانه جای هردوشون در عطرافشان خالیه (اونها رو هم قبلا از عطرافشان تهیه می‌کردم) با اینکه موارد کمیاب یا نایابی نیستن ولی نمی‌دونم چرا در این سایت که همه بهش اطمینان داریم باید جاشون خالی باشه.

بهرحال ما پیرمردها (بقول نسل جوان : فسیل‌ها!) وفاداری عجیبی داریم به نوستالوژی‌های دوران قدیم و خیلی خیلی سخت رایحه و عطرمون رو عوض می‌کنیم.
طوری که چند سالی!!!! هست به دیویدوف زینو فکر می‌کنم ولی هنوز نخریدم و حتی تست هم نکردم.
امان از محافظه کاری :)

چند سال قبل یکی از شرکت‌هایی که مشاورش بودم به مدیران ارشد نفری یک شیشه عطر (اسمش یادم نیست ولی ساخت اسپانیا بود) برای سال نو میلادی (نمی‌دونم سال نوی میلادی ربطش به ما ایرانی‌ها چیه!) هدیه داد. عطر خوشبویی بود و حتی یادمه اون زمان در عطرافشان که سرچ کردم هم گرون بود و هم نظرات خوبی داشت. اما یک پاف زدم و نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. تاکید می‌کنم نه بخاطر رایحه (همونطور که گفتم رایحه خوبی داشت) بلکه شاید به دلیل جدید بودنش! خلاصه اینکه هدیه دادم رفت
این قضیه برای یک عطر دیگه هم اتفاق افتاد که اونم هدیه دادم!

شخصا فکر می‌کنم چقدر خوبه در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که علیرغم تمامی سختی‌هاش(که نیازی به شمردنشون نیست و همه با گوشت و پوست و استخوان لمس می‌کنیم) اما می‌تونیم استشمام روایح دوین و وان من شو و دریک و ... تجربه کنیم. شاید 200 سال بعد چنین تجربه‌ای نباشه و چه بسا کسی پیدا بشه و این متن رو بخونه و بگه این دیوانه کیه که چنین خزعبلاتی نوشته!!!

شادو باشید و خوشبو (به نظرم حتی اگه خوشبو توسط استفاده از عطر هم نبودیم، حداقل خوش‌قلب باشیم که هزینه‌ای نداره)