طبق پیشنهاد دوستان در این صفحه، دوتا 6 میل سلطان الرحاب رو به قیمت هر عدد 180 تومن گرفتم.
شیخ شیک 70 رو تابحال نبوییدم که بتونم مقایسه داشته باشم.
ولی 6 میل الرحاب ماندگاری و بوی خوبی داره. خوشم اومد ازش

شرمنده بابت بی‌دقتی بنده. درست می‌فرمایید. من اشتباهاً بصورت خطی فکر کرده بودم و «شرایط خاص» رو فراموش کردم. ممنون از شما

با احترام و عرض ادب متقابل جناب دکتر بزرگوار
ممنون از توضیحات ارزشمندتون

قطعاً همینطوره که فرمودید. بنده هم زمان تهیه، با این فرض که این اسانس، نمیتونه و نباید رایحه اصلی شوموخ رو داشته باشه اون رو تهیه کردم و هرگز انتظار نداشتم که رایحه اصلی باشه(یک هزارم رایحه اصلی هم باشه برام زیاده) تهیه اسانس هم به مقدار کم (10 میل) بود و طبیعتاً اگر قرار بود همین 10 میل رو از اسانس اصلی این کار (بر فرض اینکه تولید هم شده باشه که هرگز نخواهد شد) تهیه کنم، یحتمل فروش 2 کلّیه که هیچ، یکی دوتا هم باید از دوستان قرض میگرفتم تا بتونم وجهش رو پرداخت کنم :)

در اصل، مبلغ ناچیزی که برای این کار پرداخت شد (حوالی 300 تومن) فقط پاسخی بود به یک نیاز کنجکاوانه و نه بیشتر
و همچنین اینکه ببینم آیا میتونم چیز جدیدی برای لایرکردن پیدا کنم یا خیر
بطور مثال همین الان دارم میرم از اداره پست منطقه، 2 عدد سلطان الرحاب 6 میل رو تحویل بگیرم که شنیدم نزدیکترین رایحه به شیخ70 خدابیامرز هست. اونهم برای لایرکردن مدنظر دارم

اما جالب اینکه این اسانس مثلا شوموخ، رایحه «خاصی» داشت. فقط میتونم بگم تلخ و عجیب و متفاوت. همین

بهرحال تجربه ای بود که انجام شد و از این «تجربه» ناراضی نیستم.
وگرنه ما کجا و شوموخ کجا قربان :)

ضمناً جناب دکتر. در صفحه عطرگرام حضرتعالی(قسمت الکساندریا 2) یک سوال پرسیدم که اگر ممکنه محبت فرموده و زحمت پاسخ رو بکشید. چون قصد تهیه این کار از شرکت مذکور رو دارم و کمی دودل هستم.

یک دنیا سپاس

خب برای عطری که چنین قیمتی داره و طبیعتاً نه میشه دکانتی ازش تهیه کرد(البته شخصاً پول به دکانت نمیدم) و نه نسخه شرکتی، تنها راه چاره برای بوییدن این رایحه قبل از مرگ، دست به دامن «اسانس» شدن بود!
از یکی از افرادی که تا حدی قبولش دارم و چندباری ازش اسانس گرفته بودم (به مبلغ 4 برابر بالاتر از اسانس‌های مترویی) مقدار کمی اسانس ژیوادان گرید HCV تهیه کردم
امروز رسید دستم و بوییدمش
قدرت درک بویایی بنده در حدی نیست که نت تشخیص بدم و مثل دیگر عزیزان، کار رو زیر تیغ جراحی ببرم
فقط میتونم بگم این عطر مال من هست یا نیست. همین
این عطر من نبود
اما رایحه بسیار تلخ و خاصی داشت که یه جورایی سلطنتی محسوب میشد
من اسانس رو با نسبت 50--50 با فیکساتور عطران مخلوط کردم و یک قطره روی دستم زدم
(توضیح مهم: در حالت معمول، بسته به نوع اسانس، ترکیب فیکساتور متفاوت میشه و بعضی وقتها آب مقطر 2بار تقطیر مخصوص تزریق هم اضافه میکنم. پراکندگی بو بسیار بالاتر میره)

خلاصه اینکه تلخی اون یک قطره تا شب از روی دستم پاک نشد!
شب رفتم حموم و با سنگ پا افتادم به جون دستم! بهرحال بهتر از قطع عضو بود! :)))
بعد از حموم کردن، هنوزم کمی بوش مونده بود
دوباره یک قطره روی دست دیگرم زدم ولی این بار چند پاف تراژدی لرد جورج روش.
حالا شد.
این عطر خود خود خودمه :)))
شخصاً (درست یا غلط) حس میکنم این رایحه شموخ جون میده واسه لایر کردن :)

پ.ن: پیشنهاد اکید میکنم در مورد استفاده از اسانس مراقب باشین. مترویی‌ها که مطلقاً ممنوع. اسانس‌های پدرمادردار مثل ژیوادان اصلی (که 4 برابر لوزی های وارداتی از عراق و پاکستان قیمت دارن) حتما از منبع معتبر تهیه بشن. اما کلاً بهتره تا جای ممکن عطربازی با اسانس رو جزو آخرین مرحله قرار بدین که اونهم اما و اگرهای خودش رو داره.
اگر هم به هر دلیلی مجبور به این کار شدین، بجای پوست، در دورترین نقطه از بینی (مثل سرآستین پیراهن یا کت) پاف رو انجام بدین.

چقدر زیبا نوشتین.
طوری که باعث شد ساعت 4 صبح برم سراغ شیشه دوین که از عطرافشان گرفته بودم و هنوز نصفش مونده و یکی دو پاف بزنم به احترام سه دهه همراهی بی منت این یار غار بی ادعا
ممنون بابت یادآوری :)

درود بر استاد بوترابی عزیز

بهرحال معروف شده دیگه. خودشم زنده نیست بریم یقه‌شو بگیریم ببینیم راسته یا دروغ! :)))
ضمن اینکه من این داستان رو در مورد آرامیس هم شنیده بودم که بنده خدا به «دوین» هم علاقه خاصی داشته.
در مورد دیویدوف زینو هم که می‌گفتن عطر مخصوص آقای صدا (Ebi)

از همه خنده‌دارتر اینکه یکی از دوستان در محفلی افاضات فرموند که عطر مورد استفاده آقای برد پیت «شنل فایو» هست!!!!! که بعداً کشیدمش کنار و گفتم دوست عزیز. حالا ما که خودی هستیم. ولی جلوی دیگران نگو! این عطر زنونه است! اگه بر اساس اون پوستر معروف میگی، طفلک فقط تبلیغ کرده و پولش رو گرفته نه اینکه خودش استفاده‌کننده باشه :))))

بریم سر اصل موضوع:
مطمئن نیستم ولی فکر میکنم در مورد مبلغ حقوق که فرمودین چندسالی رو جا انداخته باشین. 2500 تومن در سال 54 مبلغ خیلی بالایی بوده. یادمه دبستان که بودم (اوایل دهه شصت) یکی از معلم‌ها شکایت داشت که دریافتی حقوقش 2هزار و خورده ای هست. بازم میگم مطمئن نیستم و شاید اشتباه کنم.

مانا باشید و برقرار

ممنون از لطف شما.
راستش ادای معلم‌ها رو که درمیارم.
اما دانا و فرهیخته دارای وزن سنگینی بوده که قطعاً و یقیناً شامل حال بنده حقیر نشده و نخواهند شد. در این مورد بهم اطمینان کنین :)

دیروز در یک کامنت دیگه (نمیدونم کجا بود) اشاره کردم که برای سن و سال ما هر راریحه ای، اگر ردپایی از گروه بویایی چایپر به همراه نداشته باشه انگار چیزی کم داره!
فکر کنم زینو برام خوب باشه.
اول فصل سرما برم قلّک رو بشکنم و بخرمش :)
روایحی که فرمودین رو حتما در موردش مطالعه میکنم.
بازهم ممنون از لطفتون

ممنون از لطفت Telecaster همیشه عزیز

اولا قابل شما رو نداره دستور بفرمایید سینه خیز میام تقدیم میکنم

ثانیا حالا ما میگیم بازخورد. ولی بازخورد گرفتنِ زیاد هم برای شغل ما(معلمی) اونهم وسط تابستون در فضای بسته کلاس میتونه به قیمت جونمون تموم بشه :)

خوشبختانه فاصله خونه تامحل کار نزدیک 2ساعته و همین موضوع باعث میشه چیزی از رایحه باقی نمونه و بوی زیبای پشم!!! گوسفند فاستونی کت شلوار، بیشتر از عطر به مشام برسه :)))

بر اساس صفحه شخصی تون و اینکه دیویدوف زینو استفاده میفرمایید و با توجه به شناخت سطحی که از بنده حقیر پیدا کردین به نظرتون به خریدش برای زمستون امسال جدی‌تر فکر کنم؟

(یکسالی هست که میخوام بخرمش ولی دودلم)

ممنون

سلام جناب هوشمندی بزرگوار
ممنون از نظر لطفتون.

معنای انرژی زیبا رو که نمی‌دونم تونستم بفهمم یا نه، ولی اگه ذرّه‌ای از اون انرژی هست برمی‌گرده به دوران جوانی و خامی و جهالت. همون دورانی که تصور می‌کردیم اومدیم دنیا رو تغییر بدیم!

در اون مقطع، بنده حقیر شغل اصلیم بجز معلمی، نویسندگی هم بود که 4 جلد کتاب نوشتم و سه جلدش رو اداره ارشاد مورد عنایت قرار داد و اجازه چاپ نداد و فرمودن که تو خیلی بی‌ادبی!!!!! (منظور عزیزان صراحت گفتار بود البته!)

چهارمین کتاب هم 4 یا 5 بار قیچی خورد (قیچی خوردن اصطلاحیست برای سانسور کردن متن کتاب در اداره ارشاد) که االبته منتشر شد ولی اجازه فروش بهش ندادم و رایگان توزیع کردم بین مدیران سازمان‌ها و تموم شد رفت.

خلاصه اینکه محبت دوستان باعث شد نوشتن و نویسندگی رو ببوسم و کنار بذارم.

جدیدا هم محبت ادمین یا مدیر محترم سایت عطرافشان باعث شده کمی جدی‌تر به موضوع «مودبانه نوشتن» فکر کنم :))))
همین دیشب یک متن طولانی نوشتم که امروز دیدم رد شده
(مدیر گرامی. شوخی کردم. شما هرچقدر هم رد کنی برامون عزیزی)

البته این «بی‌ادب» بودن بنده همچنان ادامه داره! در جایی که تدریس می‌کنم با افتخار لقب «بی‌ادب‌ترین مدرّس» رو دارم :)
اون هم توسط کی؟
دختر خودم! که زمانی دانشجوی اونجا بود و یه روز گفت بابا می‌دونستی بی‌ادب‌ترین مدرس اینجا هستی؟!
البته امیدوارم فکر بد (از جنس چاله میدونی) نکنین!
علت اصلی این موضوع، مثال‌های زیاد بنده هست که در حوزه تدریسم (روانشناسی و علوم رفتاری) از ارائه مثال‌های 18+ هیچ ابایی ندارم (چند اخطار هم از وزارت علوم گرفتم)
:)))

میشه گفت یه جورایی با «وان من شو» بزرگ شدم. هر عطری که داشتم (حتی آرامیس دوین که حدود 30 سال امضای من بود) بازهم وان من شو در کنارش بود.

شاید متوجه شده باشین که بنده هم مثل بسیاری از قدیمی‌ها احترام خاصی برای روایح چایپر قائل هستیم (نگفتم خیلی دوستشون دارم. از واژه احترام استفاده کردم) طوریکه هنوزم با دیدن یک عطر تازه، ابتدا میرم سراغ گروه بویایی، اگه چایپر باشه با دقت بیشتری مطالعه میکنم درموردش. مثل ایو سن لورن تاکسیدو
(حالا اگه بگم خودمم معنای چایپر رو نمیدونم باور میکنین؟!)
:)))

قدر اون باقیمونده وان من شو رو بدونین که نسخه‌های جدیدش نسبت به قدیم از نظر پخش رایحه قابل مقایسه نیست. ولی خوشبختانه همون رایحه رو تا حد بسیار زیادی برامون تداعی میکنه.
به همین هم راضی هستیم :)

مانا باشید و برقرار

آقا دیدیم جای مانی(پول) که خالیه!
اما لومانی رو همه گرفتن.
گفتیم ما هم از قافله عقب نمونیم :)

یه مدل سفارش دادم که امروز رسید دستم. الان وسط خاموشی برق و لپ‌تاپی که داره باتریش تموم میشه و اینترنت نصفه نیمه گوشی، توان اعتبارسنجی اصالت اون رو ندارم (البته اینکه روش تشخیص اصالت عطر رو بلد نیستم هم در این موضوع بی اثر نیست!!!!)

مدلی که گرفتم لومانی پورهوم «اینتنس» هست. تفاوتش با محصولی که در صفحه‌اش هستیم اینه که اولا 150 میل هست و 100 میل نیست. ثانیا رنگ باتلش سبزه.

همچنین لومانی پورهوم آبی (طبق شنیده‌ها) خنک و ترش طبقه‌بندی میشه. تعجب میکنم چرا در بالای صفحه، طبقه‌بندی گرم انجام شده. شایدم من اشتباه میکنم
اما لومانی پورهوم اینتنس 150 میل سبز، طبع خنک و تلخ داره.

رایحه‌ش خوبه. اما اونقدر کلاسیک نیست که منو پرت کنه به گذشته‌ها. ولی نسبت به قیمتش ارزنده هست
پخش بویایی از نظر بنده صفر!!!
از نظر همسر گرامی عالی!!!!
یعنی تفاهم تا این مقدار!! چطور تونستیم 26 سال زندگی کنیم؟!
:)))))

البته بویایی بنده از بچگی کور بوده متاسفانه. حالا اینکه چرا تو عطرافشان راهم دادن، خودمم نمی‌دونم بخدا!
ولی خب بویایی همسرم مثل اکثریت بانوان بسیار قوی هست و ایشون همچنان میگن که بوی عطرش خونه رو پر کرده که طبیعتاً نظر ایشون به واقعیت نزدیکتره
مثلا یادمه مدتی قبل یه عطر دست‌ساز جیونچی جنتلمن ساخته بودم از اسانس ژیوادان HCV اصل(نه از این مترویی‌ها) اونم با بهترین فیکساتور و آب مقطر مخصوص تزریق و خلاصه با رعایت تمام موازین علمی و شرعی و اخلاقی. بوی نهایی طوری شد که میخواستم بندازمش بیرون!!!! همسرم نذاشت و گفت بوی به این خوبی میده. درصورتیکه من اصلا بو احساس نمی‌کردم!

لومانی پورهوم اینتنس 150 میل شیشه سبز در مقایسه با افسانه تکرارنشدنی «وان‌من‌شو» هیچ حرفی برای گفتن نداره. کنار شیشه وان‌من‌شو هم که گذاشتمش به اذن خدا سرش رو انداخت پایین و یه تعظیم کوچولو کرد و لُنگ قرمز رو طبق رسم قدیمیا انداخت زمین :))

ولی بازهم تاکید میکنم نسبت به قیمت 600 -700 تومنیش خرید ارزنده ای محسوب میشه.
فردا کلاس دارم. میزنم ببینم اگه بازخورد خوبی گرفتم میام خدمتتون عرض میکنم

ضمنا علیرغم اینکه قیمتش یه خورده گرونتر از آبی هست اما فکر میکنم جایی خوندم که آبی 100میل اصل فرانسه هست(یا حداقل میشه پیداش کرد) اما 150 میل سبز رو امارات تولید میکنه. مطمئن نیستم البته.

ممنون و مانا باشید