CARON - Yatagan

باسلام
این عطردرپی تعریفاتی که ازش کرده بودندازیک فروشگاه معتبردرخیابان وزراء تهران خریداری نمودم بچ کد 2018باتوجه به کنجکاوی که داشتم همان جا ازجعبه خارج نموده ودوپاروی استین لباسم اسپری کردم رایحه اش آشنابودازفروشگاه خارج شدم ناگفته نماندبافروشنده درمورداینکه اگرموردپسندنباشدعودت داده شودصحبت کرده بودم درطول مسیردرهوای سردپاییزی آستین لباسم را نزدیک بینی ام می اوردم اما باعطری کم رمق وکم جان مواجه بودم آشنابودن بوی آن بخاطررایحه صمغ گالبانیوم بودکه درعطرآرامیس دوین که موجودداشتم بودبعدازحدودیک ساعت بوی آن به شدت شبیه دوین بود اما دوین رایحه ای شفاف تروجذاب تروپخش وپراکندگی بیشتری داردفردای آن شب عطررابه فروشگاهی که خریده بودم عودت دادم وبجای آن یک زیرخاکی نایاب گرفتم یک شیشه عطرکارتیرپاشا ادوتویلت تولید 2015درآن فروشگاه موجودبود بدون معطلی خریدم ومابقی پول بابت آن راپرداخت نمودم وباخوشحالی به منزل برگشتم..
دوستانیکه قصدخریدکارون یاتاقان دارندحتما قبل ازخریدتست کنند پخش وماندگاری بسیارکمی دارد
باتشکر

نمیدونم چرا ولی فضای این عطر منو یاد آمواج bracken man انداخت. با اینکه به پیچیدگی اون نیست به هیچ وجه ولی شاید بخاطر نت نعناع هندی که به مشام خیلی جدی و بولد میاد
تیزه به شدت و جدی
به درد شخصیت های شوخ و شنگ نمیخوره :)

سلام و عرض ادب

  بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم،
  همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم (فریدون مشیری).

  امروز، در مغازه‌ای قدیمی، بطری Yatagan چشمم را گرفت.
  دستم را بالا بردم و تنها یک اسپری زدم…
  و ناگهان در خاطرات گذشته غرق شدم،
  به کوچه‌ای که همیشه با یار خود در آن قدم می‌زدیم؛
  کوچه‌ای تاریک و مهتابی، که هر دیوار و هر برگ درخت
  شاهد خنده‌ها و نجواهای ما بود.

  شدم آن عاشق دیوانه که بودم (فریدون مشیری)،
  و قلبم میان گرمای پچولی و تلخی کاج، دوباره به تپش افتاد.

  آهی از ته دل کشیدم و عطری دیگر را انتخاب کردم؛
  زیرا خاطرات تلخ و تکرار نشدنی است.

جدیدا خیلی رو همه چی زوم می کنی ! خبریه ؟
_ می خوام قبل از این که بمیرم ،
زنده بودنمو باور کنم !...

میخوام باور کنم که یه روزگاری
همه چی رنگ و بو داشت
همه چی معنا داشت
آدما باطن داشتن
و زندگی !...
میخوام باور کنم واقعا اینی که من الان هستم
همونیه که اون روزا بود !!...


یاتاقان :
رنگ برفایی که زیر پا گل مالی میشد ،
بوی نونایی که رو بخاری نفت داغ میشد ،
طعم نارنگی هایی که ته کیف مدرسه میموند ،
صدای برگای خشکی که زیر پا پودر میشد ...
با یاتاقان وجود اون روزا رو باور میکنی ...


دوستان عطرافشانی به اندازه کافی دربارش نوشتن ،
فقط مونده تجربه کردنش ، البته واسه نسل جدید ...
من هر وقت دلم واسه گذشته تنگ میشه یاتاقان می زنم
مثل همین ده دقیقه پیش ...

بگذریم ...

درود وقت بخیر این رو تولید ماقبل2012رو مجدد شارژمیکنید؟

یکی از عطرهای کلاسیک که حس ماجراجویانه‌ای را القا
می‌کند.عطری چوبی،ادویه‌ای است که ترکیبی از رایحه‌های گیاهی، دودی، حیوانی و چرمی را ارائه می‌دهد.
عطر با ترکیبی سبز گیاهی و تا حدی تلخ از ترخون، ریحان و برگ بو آغاز می‌شود که حالتی تند و معطر دارد این شروع می‌تواند برای برخی افراد تیز و گیاهی باشد اما به مرور با ورود نت‌های چوبی بالانس بهتری پیدا می‌کند.درمیانه راه چوب کاج و نعناع هندی در این مرحله نقش اصلی را دارند و فضای سبز،دودی عطر را تقویت می‌کنند اینجا دقیقا جایی است که حس دود، کهنگی و تلخی چوبی به وضوح نمایان می‌شود.
پایان‌بندی با چرم، مشک، خس‌خس و عود عمیق‌تر می‌شود این مرحله دودی، چوبی و تا حدی حیوانی است چیزی که یاتاقان را به عطری منحصربه‌فرد تبدیل می‌کند.
یکی از عطرهای خاص و بی‌نظیر دنیای پرفیوم است که بوی قدیمی، چرمی، دودی و تلخ آن برای هر کسی مناسب نیست. اگر با عطرهای مدرن و دیزاینری بزرگ شده‌ای، ممکن است در برخورد اول کمی عجیب یا حتی زننده به نظر برسد، اما اگر طرفدار عطرهای کلاسیک، چوبی، ادویه‌ای و کهنه هستی، این یکی از شاهکارهای جاودانه دنیای عطر خواهد بود.
پخش بو بالا و ماندگاری عالی دارد
(خوش بو،خوش رو،خوش قلب باشیم)

بنده از ادغام این عطرِ دوستداشتنی و دیویدف زینو شنیدم و گفتم بد نیست یه تستی بکنم..همانطور که کمی پایینتر نظراتی رو مطالعه کردم فهمیدم که ترکیبِ جالبی از آب در میاد!!…

فاجعه. بوی قطره خوشبو کننده تیرک که قدیما به دستویی میزدیم تا بو بد از بین بره میده

بعید میدونم هیچ خانمی از این کار خوشش بیاد. اصلا عطر ایمنی نیست و بدون تست نمیشه خریدش. خیلی تلخه.کاج و شوید و ریحان و فلز و کمی زهر مار ِ دوست داشتنی توش مشهوده. کت شلواری و سن بالا و البته با پرستیژ و خوش کاراکتر. یه تلخی سمج ِ مرموزی داره و اصلا مهربون نیست.##

هوش‌دارید! که کارن یاتاقان جاسوس جنگل است در شهر.
هر جایی نزنیدش
زیاد باهاش ور نرید
به درد جلسات کاری نمی‌خوره
جلسات خصوصی هم که اوه اوه بی‌خیال
شاید فقط تو مهمونی‌های صمیمی و بلاتکلیف خطری نداشته باشه؛
سعی کنید همیشه تو یه صندوقچه تو تاریکی محبوسش کنید؛
پیرم که هست؛ کار کشته‌تره
البته از یه دوستی شنیدم که تو چند سال اخیر، زندگی شهری بهش افتاده و تغییر جبهه داده واسه این‌ور بازی می‌کنه، ولی بازم ممکنه چند جانبه باشه.
همونطور که لابد می‌دونید سلاحی که بیشتر ازش استفاده می‌کنه چوبه. ولی گیاهان سمی دیگه‌ هم تو دست و بالش داره.
بی‌تربیت هم هست. گاهی دود می‌پوفه تو صورت‌تون؛ البته پدرخوانده رو چه به بی‌ادبی، ابهتش با پاشنه‌ ادب‌رو خرد می‌کنه.
نگاه به نت‌های سبزش نکنیدا. اهل صلح نیست. مثل کمودو یهو دیدید حمله کرد.

حجم انبوهی از روایح سبزی که داره با اون کاستاریومی که ته شیشه خوابیده و زمزمه‌اش به وضوح شنیده می‌شه، یه معنی بیشتر نداره:

شما در میانه‌ی جنگلی مه‌آلود با گیاهانی جورواجور چشم باز می‌کنید. یا بمانید و داروینیست‌وار و نیچه‌طور قوی شَوید و زندگی کنید یا فرار کنید و راهی به شهر با عطرهای معمولی و متمدن‌اش پیدا کنید.
اونقدرام عجیب و پیچیده و سوررئال نیست که بخوام بگم فیلم the lobster رو ببینید، ولی می‌ارزه یه کوچولو نگاش کنید.
قدیمی‌ها می‌گن خود یاتاقان وقتی پاش به شهر رسید، قوی شد و موندگار شد و زندگی کرد و زندگی ساخت. سال‌های مدیدی بووود و همچنان هم هست. تکاملی عجیب برای یک عطر:
انسان‌وار؛ بلکه میمون‌وار؛
یعنی از عمق جنگل به قلب تمدن و شکوفایی؛ البته برای امروز نوستالژیک و کهن.

یکی نبود بگه چه کاریه؟
اومدی بین انسان‌ها که چی بشه؟
ما یه هفت هشت میلیارد آدم دور هم جمع بودیم و شوربامون‌رو می‌خوردیم و دوغ‌مون‌رو سر می‌کشیدیم دیگه.
مدام هم که اضافه می‌شیم: آخرش کارمون می‌رسه به ?what happened to monday.

بابا خود ما عاشق جنگلیم جان تو. هنوز سویه‌هایی از dna اجداد جنگلی‌مون اطراف سلول‌هامون می‌پلکن بالاخره. ما می‌خواستیم بیایم اونجا‌.
دیگه زحمت شد.
شما تشریف آوردید.
حالا یه سوال:
چرا انقدر جنگلی شما؟
مثلا خوب بود یه ذره مثلا ها یه ذره جنگلی_خاکی باشید. از اینا که درختاش مثل سبیل آدمیزاد پا به پا، سانت به سانت درنیومدن و یه مجالَکی هم به خاک بی‌چاره دادن.
چرا انقدر عمیق و مه آلود و سنگین و مرموز؟
چند نفررو دیدم که می‌گفتن اصلا نفهمیدیم این عطره چی می‌گه؟ چی می‌خواد؟
جان تو پیچیدگی زیاد دیدیم و داریم. این روزا سادگی بیشتر به دردمون می‌خوره. د.یالوم بیشتر به کارمون میاد تا اسپینوزا. کوندرارو دوست‌تر داریم تا توماس مان.
مغز تخمه از سوپر مارکت می‌گیریم و مشت مشت می‌ریزیم دهن‌مون؛
آخه می‌دونی؟ دندونامون طاقت نداره، یه وخ از چیک پوست تخمه ترک برمی‌داره
از دندون‌پزشکم که می‌ترسیم.
این پیچیدگی‌ها خم‌مون می‌کنه
قلنج می‌شیم
می‌ترکیم
دوست نداریم اصلا
نمی‌خوایم!
همینجوری راحتیم
آرامش‌مون‌رو نخراش.

ترسیم لیمیت روشنفکری و ادراک
حلقه‌های فلسفه‌ی مضاف
نقد شعر و رمان
انگشت‌های بر گونه
زانو زده در پیشگاه مدرنیته
تسلیم بی‌حصر اگزیستانسیالیسم
مفسر آیات نیچه
به دور از فهم و نقد و دیالکتیکی کارساز و راه‌گشا و صرفاً:
نماد بارز انتلکتوئلیسم ناقص و فلج
اوه اوه. ببخشید یه لحظه کیبورد از دستم در رفت، پرت و پلا نوشتم.
برگردیم به عطر:
ببین داش یاتاقان! تو دیگه عمری ازت گذشته. باید بدونی که این‌ روزا کارهای دیور و بلگاری و ورساچه و موگلر و... بیشتر خریدار دارن تا عجیب و غریبی مثل تو. تو اگه می‌خوای امروزم خریدار داشته باشی، باس شمشیری باشی بر گُرده این گوژپشت مدرن... چی می‌گم؟ فرانکشتاین کج و کوله... از این حیوانی‌های جدید یاد بگیر!
یا اینکه با انکار ماهیت خودت، حداقل یکم ساده شو بخرنت. ریفرموله بهترین گزینه‌اس.
البته اینم بگم یه عده‌ای هم دیوونه‌ی موجوداتی مثل خودتن.
خوش به‌ حالشون‌. خوش به حالمون که عطرایی مثل تو _گرچه جاسوس_ هستند و اوقات خلوت و حتی جلوت‌مون‌رو پر می‌کنند و یه مجالی به این تخیل سوتی‌مون می‌دن.
و چه‌ کار حیاتی و مهمی:
پر کردن وقت! کوندرا گفت: باید کشت این وقت‌ چسبناک‌رو. حالا چه با تارزانی مثل تو، چه با کندن چمن‌‌های پارک‌ که خودم این یکی‌رو اصلا نمی‌پسندم. باز "در انتظار گودو" نشستن یه چیزی؛ یا حداقل به کشتن دادن چند میلیون هم‌نوع، لای جنگ جهانی یه حالی می‌ده، ولی کندن چمنای سبز پارک؟ نه جون تو!
هر وقت هوای چمن کردم تورو بو می‌کنم.
و حقم میدم به کارن که ریفرموله‌ات کنه. بوی جنگل و اجتماع عظیم درختان بر امر بوپراکنی نباس اونقدر بمونه که مخاطب‌ مجبور بشه خسته از امتداد وسیع جنگل، به باغچه‌ی معمولی و 'محصور' خونه‌اش پناهنده بشه؛ به بوستانی از روایحِ اهلیِ گل. مای وی نرم! دلینای مخملی! تازه بازم جا داری برای ریفرموله:
بزن بشکن خرابم کن
غلیظم من، شُل‌آبم کن
نخست چوبم چو گندم کن
وانگه در آسیابم کن

بذار آسیاب‌رو بوی یاتاقان برداره. نون‌مون طعم شِوید و نعناع بگیره و از تلفیق این سبزا با سیاهی‌ی مثل مشک لذت ببریم‌.
فقط دیگه اونجا یاتاقان بازی درنیار و شمشیر نکش. آسیاب می‌شکندت، خمیرت می‌کنه ها.
از ما گفتن.
این کارا شایسته زمان درگیری‌ات با یونان و روسیه بود.
الان عصر گفتگوها و نوشتن‌هاست.
بشین طومار بنویس. مثل من! بالاخره چند نفر آدم صبور پیدا میشن، تحملت کنن و احیانا دوستت داشته باشن.
و الا که مثل سهروردی باش و آخر کار، بی‌خیال گشودنِ قفل این "بدون عنوانِ" میشل باسکیارو شو و برگرد به جنگلت. ""ناکجاآبادی"" که شاید تو همون خلوت جنگل پیداش کنی و از این غربت پنجاه ساله خلاص شی‌.

غربتی خواهم ساخت
آشنایان همه را
جمله از حلقه‌ی غربت
به برون خواهم راند
دل به سر سر به دلم خواهم دوخت
چشم‌ها خواهم بست
پنبه در گوش گذارم شاید
شاید برسد روزی که
شانه‌ات من باشم و
زیر سایه‌ی زلفت...
بنشینم و سهراب بخوانم باز
و البته صائب تبریزی :)