Rogue Perfumery - Flos Mortis

به‌نام گل‌های مصنوعی! که از ابتذالِ باغچه‌ها به‌دور هستند. یکی‌را می‌شناختم که درونِ جمجمه‌ی مغمومِ خود هزاران افسانه از باران داشت. از دیدن و نرسیدن... بودن و لمس نکردن... هراسِ بی‌ریشه ماندن... به گوش جنگل‌های تاریک از تنهایی گفتن... غبارِ دوران برروی گلبرگ‌های کوچک‌ش نشست... فراموش شد... به‌نام گل‌های مصنوعی که هيچ‌گاه نمی‌گویند تشنه هستیم... که پژمرده می‌شوند اما کسی نمی‌فهمد. به‌نام گل‌های مصنوعیِ رهاشده در گوشه‌ی انبارِ متروکِ حافظه‌ی بشر... باید سراپا جنون بود وقتی طبیعت آبستنِ پاییز است. مرور سرفصل‌های انگشت‌نما بودن...! جهانِ جانورانِ دوست‌نداشتنی. به‌نام گل‌های مصنوعی که هيچ‌وقت هیچ‌کس آن‌ها را دوست نداشت... به‌نام گل‌های مصنوعی... عجب عطری‌ست... چه بی‌رحمانه محزون و پژمرده است. قطعا از آن متنفر خواهید شد. همان‌طور که از گل‌های مصنوعی... نوشتن از این یکی هم بماند برای زمانِ شایدها... آن‌جا که دست‌هایمان تمایلِ انجماد نداشتند.... عجب عطری... توگویی از ارتفاع پرت شده باشم...!