GOUTAL - Myrrhe Ardente

دگردیسی برروی خاکِ یک کنیسه‌ی متروک...! در بین اضلاعِ مثلثِ خاکسترگونِ گوتال یعنی انسنس فلمبویانت، امبر فتیش و میر آردنت؛ خمیدگی و تمایلِ هندسه‌ی درونی من همواره به‌سوی ضلع سوم بوده و هست. البته این سه‌ضلعیِ معظم تمام‌وقت عاشق است. پرداخت‌های معناگرا و بناهایی ناب، استوار برروی مفاهیم شرقی یعنی کندر، کهربا و مر. هرکدام به‌گونه‌ای حقیقت را غربال می‌کنند. هرسه آغشته به جادو هستند و طوفان‌ها در سر دارند. به‌یاد شعر ظریفِ یانیس ریتسوس : هر سه مقابل پنجره نشستند خیره‌ به دریا. یکی از دریا گفت، دیگری گوش کرد، سومی نه گفت و نه گوش کرد. او غوطه‌ور در آب‌ها بود. از پشت پنجره حرکاتش آرام و واضح.... ناگهان یکی پرسید: غرق شد؟ دیگری گفت: بله غرق شد. سومی از عمق دریا نگاهشان می‌کرد. گویی به دونفر که غرق شده‌اند می‌نگرد...! این‌که یک عطر [یا هر اثر هنریِ دیگری] در چه موقعیت، موعد، دوران و هنگامی بر کوه‌ِ سینا یِ سرزمینِ یک‌نفر نازل می‌شود بسیار حائز اهمیت است. میر آردنت درست سر وقت رسید! آن‌جا که برخی گوساله‌ی سامری می‌ساختند و باغچه‌ی جهل را آب‌پاشی می‌کردند این عطر برای من موسی‌رخساری شد، باخبر از سوختنِ درخت زیتون و مطلع از ده فرمان! بعدتر که مخلوقِ اعتکاف و الهیات یعنی بلک جِم‌استون هامبرت را استمشام کردم برای من از لحاظ حسی و عاطفی فراخوانی بود از خاطراتِ میر آردنت. اما شباهتی درکار نیست مگر این‌که هردو میل دارند شما را به سرمنزل مقصود برسانند! روایتی گرم با رایحه‌ی رزینی بخوری چوبی که به تشریح و پرداختی مستقل، جسور و متمایزِ چندبُعدی از انگم و خمیره‌ی مر می‌رسد، به قله‌ی جنون‌های سیروپی دارویی سرک می‌کشد و با بخوری کلیسایی رها در اتمسفری تقریبا خشک شما را تا به درکِ سوختنِ خورشیدِ شرق پیش می‌برد. بیرون کشیدنِ جزئیاتِ عسلی آجیلی و حتی مشکی حیوانی از جانِ موم که حیوان‌ش سخت و دشوار نیست بلکه عارف است و عابد. ترشح قطرات بنزوئین در پس‌زمینه و شیرینیِ ملایم تونکا که با تکیه بر آکوردی چوبی بالزام رساله‌ای می‌شود برای آگاهی. [در این عطر همواره برای من یک حس گیاهی علفی شیرین نیمه‌آروماتیک نیز ایجاد می‌شود] خلاصه که فرزندِ خلفِ ایزابل دوئین عطرسازی را تا به قلب مفاهیم نئوکلاسیک پیش می‌برد. شبیه به تماشای معماری‌های دوره‌ی رنسانس یا باروک در قلب یک شهر مدرن. پسرکی اروپایی جمله‌ای کوتاه برای این عطر نوشته بود که حقیقت و تشریحِ میر آردنت هم‌نشینیِ همین چند کلمه کنار یک‌دیگر است : عطرِ روزهای ناخوشی!