CHANEL - Egoiste

اگویست محصول دوره‌ای از شنل که هنوز از مردها تصویر اینستاگرامی نمیخواست مرد باید هویت میداشت، حتی اگر سخت‌ فهم، حتی اگر خودمحور. اسم عطر شوخی نیست،اگویست یعنی کسی که با خودش تنهاست، نه برای فرار از دیگران، بلکه چون جهان درونش شلوغ‌تر از بیرونه.
اپنینگش اصلاً عجله نداره.
شروع با دارچین میاد، اما نه دارچین شیرینی‌فروشی دارچین خشک، کمی تلخ، کمی دودی. کنارش رز هست اما نه رز عاشقانه یا لطیف. این رز بالغ و تاریکه، مثل گلی که توی اتاق نیمه‌ تاریک افتاده نه توی باغ. از همون لحظه‌ی اول میفهمی این عطر قرار نیست دل همه رو به دست بیاره.چند دقیقه که میگذره، گرما عمیق‌تر میشه.
اینجا چوب صندل وارد میشه خامه‌ای، نرم، ولی سنگین. وانیل حضور داره اما کنترل‌شده و بالغ نه شیرین، نه بازیگوش. این وانیل نقش خاطره رو داره نه دسر. در همین فاز ادویه‌ها مثل نجوا میان و میرن نه فریاد میزنن. این بخش از عطر دقیقاً جایی که آدم‌ها یا عاشقش میشن یا پسش میزنن.میانه‌ی رایحه جایی که عطر می‌ایسته و نگاهت میکنه.
سدر،وتیور و پچولی پایه‌ی شخصیت رو محکم میکنن. بوی چوب خشک، کمی خاکی، کمی تلخ. اینجا دیگه عطر کاملاً مردانه‌ است، اما نه به معنای کلیشه‌ای. مردانگی‌ای که از تجربه میاد، از زخم، از سکوت‌های طولانی. هیچ چیز جیغ نیست همه چیز حساب‌شده‌ است.درای‌داون شاهکار پنهان
وقتی ساعت‌ها میگذره، روی پوست یه گرمای چرمی‌،چوبی میمونه؛ نرم، عمیق، شخصی بویی که فقط نزدیک‌ها حسش میکنن نه همه‌ی اتاق. این همون جاییه که عطر تبدیل میشه به امضا بویی که انگار از خود پوست میاد نه از شیشه.
از نظر طبع این عطر گرم، خشک، ادویه‌ای و چوبی.
نه گرم شیرین، نه گرم شرقی اغراق‌شده. گرم روانی داره گرمای فکر نه گرمای بدن.شب های پاییز و زمستون موقعیت‌های خلوت، قرارهای جدی یا حتی تنهایی. این عطر برای جمع‌های شلوغ ساخته نشده برای درون ساخته شده.
این عطر قدیمی نشده فقط بالغ‌تر از زمانه خودشه.
و هنوز هم برای کسی که ظرفیتش رو داره،جذاب و عمیق باقی مونده.
«قضاوت من تمام شد،بقیه‌اش با بینی شما»

یکی از لاکچریترین بوهایی که تا حالا تست کردم .از بهترین های چوب ادویه‌ ای چرمی.عطری که مشابهی براش پیدا نمی‌کنید.لازمه کلکسیون عطر .وقتی آنباکس میشه همیشه نگران تموم شدنش هستم. بر ای همین بک آپ رو تو این وانفسای گرانی تهیه میکنم .افشانه بسیار خوش دستی داره.ازون رایحه هاست که توی یادتون میمونه .بوش آشفتگی خاصی ایجاد میکنه .نمیدونی دوستش داری یا نه .برای محیط های کار اداری و دفتری بخصوص رده بالا احترام خاصی رو ب ای فرد پوشنده به همراه میاره.حتی وقتی به بازار عطر اومد در دهه نود میلادی هم بر ای رده سنی جوانان مناسب نبود.اصلا رز رو در عطر متو جه نمیشین.من خیلی دوستش دارم و با اینکه از عمر ساختش خیلی گذشته در قفسه عطرهام در جلوی قفسه هست و تقریبا هفته ای دوبار در فصول سرد میپوشمش.کاراکتر جدی داره ولی مثل آنتئوس عبوس نیست.قدیم هم طرفدارهای خاص خودشو داشت .هنوز هم طر فدارهای خاص خودشو داره.گذشت زمان روی این عطر تاثیر نداره. چون بوی خاصی داره که یک عطر نیش جدید هم ممکننه به فکر تولید همچین رایحه ای بیافته.جزو ده عطر برتر منه .اگر تا اونرو بو نکردید و خاص پسند هستید .روش فکر کنید.
معطر به بوی آرامش و امید باشید

شنل اگویست…
چوبی..ادویه ای..صمغی..
این ماهیت این عطر کلاسیک هست…
شنل اگویست پلاتینیوم ادامه این عطر بوده و خیلی ها یک زمانی اگویست پلاتینیوم رو ورژن خنک و فرش این عطر میدونستند..اما بنده حداقل شباهتی بین این دو نمیبینم…(شایدهم درست باشه!!..)
شروعی از روایح چوبی و کمی هم ادویه ای به دلیل وجود دارچین..و همینطور کمی هم مرکبات و در آخر هم روایح صمغی همچون کهربا و روایح گلی همچون رز…
بنده چیزی همچون تنباکو و چرم احساس نکردم..البته که مطمئن هستم عطرافشان نت هارا اشتباه یا کم و زیاد ننوشته..اما نظر شخصیم رو بیان کردم…
تلخ..مردونه..خاص..
عطری تقریبا شلوغ و همینطور کمی هم پیچیده که باید با استایل رسمی پوشیده بشه..اما منتظر بازخورد نباشید چون که اگویست پلاتینیوم خیلی از این یکی پربازخوردتره اما خب سلیقه توی دنیای عطر حرف اول رو میزنه…خلاصه که عطر محترمی هستش…موفق باشید..🌹🌹🌹

شروعی بسیار ضعیف و ناامیدکننده که به مرور بهتر و بهتر شده و تم بالزامیکی شیرین و دلچسب به مرور قوی شده و کار را نجات می دهد
درای داون بسیار خوب

سلام به دوستان عزیز
چند روز پیش دوست عزیزی دنبال عطری با نت های رز و تنباکو بود من جسارت می کنم و یه نمونه همین اگوییست رو معرفی می کنم . در ضمن تو قسمت پرسش و پاسخ نحوه پیدا کردن عطرها با نت های دلخواه رو نوشتم شاید به درد بخوره .

زمان های اول میزنی،،انگار رییس کارتل تو مکزیک هستی،،ولی متاسفانه پخش ضعیفی داره که اونم بخاطر پرفوم ش است البته،،ولی روی شیشه ش درب و مخصوصا جعبه ش باید بیشتر کار کنن

بادرود ، یه دهه نودی بی ادعا ولی متین و فاخر و یونیک ، نوستالژیک برای خیلیا ، رایحه آرامشبخشی داره ، خودشه و خودش ، ادای هیچ عطری رو در نمیاره ، به قول یکی از دوستان که قبلتر توضیح دادن سرمنشا و الگوی خیلی از عطرهای به ظاهر لاکچری و بسیار گرون فعلی ، من بیشتر رایحه گلی مثل یاس و شمعدونی و بهارنارنج رو بیشتر از بقیه نت ها تو این عطر استشمام میکنم ، با اینکه عطرهای با روایح تند و تلخ و چرمی رو بیشتر میپسندم ولی این عطر همیشه برام قابل احترام بوده و هست ، ماندگاری و پخش بوی قابل قبولی داره

بادرود ، یه نوستالژیک دهه نودی موفق دیگه

در مورد این عطر در قسمت عطرهایی با رایحه مشابه عطر کوروس آیو سن لورن رو با این عطر مقایسه کردن که اصلا دو تا ژانر مختلفه .اون بوی روغنی و حیوانی و این بوی ادویه ای چرمی .هردو باهاشون که تکه هیچ.اصلا به هم ربطی ندارن.به نظر من فرد مقایسه کننده با عطر دیگری اشتباه گرفته یا اصلا این دو عطر را استشمام نکرده

امروز برای دهمین بار به صورت کامل این عطر تست کردم ، اصلا نمیشه ازش گذشت نمیشه ازش تعریف نکرد
مرز میان مدرنیته و کلاسیک
فضایی بین مینیمالیسم و سلطنتی
شبیه یه اتاق گوشه دنج کودکی

اگه بیش از بیست و پنج سالتون باشه حتما تو یکی از مهمونی ها یا عروسی های دوران کودکی این عطر رو روی یکی از دوستان و آشنایان احساس کردید

منو پرت می‌کنه به سال های دهه هفتاد
به روزهایی که جز آرامش چیزی احساس نمی‌کردم
به بو کردن یواشکی عطرهای بابا

هر چیز که از یک عطر زیبا توقع دارید اینجا جمع شده
شیرین گرم کنترل شده کاملا ترکیبات مهندسی شدن

نمیشه گفت حتما بابتش دویست دلار هزینه کنید اما اگه مثل من آدم خاطره بازی هستید یا دوران کودکی طلایی داشتید و میخواهید اون لحظات براتون تداعی بشه حتما تهیه کنیدش

هرجایی هم ازش استفاده نکنید بزارید برای خودتون برای خلوت برای عصر های زمستونی که تنهایی تو پارک قدم میزنید
سبز باشید🌱