AMOUAGE - The Library Collection Opus X

سلام دوستان، دیشب رسید دستم، واااای چی بگم ازش،
من چندساله عطربازم، بیشتر عطرهای نیش و خاص توی کلکسیونم دارم، از برند ناسوماتو همه‌شو دارم، بجز چندتا که اونا رو هم تست کردم خوشم نیومد، بیشتر عاشق رایحه‌های عجیب وغریبم، از برند اورتوپاریسی هم کویوم و ترونی و بوکانرا رو دارم، از تام‌فورد هم خفن‌ها و سنگین‌هاشو دارم توی کلکسیونم،
ولی به جرأت میگم مثل رایحه اپوسx هیچ رایحه‌ای نشنیده بودم، واقعا مبهم و رازآلود، هم غم‌زده و هم حال‌خوب کن،
دوستان ٍ با تجربه لطفا بگید مثل این رایحه یا شبیه‌ به امواژ اپوسx بازهم رایحه‌ای وجود داره ؟
ممنونم، خوش‌پوش باشیم🩸

چه بگویم از opus x؟
نمی‌دانم می‌پسندم آیا؛ نمی‌دانم منزجر می‌شوم از بوییدنش. هیچ نمی‌دانم.
گفتنی ها را دوستان گفتند. به شعری از محمود درویش بسنده می‌کنم...

میانِ ریتا و چشمانم، تفنگیست.
و آنکه ریتا را میشناسد، خم میشود؛ و برای خدایی که در آن چشمان عسلیست،نماز می‌گذارد.
و من ریتا را بوسیدم، آن‌گاه که کوچک بود و به یاد میآورم که چه سان به من درآویخت، و بازویم را، زیباترین بافته‌ی گیسو فروپوشاند.
و من ریتا را به یاد میآورم...
به همان سان که گنجشکی برکهی خود را به یاد میآورد
آه؛ ریتا...
میان ما یک میلیون گنجشک و تصویر است؛
و وعده های فراوانی، که تفنگی به رویشان آتش گشود!
نام ریتا در دهانم عید بود؛
تن ریتا در خونم عروسی بود؛
و من در راه ریتا دو سال گم شدم؛ و او دو سال بر دستم خفت
و بر زیباترین پیمانه ای پیمان بستیم، و آتش گرفتیم
و در شراب لبها...
و دوباره زاده شدیم!
آه؛ ریتا
چه چیز دیده ام را از چشمانت برگرداند؛ جز دو خواب خفیف و ابرهایی عسلی...
بود آنچه بود.
ای سکوت شامگاه؛ ماه من در آن بامداد دور هجرت گزید...
در چشمان عسلی او شهری بود...
ای آوازخوانان؛ ریتا برفت.
میان ریتا و چشمانم تفنگی است...
___
ریتا اما معشوقه محمود درویش بوده ظاهرا؛ که به جبهه مقابل پیوست و سربازی رقیب شد.
رفتن ریتا اما، می‌بینید که فقط رفتن نبود؛ دلهره و وحشت همراه بود و بس.
بوی رفتن ریتا، کاری از آمواژ. بوی خون خودم که از قلب تکه تکه شده‌ام می‌شنوم... با آرشه‌ای آغشته به خون خود ویولن می‌زنم و صدای ناهنجاری حالا به گوش می‌رسد؛ نه این‌که تخصصی در نوازندگی ویولن نداشته باشم! آرشه خونین است و دستانم سرخ از خون، پس نمی‌توانم به روشی صحیح آوای درست و غیرفالش را از ویولنم استخراج کنم... چشمانم درست نمی‌بینند...

عجب پارادوکسی شدن Opus VIII و Opus X
شادی و ماتم
رقص و عزا
روح نواز و روح خراش
سرخوش کننده و سرافکنده کننده
یاس و رقص شکوفه ی پرتقال و ناله ی چرم و مرگ شمعدانی
زعفران گرمی بخش و فلز و تزریق سرمایی کشنده
گل انداختن گونه ها و یخ زدن انگشتان دست و پا
موانین و حبیبی
ترامپد و سکسوفون ، و پیانو و گیتار
اخ سالومه امشب این متناقض نما از آن توست..

بوی خون...  حس دلهره، وحشت ، بی کسی، بیچارگی ، شکستن، تهی شدن ،دل بریدن، حسی که من از این عطر میگیرم... برای من این عطر ، یادآورِ آن شب شوم است.
آن موقع ۳۹ سالش بود، از اون سبزه بانمک ها، با نگاهی عمیق و صدایی که هوش از سرم میپراند. و مدلِ حرف زدنش که تا عمق جانم نفوذ میکرد. عاشقش شده بودم. دست خودم نبود.
عاشق بودم- وابسته بودم- مُرید بودم- مُبتلا بودم.
خلاصه که اینقدر سماجت کردم واینقدر التماس و خواهش و تمنا کردم  که بشود فقط گاهی با او صحبت کنم.با اینکه اطرافش آدمهای زیادی بودند ولی واقعا تنها بود.پدر و مادرش به رحمت خدا رفته بودند و ۲ خواهر و یک برادرش ، خارج از ایران زندگی میکردند. بعد از  مدتهافقط تلفنی صحبت کردن و آتش عشقی که هر روز در وجودم شعله ور تر میشد ، اولین قرار ملاقات حضوری را گذاشتیم. نمیتوانستم باور کنم‌ . کل شب را بیدار بودم ،بماند که بر من چه گذشت تا لحظه ی دیدار رسید.بعد از اولین قرار ملاقات ،انگار مهری که مرا در چنگال خود اسیر کرده بود ، بر دل او هم اثر کرد. شاید دَردم مُسری بود. نمیدانم. فقط میدانم که  روزگارم بهشت شده بود. خودِ خودِ بهشت.
تنها مسئله مادرم بود که هیچ جوره رضایت نمیداد.۲۱ سال فاصله ی سنی کم نبود. چقدر تلاش کردم ، چقدر خودم رو به آب و آتیش زدم، چقدر اشک ریختم که موافقت کند.
خلاصه زندگی دونفره ی بهشتی ما ،بعد از ۵-۶ سال جان کندن به ثمر نشست.احساس میکردم بالاخره به دست آوردمش. اواخر آبان ماه، در پاییز جانِ عاشق...   من و او ، ما شدیم و اولین جایی که رفتیم ، همان مزرعه دوست داشتنی بود.
نمیدانید که چقدر ثانیه های با او بودن برایم عزیز بود. نمیدانید که چقدر دوستش داشتم‌. چقدر قلبم با قلبش یکی شده بود.محبت کردن به او صدبرابر به خودم آرامش میداد.از تماشا کردنش سیر نمیشدم.امان از بوسیدنش ، امان از عاشقانه ها‌...شاید کافری شده بودم که خدای خود را در وجود او میدیدم.آذر و دی هم گذشت.و ماه بهمن آمد.دقیقا ۲ ماه و ۱۲ روز بود که باهم بودیم.
جایی که هر دو به آنجا تعلق خاطر عجیبی داشتیم ،همان مزرعه بود.معمولا آخر هفته ها  به آنجا سر میزدیم. ۸ بهمن ساعت ۹ شب راه افتادیم. طبق معمول که رانندگی میکرد ،عوض تکیه دادن به صندلی ،به درب و شیشه ی ماشین تکیه داده بودم و تماشایش میکردم. دست چپم را در دست راستش قفل کرده بودم و با دست راستم ، روی دستش را نوازش میکردم.آهای خوشگل عاشق، آهای عمر دقایق ، آهای وصله به موهای تو سنجاقِ شقایق..موزیک در حال پخش شدن بود. چندسال پیش چقدر برای آرزوی محالم با همین آهنگ اشک ریخته بودم و الان نگاهش برای من بود، هُرم نفسهایش برای من بود.
وقتی وارد جاده ی فرعی منتهی به مزرعه شدیم
آهنگ هنوز در حال پخش شدن بود.
هردو با هم ، آهنگ را با خواننده هم خوانی میکردیم و من قربان صدقه ی صدایش میرفتم که ...
فقط نوربالای ماشینی که به سرعت از روبه رو به ما نزدیک میشد و صدایی مهلک یادم می آد...
نمیدانم چقدر زمان گذشت. فقط وقتی به هوش آمدم ،اولین چیزی که دیدم نور چراغ ماشین اورژانس و آتش نشانی بود.  سرد بود. خیلی سرد بود...احساس کوفتگی و گیجی داشتم. یهو مثل برق گرفته ها  فهمیدم چه خاکی بر سرم شده است .مثل دیوانه ها دنبال او میگشتم. مأموران اورژانس و آتش نشانی جایی تجمع کرده بودند.انگار تازه موفق شده بودند او را از بینِ آهن پاره ها بیرون بیاورند.وقتی خودم را رساندم ،  دیدمش. خون چهره اش را پوشانده بود. وای از چهره اش .دست چپش از بدجایی کج شده بود. پاهایش .. نمی توانم توصیف کنم. ترسیدم ، من ِ عاشق از حالت رقّت آمیزش ترسیدم. فریادها در گلو داشتم ولی بیرون نمی آمد.من برایت بمیرم. من برایت بمیرم.مگر میشود  تا این حد وحشتناک آسیب دیده باشی و من فقط چند زخم سطحی داشته باشم؟!
بوی خون. بوی فلز . دهانش تکون میخورد ،  بخار دهانش را در سرمای آن شب شوم می دیدم.فک پایینش میلرزید.  گوشم را نزدیک دهانش کردم... ولی نمیفهمیدم چه میخواهد بگوید.سرد بود. خیلی سرد بود.خون چهره اش را پوشانده بود.لخته شده بود.چشمانش... چشمانی که برایشان می ُمردم.خدایا ، چطور من زنده ام. چطور من با دیدن اون صحنه ها  هنوز نفس میکشیدم؟!
بدنش میلرزید... باز لبهایش تکان میخورد.عزیزم ، جان دلم حرف نزن. خوب میشی.انگار قفل چشمانم باز شد،اشکم که میچکید ، بخار داشت.گوشم را نزدیک تر کردم :
دُ  .. دو...دوو .. دوس... دوووسِست ددا....
و تمام ..   تمام شد آرزوی من.
نمیدانم چقدر در آن سرما خودم را زدم
چقدر وحشی شده بودم؟!
چقدر با ناخنهام برانکارد  را چنگ زدم که نگذارم او را ببرند...
ولی آنها او را بردند و من را در  خجالت  همیشگیِ آن ترسِ چند ثانیه ای  تنها گذاشتند...

با درود حضور عزیزان همراه سایتِ معطر و دوست داشتنی عطرافشان، بارها سمپل این عطر رو نگاه کردم و با توجه به نظرات منفی که شنیده بودم عطر دیگه ای رو بعنوان جایگزین مورد تست قرار دادم!! و اما بالاخره تصمیم گرفتم تستی از این عطر داشته باشم و ببینم برند آمواژ(امواج) با گل رُز در این عطر چکار کرده، ابتدا مطلبی در مورد رُز و دیدگاهها و کاربردهای این گل زیبا در جوامع و فرهنگهای مختلف که مهمترین آنها عبارتند از :عشق و علاقه، شرف و زیبایی، تعادل و صبوری، شور و هیجان، هوش و رازآلودگی-رُزها به اشکال مختلف در هنر مورد استفاده قرار گرفته اند، بطور مثال در هنر رنسانس، رُز با هشت گلبرگ نماد تولد دوباره و در تاروت به معنی تعادل است. در یونان باستان رز را متعلق به آفرودیت الهه ی عشق میدانند که همیشه حلقه ای از رُز دور موهای خود داشت و در پایان زندگی عشقی خود، معشوقه اش آدونیس را غرق در وانِ پر از خون و گلبرگهای رُز سرخ یافت، همین افسانه رُز را به نماد عشق ابدی تبدیل کرد. گل محمدی، نوعی گل رز در ایران است که عصاره ی آن طی فرایند گلاب گیری استخراج میشود. اما کاربرد رز در عطر سازی، رز که در صنعت عطر سازی به آن لقب ملکه ی گلها داده شده اصلی ترین ماده در عطرهایست که پایه ی گلی دارند آنها(رُزها) معمولاً در شبها معطر میشوند و قبل از طلوع خورشید حجم زیادی از بو در محیط پخش میکنند، رز کنتیفولیا(صد برگ) که در جنوب فرانسه و رز دمشق که در کشورهای عربی یافت میشوند دو گونه ی مشهور هستند که در عطرسازی کاربرد فراوان دارند، استفاده از رایحه ی گل رز در عطرها به دلیل بوی شاداب کننده باعث برانگیختن احساسات درونی انسان میگردد. اما برسیم به آمواژ(آمواج) اوپوس دَه(10) یا X که عطریست بر پایه ی گل رز و البته نه رزی که از آن گلاب استخراج میشود، رُز در این عطر، رُزی گس و اسیدی هست یک رُز فلزی که یا عاشق آن میشوید و با رایحه ی رز در عطر آشتی میکنید و یا بر تنفر شما از عطرهای رُزی می افزاید و به اصلاح(Love or hate) عشق یا تنفر است. همینطور که میبینیم تصویری از یک ویلون بر جعبه ی این عطر نقش بسته و بیانگر داستانی جالب از آمواژ است که باید ببینیم چقدر با کانسپت(Concept) عطر همخوانی دارد؟ داستان برمی‌گردد به جریان یک سازنده ی ویلون در سال 1681 که همسرش را در زمان وضع حمل از دست میدهد و با شیون قسمتی از خون او را به رزین ویلونی که در حال ساخت آنست آغشته میکند تا قسمتی از وجود او را برای همیشه زنده نگهدارد، داستانی که در سال 1998 در فیلمی بنام ویلون قرمز بنمایش در آمد و داستان ویلونیست که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود و به هر کجا میرود باعث غم و اندوه میشود!! این عطر حاوی عصاره ی رُز و آکوردهای گل رُزِ کَلمی،گل رُز خونی، غنچه ی رز و اکسید رز است که شاید بیانگر احساسات مختلفی باشد که ویولن داستان در طول عمر خود شاهد آن بوده است. شگفت انگیزترین آکورد بر پایه‌ی رُز در این عطر اکسید گل رز است که روح و قلب انسان را در تلخی فلزی غرق میکندکه رایحه ای شبیه دلشکستگی و خون ریخته شده است، این عطر بر روی یک محور شمعدانی میچرخد که در پس زمینه ی عطر قرار دارد، در عمل بیشتر بوی رز فلزی و برگهای سبز محسوس هستند رایحه ی کلی عطر بطرز شگفت انگیزی آشنا و آرامش‌بخش است و با توجه به اینکه انتظار میرود حس خشن فلزی داشته باشد با حسی لطیف و شیری بسیار فریبنده ایی همراه است!! یکی از نکات جذاب رایحه اینست که آمواژ زاویه ی جدیدی در تم رز عودی را در این عطر بکار برده هر چند که شاید نتوان در این ترکیب ردپایی واضح از عود را پیدا کرد اپوس 10 در واقع عطریست که طراحی آن از برند آمواژ و شناخت کریستفر چونگ از شرق و مردم آن، انتظار میرود. به شخصه برای آشتی با گل رز عطر تامفورد رُزپریک را پیشنهاد میکنم چرا که عطریست که بجای نمایش بُعد غم و اندوه از رُز بعد عاشقانه ی آنرا به تصویر می‌کشد!! و میتوان گفت از عطرهایست که پس زدن آن کاری دشوار است. بعنوان یکی از عطرهایی که تلخی بیشتری از اکسید گل رُز را در آن میتوان یافت،میشه به دام رُزا از له لیکویید ایمجینر اشاره کرد
( Les LIQUIDES IMAGINAIRES Dom Rosa)
که ترکیبی جذاب از رز دمشق و شامپاین است.
با عرض پوزش بابت طولانی شدن مطلب و تشکر از صبر دوستان، و تشکر ویژه از دست اندرکاران سایت جامع و معتبر عطر افشان
روزگار بکام،پایدار باشید🥀

از توصیفات دوستان متوجه شدم پوشیدن این عطر برای مراسم خاصه،
عطاران این شیشه در پی زنده کردن اساطیر بودن اما احتمالا با یکی از مراسم اعتقادی مسلمانان آشنایی نداشتن!!
مراسمی در کشورهای مختلف تحت عنوان قمه زنی برگزار میشه. که بوی فلزات خون و گلها به صورت لایو قابل استشمام هست. اگر در جو این مراسم قرار گرفته باشید یک احساس آخرالزمانی به آدم دست میده که فکر کنم هدف سازندگان عطر همین بوده.
با خوندن توصیفات بوی شخصیت های بازی های رزیدنت اویل مخصوصا ربکا تو ذهنم تداعی شد.

خونی مقدس
صبری عظیم
انتقامی دلچسب
انتقامی از جنس هنر و با ذوق موسیقی. انتقامی دیر هنگام ، ولی لذت بخش و ارضا کننده.
کودکی که اشک هایش رو با خون پدر و مادرش در می آمیزد و با شدت خشم و امید به روز انتقام زندگیش رو وقف روز موعود و حسابرسی میکنه. موسیقی از جنس خون و آهن و تلافی . لطافتی که فقط ظاهر خودش رو حفظ کرده و در باطن مثل شمشیری تازه تیغ خورده خشمگین هست و به دنبال زخم زدن و شکافتن عقده های انباشته شده از دوران کودکیه. صدای سوزناک ویولون و رایحه رز سرخ شدت این حس انتقام رو براش روز به روز بیشتر میکنه.
سرانجام بعد سال ها انتظار و حبس کردن خشم و نفرت در پشت پرده هنر و لطافتی ظاهرین، روز انتقام فرا می رسد و شمشیر خشم و انتقام جسم های گناهکار رو میشکافد. اکسیدی از کف و خون در فضایی دم کرده و فلزگون. صحنه ای خشمگین و دلخراش ولی پر از حس لذت و آرامش و تضادی بزرگی که در آن نمایان هست.
در آخر خشم ها فرو میریزد و خون های ریخته شده نفرت و حس انتقام را میشورد و آنچه میماند فقط رایحه ای لطیف از رز زیبا و نوای ساز است.

سلام به دوستان عزیز:
قابل ذکر هست که درک این گونه روایح شامه بسیار با تجربه و کارامدی میخواد و با یه تست اصلا نمیشه راجب بهش نظر داد. معمولاد رایحه رز برای ما ایرانی ها یاد آور مسجد و حرم و الفاظ دیگری که دوستان به کار بردن هست و چون واقعا رایحه ارزشمند و غنی ای هست برای جاهای به اصطلاح مقدس و با ارزش به کار برده میشه و اینگونه جبهه گیری در رابطه با این رایحه فقط تو ایران دیده میشه. یه موضوع دیگه که باید بگم اینه که همیشه مکان ها و مقبره های خیلی با ارزش چه از نظر مقدسات چه فرهنگ و تاریخ و ادبی با گل های رز و خانواده این گل ،گلکاری و تزیین میشن به خاطر غنا و زیبایی رایحه این گل ..چند تا مثال هم بزنم براتون فضای اطراف مقبره حافظ در شیراز، مقبره فردوسی در طوس ، مقبره مولانا در قونیه (فکر میکنم) ،مقبره نادر شاه افشار در مشهد تمامی اماکن مذهبی و مقدسمون که حداقل با رایحه گلاب پوشیده میشن همیشه.

کاملا بوی عودی رزی میده . رزی از نوع بلغاری ک بوی تیزی داره .رایحه ای با پخش بو و ماندگاری به شدت بالا. بوی فرش امام زاده های پر ترددی رو میده ک احیانا خادمش تا بحال اون فرش رو نشسته و اون امام زاده در کشورهای عربی دفن شده . روغن جلا و سنگینی فلزات و کمی رایحه چرمی ، بوی تند و سنگین عرق رو میده ک با گل رز و عود مخلوط شده !!!! فقط به این علت نگهش داشتم ک اگه دیدم کسی ک دوسش ندارم ، لباسی بپوشه ک دوسش دارم ، دو تا پیس اسپری کنم به لباسش ک مجبور شه لباسشو بسوزونه تا دلم خنک شه!!!!!!

اگه دنباله کانسپت این عطر رفته باشین و جعبه اون رو ببینید متوجه ویولن قرمزی میشین که از روی یک فیلم به همین نام ایده برداری شده که این قرمزی رنگ ساز با خون بوجود اومده.... به نظر من هم طراحان این کار دقیقا می خواستن به بوی خون و اون حس گرم و فلزیش برسند.