dunhill - Dunhill Edition

سلام.
عطر Milton Lloyd - Henley رو تست بفرمایید. فضایی مشابه داره اما پخش بوی بهتر.

سپاس جناب اقای سپهر

سلام گمونم هنلی اونچیزی باشه میخاین البته طبق گفته ی دوستان میگم و اینکه هنلی مقداری گرمتر و ماندگار تر از مالزیا هستش. البته شنیدم توقف تولید شده چون خودم پارسال خیلی جاها گشتم پیداش کنم اخرش از یه پیرمرد عطرفروش توی مشهد پیداش کردم سه تا خریدم اورجینالم هستن. البته همونجوری آکبند توی کمد مونده . احتمالا هیچ‌وقت استفاده نکنم

مشابه عطر (و همینطور اسپری) Malizia uomo vetyver سبز رنگ هست.

ببخشید یه سوال دارم ، مشابه ترین ادکلن به رایحه ی مالزیا وتیور چی هست ؟؟

دوستان عزیزم سلام
و اما ادامه ی خاطره :
ریوی ارتش که رفت ، گفتم برویم اطراف را معرفی کنید .
درب زاغه ی مهمات سه قفل داشت ! پرسیدم بیرون از زاغه چه داریم ؟ گفتند هر نفر یک ژ۳ و چند خشاب که همراهمان است . معنی اش برای من این بود :
داستان حملات مجاهدین فقط یک شوخی است ! ورنه تا سه قفل باز شود و لوازم از زاغه خارج شود کار تمام است !
در واحد خودرو چادرهای روی ماشین ها چنان خاک گرفته بود که معلوم بود ماههاست که دست نخورده اند !
معنی اش برای من این بود که از خودروها هرگز استفاده نشده است .
در یکی از سنگرهای خالی ، یک آکواریوم بود که درونش یک مار زرد بزرگ بود !
حس ام میگفت این همان ماریست که قرار است در رختخواب من پیدا شود :) ورنه یا میکشتند یا رها میکردند کلیه ی آسایشگاهها خالی بود جز دو تا که یکی اش سنگر فرمانده بود و یکی آسایشگاهی بزرگ که اطاق آنها بود با یک اطاق کوچک آشپزخانه .
یک نکته ی خیلی عجیب آنجا دیدم ! تعداد دوربین های کوچک انفرادی زیاد بود اما کلا چهار دوربین حرفه ای ی بزرگ داشتند که کیلومترها را با کیفیت عالی نشان میداد و بسیار بزرگ بودند با پایه و دو دسته . نکته ی عجیب این بود :
از چهار طرف ِ کل ِ سنگرها ، سه طرف ( شمال ، شرق و جنوب ) مشرف به بیابان بودند که خطر حمله از هر سه وجود داشت و تنها ضلع امن ، غرب بود که دیواره ی فنس کشی شده ی عراق بود به فاصله ی ۲۰۰ متر . و نکته ی عجیب این بود که هر چهار دوربین به آن سمت مستقر شده بودند و فقط رویشان روکش انداخته بودند !
هر چه فکر کردم دلیل اش را نفهمیدم اما سوالی هم نپرسیدم !
افسردگی از سر و روی آنها و آنجا میبارید ! همگی زرد ، خموده و مسموم بودند . و نا شاداب . مثل محکومینی که جبر میگذراندند و نه زندگی . مرده هایی که تنفس میکنند
برگشتیم سر جایمان . گفتم :
خبر دارم که هیچ ارشدی اینجا دوام نیاورده ، ضمنا شک ندارم اخباری از من هم شنیده اید . قبل از اینکه مار نیشم بزند یا حشره ای مسموم در غذایم بیفتد یا هنگام تمیز کردن کلت کمری ام تیری شلیک شود و یا در حمله ی مجاهدین کشته شوم و یا کلا به تیر غیب گرفتار شوم پیشنهاد میکنم یک هفته به من زمان بدهید تا بهتر مرا بشناسید !
اینجا آدم فروش یا جاسوس داریم ؟
گفتند نخیر قربان ! این چه حرفی ست !؟
گفتم حتما داریم ! اما ازین لحظه تنها خبری که ازینجا مخابره میشود این خواهد بود که همه چیز مرتب است و همه تغییر کرده اند و مشغول خدمت اند . در غیر اینصورت قول میدهم با اتفاق ساده ای مخبر برای همیشه بی خبر شود !
اجالتا خیلی خسته ام و اتفاقات عجیبی اخیرا افتاده که فکرم مشغول است . از تفریحات ناسالم چه دارید که خستگی درکنیم ؟؟
تمام نگرانی ی آنها این بود که روال روزمره شان بالاجبار دستخوش تغییر شود ، آنها از فرمانده میترسند ، فرمانده از آنها ! مخبر هم همیشه تقصیر را گردن فرمانده می اندازد ! اینها قواعدی کلی ست و همه جا اینگونه است !
مختصر بگویم که از زیر ِ زمین چیزهایی در آمد :) از میوه ها شربت میساختند !
پرسیدم روال حفاظت چیست ؟ گفتند هر دو ساعت به نوبت نگهبانی میدهیم در ۲۴ ساعت .
گفتم ازین لحظه دستور این است :
از اذان صبح تا عصر ، همگی با لباس زیر ، خواب ، بجز آشپز که غذا درست میکند و مراقب اطراف است و دوست شیرازی هم که کار دارد و خواب سنگین ندارد مراقب بیسیم است و آتش اش ! و از اذان مغرب تا اذان صبح همگی بیدار با لباس و تجهیزات کامل و آماده به رزم .
هر پنجشنبه و جمعه نیز همگی با ماشین ها و بیسیم میرویم به گشت ِ مثلا حفاظتی شناسایی اما به تفریح !
از این لحظه فقط یک کار داریم و آنهم این است که چگونه ازین شرایط لذت ببریم ، اسباب اش نیز با من که در اولین مرخصی انجام و خواهم گفت چگونه و چطور فراهم و آماده کنیم .
اما اگر پرسیدند ، روال همان روال سابق است . بقیه اش با من . ضمنا ما سه دشمن مهم داریم که به ترتیب اهمیت اینگونه اند :
- لشکر ۹۲ زرهی که از آخرین ایست دژبانی با ما ۲۰ کیلومتر فاصله دارد و شاید بدون خبر بیایند
- مار و غقرب
- مجاهدین که از سه طرف امکان حمله دارند
صبح روز بعد حکم جهاد دادم ! هر دو آسایشگاه را ریختیم بیرون ، همه و همه چیز را شستیم و تمیز و مرتب کردیم . آخر کار گفتم تنها تانکر کوچک و قدیمی مان را که خالی شد از محل پایه سوراخ کردند و بیسیم زدم تانکری بزرگ و جدید آوردند . سوراخ آن را هم درست کردیم و گذاشتیم بالای سقف یک سنگر و حمام درست کردیم . دور تا دور هر دو آسایشگاهمان را از نظر ورود مار و عقرب و رتیل غیر قابل نفوذ کردیم . چند تخت کنار هم گذاشتیم و یک نشست گاه درست کردیم . همانطور که مینشستیم ده ها رتیل بزرگ از سرو کولمان بالا میرفتند و درون سفره رفت و آمد میکردند . اما بی خطر بودند . چند چراغ نفتی که هم باران نور میساختند و هم باران پشه ! پشه هایی چون ملخ ! فقط شب هایی که باد می آمد عقرب ها خارج میشدند اما در عوض از پشه خبری نبود .
یک روز اتفاقی مرغابی ای در آسمان دیدم با وجودیکه کیلومترها بیابان بود و کوچکترین سبزی ای نبود و در یکی از گشت ها ، کانالی پیدا کردیم عجیب ، که بهشتی بود وسط جهنم ! پر از درخت در دو طرف رودخانه که پر از پرنده و تخم آنها بود و حتی یک روز یک گراز بزرگ شکار کردیم ! جیره را که می آوردند مجبور بودیم در روز اول گوشت ها را کباب یا آبگوشت کنیم و دیگر تا هفته ی بعد خبری از گوشت نبود و همیشه مشکل غذا داشتند که پس از یافتن این کانال ، کل مشکلات غذا حل شد .
کباب مرغابی و گراز همیشه برقرار بود .
اغلب شبها هم که به تیراندازی میگذشت و تفریح .
دو بار هم جنازه هایی از زن و مرد پیدا کردیم که بدون سر بودند و معلوم شد مجاهدین اند و تلافی های درون گروهی بوده ست .
چنان زیر و رو شد زندگی در آنجا و خوش میگذشت که بیسیم که زدند که برگرد ، گفتم بر نمی گردم !! آن شش ماه که از آن بهترین خاطرات خدمت ام را ساختم بیشترین انس را با عطرهایم که آوردم ، داشتم و در لحظات تنهایی در اطاق ام دوستهای من بودند . اما !
اما امان از غروب که چنان آسمان سنگین میشد در آنجا که هیچ چیز غم ها را سبک نمیکرد . در آن لحظات هر کس روی بامی میرفت و غروب را تماشا میکرد . من به عطرها پناه میبردم و رادیو VOA . که سیاوش قمیشی میخواند :
یاد تو هر تنگ غروب تو قلب من میکوبه
سهم من از با تو بودن ، غم تلخ غروبه
غروب همیشه واسه من نشونی از تو بوده
برام یه یادگاریه جز این چیزی نمونده !
توی قسمت بعد اگر علاقمند به شنیدن بودید و عمری باقی بود خواهم گفت که داستان انتقال ام چه بود و چطور کشف کردم ، تا به تجربه بدانید همیشه آنکس و آنچه که فکر اش نمیکنید میشود ! اما اجالتا داستان آن چهار دوربین را بشنوید که اتفاقی یک روز بی خبر وارد آسایشگاه آنان شدم و کشف کردم :) که تا روز کشف ، این برایم بزرگترین معمای آنجا بود که قادر به حل اش نبودم !
راس ساعت ۶ صبح هر روز که خورشید طلوع کرده بود یک زن سی ساله ی بلند قد و خوش اندام که از امرای ارتش عراق بود با ماشین می آمد ، عریان مادرزاد میشد و دقیقا روبروی مقر ما و چسبیده و آنطرف فنس کشی ی عراق شروع به دویدن و ورزش میکرد !!
میگفتند گاهی نیز با موسیقی میرقصد !
و مهمترین کار روزمره ی این بیچارگان این بود که راس ساعت بیدار باشند و در پشت دوربین ها ثانیه شماری کنند و چون شش نفر بودند و چهار دوربین با کیفیت ، یکی از شرط بندیهای آنان اضافه بر سیگار ، تملک کامل دوربین بود :)
از حضور ام خیلی نگران شدند خصوص اینکه اوایل ورود ام بود و هنوز کامل مرا نشناخته بودند اما فقط خندیدم و گفتم راحت باشید و اگر کسی پرسید چرا جهت دوربین ها اینگونه است بگویید دستور فلانی است . من خود پاسخ میدهم .
و دل ام چه سوخت برایشان :(
اما زندگی ای برایشان ساختم که هیچکدام مرخصی نمیرفتند ! و برای اینکه کسی شک نکند میگفتند فلانی تنبیه و لغو مرخصی کرده است البته بجز دوست شیرازیمان که همیشه قبل از نوبت ، اعزام میکردم تا اوضاع اش ردیف باشد و شاد :)
دوستان عزیزم امید که سرگرم شده باشید .
میدانم خیلی مرتبط با عطر نیست لیک زنگ تفریحی ست مابین ریویوهای عطرآگین دوستانمان .
امید که مقبول باشد .

درود بر سخی شیرین سخن

اولین ادوکلنی که عاشقش شدم و خودم خریدم همین دانهیل سبز بود ، البته مینیاتوری ۵ میل شو خریدم ، به قیمت ۴۰۰ تومن.

دوره دبیرستان بود و هروقت معلم مثلثات به سر کلاس میومد این بوی با طراوت فضای کلاس رو پر میکرد
و من از این بو از خود بی خود میشدم ، واقعا هم اون بو بهش میومد ، یه آدم کت و شلواری خیلی خوش تیپ و تر و تمیز .

دیگه بوی ادوکلن های دریک و وان من شو برام قابل تحمل نبود ، با این وجود هیچ وقت جسارت نکردم اسم ادوکلن شو بپرسم

به خاطر اتفاقی که بیرون از دبیرستان برام پیش اومده بود تو دبیرستان خیلی تو چشم بودم و معلم مثلثات هم بیشتر از قبل منو تحویل میگرفت ، آخه من تو کلاس مثلثات حرفی واسه گفتن داشتم.

حادثه دعوای خیابونی باعث شد من یک هفته بازداشت بشم و نتونم بیام دبیرستان و بچه هایی که دعوا رو دیده بودن تو دبیرستان تعریف کرده بودن و خلاصه...

بعد از اومدنم به دبیرستان کلی منو تحویل گرفتند و معلم مثلثات تو کلاس با من احوال پرسی میکرد و پیش من مینشست ، وای امان از بوی اون ادوکلن...
بازم روم نشد بپرسم!!!

از قضا یک شب برادر بزرگم مینیاتوری دانهیل سبز رو گرفت و وقتی من اونو بو کردم هوش از سرم رفت ، بخدا خودش بود ، دقیقا همون فضا برام تداعی شد.
با توجه به پول تو جیبی که داشتم یک مینیاتوری ۵ میل برای خودم خریدم
عطر بازی من با دانهیل سبز شروع شد و اولین بازخوردش آشنا شدن با یه دوست عطر باز تو دبیرستان بود و اون ادوکلن های آرامیس قهوه ای
هوگو بوس و دیویدوف کول واتر رو به من معرفی کرد.

دانهیل سبز
یادمه روی جعبه و شیشه نوشته شده بود ساخت کشور هلند و چه رنگ سبز زیبایی داشت و دقیقا طراوت و تازگی رو برای آدم تداعی میکرد

دانهیل سبز شروعی مرکباتی و ادویه ای داره که به مرور روایح گلی بهش اضافه میشه و برای من بسیار فضای لوکس و باطراوتی داشت وبا یک ته بوی خاص شما رو نوازش میکنه ، بله یک ته بوی خاص!

نکته ای که میخواستم بگم در مورد ته بوی این ادوکلن بود که خیلی جذاب هست ،

یه بوی کاجی شیرین و تازه

من هرم بویایی این ادوکلن رو نگاه کردم و متوجه شدم این رایحه مربوط به صمغ درخت نراد هست
نراد نوعی درخت کاج هست و این صمغ یا رزین خوشبو رو از این درخت میگرند و میشه گفت برگ آس دانهیل سبز همین نت هست.

البته تولیدات سال های اخیر تولید کشور انگلستان هست و نمیدونم اون کیفیت رو داره یا نه

سپاس و بدرود

سلام حال شما خوبه،میگم من چند سال نظرات دوستان عطرافشان میخونم،یه عضو روح مانند شده بودم😂ولی خاطره شما و نوع بیانتون انقدر دلچسب بود،یاد داستانهای غلامحسین ساعدی افتادم،گفتم بیام عرض ادب کنم و بگم خیلی عالی هستین