The Different Company - Jasmin de Nuit

عطر جزمین دُ نویی را که می‌زنی، انگار وارد شبی می‌شوی که از همان اول قرار نیست خودش را لو بدهد. رایحه آرام قدم برمی‌دارد، چوبی و ادویه‌ای، گرم و کم‌حرف، مثل مردی که کت تیره پوشیده و قبل از نشستن، لیوانش را آرام می‌چرخاند.
در این عطر یاسمن هست، اما نه آن‌طور که انتظارش را داری، کم‌رنگ، دور، پشت پرده، مثل نگاهی که از میان دود رد می‌شود و هیچ‌وقت مستقیم نمی‌ایستد روبه‌رویت.
ادویه‌ها گرما را نگه می‌دارند، چوب‌ها چارچوب می‌سازند، و یاسمن، به‌عمد، کم‌حرف می‌ماند. قرار نیست گل‌فروشی باشد، قرار است شب‌نشینی باشد....
هر بار که نفس می‌کشی، عطر مثل موسیقیِ آهسته‌ی پس‌زمینه عمل می‌کند: حضور دارد، اما صحنه را نمی‌دزدد.
دقیقاً همین‌جاست که شخصیتش شکل می‌گیرد، نه گل‌محور، نه شیرین، نه نمایشی....
بلکه ادویه‌ای–چوبیِ بالغ با یاسمنی که فقط سایه می‌اندازد....
اگر از آن‌هایی هستی که یاسمن را پرنور و سفید می‌خواهند، این عطر اذیتت می‌کند، چون عمداً چیزی را که اسمش را وعده داده، عقب نگه می‌دارد. اما اگر بفهمی که این عطرِ شب برای پوشیدن ساخته شده نه برای نمایش، می‌بینی چقدر دقیق کار می‌کند....
جزمین دُ نویی می‌آید تا کنار لباس شب بنشیند، کنار لیوان، کنار مکث‌ها، و برود، بی‌آن‌که چیزی را خراب کند....
این عطر نه می‌خواهد خاطره بسازد، نه می‌خواهد زخمی بزند، می‌خواهد فضا بسازد....
فضایی که در آن چوب‌ها ستون‌اند، ادویه‌ها گرما، و یاسمن، آن‌قدر کم‌رنگ، که فقط یادمان بیاورد شب، اگر زیاد حرف بزند، زیبایی‌اش را از دست می‌دهد.....

سید محمد باقرآبادی
۲۹ آذر ۱۴۰۴