دکانتهای‌ متنوع یا باتلی صد میل؟مسئله این است.

سلام اقا راشد 

درسته دکانت های ده میل واقعا زود تموم میشن

ولی اگه شیش یا هفتا باشن میشه شصت و هفتاد میل عطر و اگه هر روز یه عطر متفاوت بپوشیم فکر میکنم بشه با اون شیش هفتا کل پاییز و زمستون رو سر کرد 

البته که اگه زیاده روی کنیم شصت هفتاد میل حتی برای پاییز هم کافی نیست

جناب ذوالفقاری، عرض ادب.

خوشحالم این مبحث رو باز کردید... "در رفیقترین حالت ممکن با خودتون" هم جمله ی زیبایی بود! :}

به نظرم راه درست یا غلطی در این باره وجود نداره. هر آنچه من باب طبع فعلی شماست، تیر اش رو رها کنید.

پدرم، حتی پیش از تولد من، نسخه ای از اولین Trussardi Uomo ها رو از مادرم هدیه گرفتند. شیشه ی خالی دودی رنگ چرم پوش روزگار چشیده اش در جعبه ای آنتیک از لوازم پیرایش و سلمانی مردانه ی نوستالژیک اون زمانی هنوز هم در بقاست. خود رایحه سال به سال تامین شد در بچ کدهایی به روز اما عوض هرگز!

اما من؟ من می تونم یک سال تمام رو با تنها دو/سه دست استایل پوششی و یک مدل مو درست مثل یک شخصیت کارتونی بیرون اومده از دل یک سریال سر کنم.. اما با روایح؟ پوفف.. با روایح هرگز اینجور نبودم! 

قولنامه ی نانوشته ای گویا بین من و یک عطر وجود داره و اون هم این که بیش از 20 میل، هر چه قدر هم که خاطر اش برام عزیز باشه، دیگر یاری نیست... هواش به سرم نمی زنه. دلم براش تنگ نمی شه. دردم رو درمون نیست و وجدی در من ایجاد نمی کنه. صرفا بخشی نازنین و عمرکرده از یک گذشته ست. اون هم احتمالا تنها بخشی از یک فصل. و بس!

( که خب تا اینجاییم :) ShoutOut به تامین و تسهیل دسترسی بیشتر به سایزهای کوچکتر عطرهای اصل: 50میل ها، 30میل ها و تموم اون Travel Size های ریزه میزه ی بانمکِ مهربون با کیف دستی های کوچک ) 

یک جا قلب عاشق پیشه ی یک پارچه خانوم از رُزی وانیلی داریم، مامن، حامی، زنِ زن. یک جا رُز چرم پوش تیره چشمِ سردمزاج با خار اش. یک جا لاتکس بی محابا با تمایلاتی تنه زده به گرایشات Dom، یک جا جیر موقر، با حجب و حیایی از جنس و منش "از ما بهتران". گورماندهای ساده دلِ بشاش، زنبق های اعیانی که بوی پول می دهند.. عنبر و عودهایی که بی ابا با خوی نفسانی همدلی می کنند و...

این ها، همه و همه تنها یک قطره از دریایی هستند که من قصد کردم زندگی کنم. حداقل تا فعلا.

اگر دخل به قدر کافی شما رو یاور ست و سر انتخابی مصصممید که اون عطر Ride or Die زمان پیش روی زندگی شماست، چه بهتر. امضایی دارید که یحتمل بخشی از هویت شما می شود. خاطرنشانی که یادآور شماست برای سایرین. این خود اش چیز کمی نیست :)

متوجهم که شما این مبلغ رو به طور فرض تماما اختصاص داده اید به عطر و بین خرج کردن اش در یکی از این دو حالت، ارزش سنجی می کنید. اما اگر شخص من هزینه ای مد نظر داشت، صرف نظر از سقف تعیین شده، عطر کماکان تنها پرکننده ی 1/10  ُم از الویت های اون سرمایه می بود. و من بسته به نوسانات خلقی روحی روانی، تیر رو جایی که شایسته ست روانه می کردم. اگر دلتنگ شدم، که خب... حجم رو دستی بالا پایین می کنم. اینجوری نیمه ی پر عطری رو هم حبس کمد و محکوم به تاب دلسردی و بی اعتنایی نمی کردم. خدا گناهان من رو در قبال حیف کردن اون طفل ها ببخشد. گذاشتمشون در قعر کمد که روی ام به روی اشون باز نشه مبادا شرمنده بشم زمانی که تند و تند روایحی با جنس مشابه رو در گوگل هوسرانی می کنم :} 

جالبه حین نوشتن این متن برای شما.. دائما تکه ای از این آهنگ رو لوپ وار در پس زمینه ی ذهن زمزمه می کردم... بهترین مخلص کلام ام هست: 

''Cause God knows I fall in love just a little oh little bit evryday with someone new..."

تا زمانی که اون Someone پوست و گوشتی از جنس روایح داشت. 

"Love with every stranger... the stranger, the better"

میرم جای معروفی که عطرهای به روز دارن عطرهای مختلف رو تست میکنم و از بین تاپ ترین ها دکانتشو میخزم و با بررسی ماندگاری و رد بو و فاکتورهای مورد نظرم، از عطر مورد علاقم  بشکه ی صدمیلشو میخرم و حالشو میبرم 😁🤣🤣🤩🤩

با نظر دوستی که گفت ۱۰۰ میلیون نیاز هست کاملا موافقم. تو این شرایط، واقعا صد میلیون لازم دارم تا کودک درونمو شادمان کنم😁🤣🤣🤣🤣🥰🥰🫠🫠🫠