عجیباً غریبا

دو سه سالی هست که به صورت جدی وارد دنیای عطر شدم. رسید و رسید تا کمتر از دو ماه بعد از تولد ۲۷ سالگیم پدرم به همراه خواهرم به علت تصادف رانندگی فوت کردن. هدیه تولدم چی بود؟ یک شیشه عطر. توی اون تصادف که مادرم هم به شدت مجروح شدن، بعد از دوره ریکاوری متوجه شدیم که کاملا آنوسمیک شدن و مطلقا هیچ بویی رو استشمام نمیکنن. با تمام این توصیفات و این که از خیلی علایقم دست کشیدم ولی همچنان به دنیای عطر علاقه مندم. و این برام خیلی عجیبه. حتی نزدیک ترین فرد در زندگیم، نمیتونه عطری که زدم رو استشمام کنه. 

به نظرم اگر مسیر طبیعی طی میشد، باید کاملا از دنیای عطر و روایح دست می‌کشیدم. با مورد خیلی ابزورد و سورئالی طرف هستم.