من درک نمیکنم که چرا برخی از دوستان این عطر رو به مگاماره اورتوپاریسی تشبیه میکنن، این عطر یک بوی تمیزی، شیرین با یک نوت سیب مصنوعی داره که آدم رو یاد شامپو بدن های مردانه میندازه. در صورتی که مگاماره اورتوپاریسی یک عطر خشن، متالیک و شور هستش که وقتی بوش میکنی احساس میکنی یک آدم فضایی داره با خدای دریا ها (پوزآیدن) وسط یک زیردریایی زنگ زده میجنگه و بوی عرقشون کل فضا رو پر کرده. جالب تر اینکه من این تشبیه رو فقط تو سایت های ایرانی میبینم، که نشون میده اکثرا اسانس روغنی یا فیک این عطر رو بو کردن.

باورم این هستش که اکثر عطر های مش.روبی-تنباکویی صرفا ترکیبی از روایح آلبالو-گیلاس و یک فضای دودی سنگین و خفه هستند که آدم رو تا سرحد مرگ میبرن. اما Jazz Club یک رویه کاملا متفاوتی رو در پیش گرفته، ما اینجا با یک فضاسازی صحیح از لیوان های مالیبو و سیگار های پریمیوم در کنار سایه ای از روایح لوازم آرایش زنانه داخل یک کلاب قرار گرفتیم که از قضا سیستم تهویه و نظافت خیلی خوبی هم داره! استفاده از نت های مرکباتی و گلی در این عطر کمک کرده که تلخی و شیرینی حاصل از وانیل، رام و تنباکو به تعادل برسه و شما با استشمامش نه تنها احساس خفگی نکنید بلکه سرحال هم بشید! 10/10

این عطر اونجوری که تو سطح جهان و تیک تاک هایپ شده تو ایران هایپ نشده و این یک نکته مثبته. نکته مثبت دیگه اینکه نسخه های مشابه سازی شده و دوپ های عربی زیادی از این عطر تولید نشده و اونایی هم که تولید شده بیشتر به نسخه پایه این عطر (SWY) شباهت داره. نکته مثبت بعدی اینکه در کنار رایحه خوب و عامه پسندی که داره، پرفورمنس خوبی هم بهتون میده. در سه فصل پاییز، زمستان و بهار قابل استفادست، اگر توی مناطق سرد تر زندگی میکنید حتی شب های تابستان هم موقعیت به جایی برای استفاده از این عطره. مخلص کلام اینکه شما از نظر رایحه و پرفورمنس با خاص ترین عطری که تو زندگیتون بو کردید طرف نیستید، چیزی که این عطر رو خاص کرده نبود نسخه های مشابه سازی شده و دوپ های عربیه.