درود

هیندوگراس رایحه‌ای دارد که لایه‌ای از تلخی خاکی و دودگونه را با طراوت سبز و گیاهی در هم می‌آمیزد. نت اصلی آن، که یادآور ریشه‌های مرطوب و سایه‌دار است، حالتی خشک و کمی دودی ایجاد می‌کند؛ گویی عطر کسی را حس می‌کنید که پس از کشیدن سیگار، رایحه عطرش با رگه‌های ظریف دود آمیخته و هاله‌ای پیچیده و رازآلود به جا گذاشته است. این ترکیب حس خام و واقع‌گرایانه‌ای دارد؛ نه بوی مستقیم تنباکو، بلکه پژواکی از دود در پس‌زمینه عطری خوش‌ساخت و گیاهی، که به‌طرز استادانه‌ای فضای «واقعی و انسانی» به رایحه می‌بخشد.

یکی از اون کارهای لوکس و ظریف آکوا دی پارماست که رایحه‌ی زعفران رو با امضای خاص این برند ارائه می‌ده. شروعش با مرکبات لطیف و تمیزه، اما خیلی زود گرمای زعفران و گل‌ها خودشون رو نشون میدن و در نهایت روی بستری چوبی وانیلی آمبری می‌شینه. نه سنگین و خفه‌کننده‌ست و نه بی‌روح دقیقا تعادل بین ظرافت ایتالیایی و گرمای شرقی .پخش و ماندگاریش متوسط رو به بالاست و حس یک عطر خاص و متمایز رو بهتون میده

آمواج پورپوس مثل نسیمی است که پنهانی از میان بوته‌های کلپوره می‌گذرد؛ رایحه‌ای که در دفترچه رسمی‌اش نیست، اما در مشام عاشقانش فریاد می‌زند

سلام جناب شوشتری عزیز سلام

بنده به همه احترام قائل هستم و تا حالا حرفی توهین آمیز نزده ام. از شما تقاضا میکنم به عنوان یک استاد و یک فرد باتجربه کامنتهای من را آنالیز کنید و متوجه میشید من جایی اهانت نکردم. در همینجا هم جواب به آقای مهربد حرف توهین آمیزی نبود. بار دیگر مطالعه کنید فقط یک نقد ساده بود
واژه جویای نام را اصولا به جوانان خطاب میکنم حتی به فرزند خودم در منزل او را پرهام جویای نام صدا میزنم. و هدف خاصی نداشتم. ولی به حرمت و احترامی که به شما و امثال شما قائلم به روی چشم قبول میکنم و از شخص شما و دیگر دوستان با تجربه ای که در این محفل هستند معذرت میخوام

سلام آقای مهربد جوان جویای نام :

تعریف‌هاتون از پسیفیک راک ماس جوریه که انگار داریم در مورد کشف قاره جدید حرف می‌زنیم، نه یک اکواتیک نسبتاً ساده. اون «طبیعی‌ترین حس ساحل» که گفتید، برای من بیشتر شبیه اسپری خوشبوکننده با تم دریایی بود تا نسیم واقعی کنار آب. نت سبز و فوژه هم به‌جای بالانس، بعضی وقت‌ها رایحه رو بی‌روح و خشک می‌کنه.
۸ ساعت ماندگاری؟ راستش یا پوست شما فرمول جادویی داره یا دارید با عددها سخاوت به خرج می‌دید، چون روی پوست من بعد از ۴-۵ ساعت باید تقریباً در حد عملیات جست‌وجو برم تا بو رو پیدا کنم.
ارزش خرید بالا؟ اگر کسی دنبال اکواتیک باشه بله، ولی نه در حدی که بشه گفت «شاهکار» یا «بی‌رقیب». توی همین رنج کارهایی هست که هم عطرسازش کمتر اسمش رو روی جلد می‌زنه و هم نتیجه‌اش قوی تره

این عطر مثل باز کردن درِ یک ساموار روسی در یک عصر برفی است؛ جایی که بخار چای سیاهِ دودی با نسیم سرد بیرون در هم می‌آمیزد. در اولین برخورد، رایحه‌ای تلخ و خشک از برگ چای سیاه، همراه با گرمای تند هل و دارچین، حس میزبانی یک خانه قدیمی را القا می‌کند. لحظاتی بعد، بوی لطیف و شیرین تمشک و نعناع خشک، لایه‌ای ظریف و غیرمنتظره به فضا اضافه می‌کند؛ انگار قاشقی مربا در استکان چای غوطه‌ور شده باشد.

نت‌های پایانی با حضور چرم کهنه و چوب توس، تصویر بخاری زغالی و دود آرامش‌بخش آن را تکمیل می‌کنند. اینجا خبری از گرمی بی‌حد یا شیرینی اغراق‌آمیز نیست؛ همه‌چیز در تعادل است، اما در عمق رایحه، یک غم لطیف و نوستالژیک پنهان شده.

شاد باشید

عطری چهار فصل با پخش و ماندگاری خیلی عالی. بنده این کار را در یکی از فروشگاههای دبی تست کردم.

شباهتی جزیی به کاپیتان بلک دارد و نت قهوه به زیبایی در اون استفاده شده


دوستداران عطرهای تنباکویی رو میتونه خوشحال کنه


نمره من به این کار ۸ از ۱۰

این عطر از اون چیزاست که وقتی اسپریش می‌کنی، انگار یه پرده مخملی گرم و خوش‌رنگ دور فضا کشیده می‌شه.
یه شروع خاص داره… ترکیبی از کهربا و وانیل که نه خیلی شیرینه که دل بزنه، نه زیادی گرم که خفه‌ت کنه.
در کنارش زعفران و دارچین یه حرارت نجیب بهش می‌دن، از اون گرماهای نوستالژیک

تنباکو و صندل هم کاری می‌کنن که عطر یه ته‌مایه چوبی، دودی و بزرگسالانه پیدا کنه؛
اون‌جوری که می‌فهمی با یه کار حساب‌شده طرفی، نه یه شیرینیِ بازاری.

یه نکته مهمش اینه که از همون اول تا آخر، یه خط مشخص داره، نوسان نمی‌زنه، ادا درنمیاره.
اما این یعنی ساده نیست؛ یعنی باهوشه.
یعنی تو فقط یه بو نمی‌گیری، انگار یه حسه… یه حس "امن بودن" توی هوای سرد، یا "جذاب بودن" توی یه جمع رسمی.

این عطر تلاش میکنه یک تجربه گلی‌ چوبیِ متعادل و یونی‌سکس ارائه بده اما دچار آشفتگی‌ در ساختار، ترکیب‌بندی ضعیف در نُت‌ها و اجرای کم‌رمق در لایه‌های پایانیه. نه اون قدر خاصه که در ذهن بمونه ، نه اون قدر خوش‌بو که بخواد امضای کسی بشه

عطری‌ست که با آغازی تلخ و کمی دودی از تنباکو و ترنج، مثل اولین پک از سیگاری در غروب، جان می‌گیرد.
در میانه، پاچولی و سدر با همراهی عودی آرام، حال‌وهوایی صوفیانه به آن می‌بخشند؛ نه شلوغ، نه تند، بلکه عمیق و درون‌گرا.
و در پایان، وانیل و چوب صندل، با لمس رزینی لابدانوم، گرمایی خاموش و آرام‌بخش می‌سازند؛
انگار رد عطری مانده بر شال کسی که مدت‌هاست رفته