این عطر از همان لحظه‌ی آغاز با تنباکو و آلو نشان می‌دهد که قرار نیست عطری دم‌دستی باشد. شروعش تاریک و کمی خام است انگار ماده‌ی اولیه را بدون بزک اضافه روی پوست ریخته‌اند. زنجبیل تلاش می‌کند کمی تحرک بدهد، اما خیلی زود زیر دست شیرینی تونکا و دارچین فرو می‌رود. در میانه، ساختار گرد و یک‌نواخت می‌شود جایی که سدر حضور دارد ولی شخصیت قوی‌ای نشان نمی‌دهد. پایه‌ی کار با بنزوئین و مشک نرم می‌شود و وتیور ته‌مانده‌ای از تلخی و سبزی اضافه میکند

بلایند بای به هیچ وجه

ارزش خرید متوسط


(این یک نظر شخصی ست و می تواند خلافش ثابت شود)

درسته که در عطرسازی بین برگ انجیر، میوه انجیر و شیره درخت انجیر تفاوت وجود داره و هرکدوم شخصیت بویایی خودشونو دارن. اما بحث من این بود که رایحه برگ انجیر به‌خاطر ساختارش (ترکیبی از سبزی، شیرینی ملایم و حس خامه‌ای) توی ترکیب عطر می‌تونه به‌صورت لایه‌ای و تدریجی تغییر کنه...‌‌‌مخصوصاً وقتی با نُت‌های دیگه هم‌نشین میشه. این تغییر لزوما به معنی عوض شدن "ماهیت نت" نیست، بلکه به‌خاطر تعاملش با بقیه نُت‌هاست. به‌علاوه، همیشه روی کاغذ یا سایت‌ها دقیق نمی‌نویسن که از کدوم نوع نت انجیر استفاده شده!!!! خیلی وقت‌ها فقط کلی می‌نویسن Fig یا Fig Leaf. پس بهتره به‌جای رد کردن، به تجربه بویایی هم توجه کنیم

سلام

بنده در مورد نُت انجیر صحبت کردم.. نه فضای کلی عطر مورد نظر شما

اگر در مورد لایه های بویایی گفتم منظورم همان لایه های بویایی انجیر است نه چیز دیگری

نُت انگور فرنگی سیاه


از آن نُت‌هایی است که در عطرسازی هم‌زمان نقش امضا و چاشنی را ایفا می‌کند. رایحه‌اش با ترشی زنده و کمی سایه‌ای سبز آغاز می‌شود که حاصل ترکیباتی مانند متیل آنترانیلات و دی‌متوکسی‌پیریزین‌هاست مولکول‌هایی که حالتی تُرش تند و گاهی حتی حیوانی به بو می‌دهند در پس‌زمینه رد ظریفی از شیرینی میوه‌ای و حس آبدار وجود دارد، اما این شیرینی هرگز کودکانه یا ساده نیست—بیشتر یادآور میوه‌ای رسیده با هاله‌ای تیره و مرموز است. انگور فرنگی سیاه وقتی در کنار نُت‌های گلی یا چوبی قرار می‌گیرد، مثل یک لهجه تند اروپایی، رایحه را مدرن و زنده می‌کند و مانع از افتادن عطر به دام یکنواختی یا شیرینی افراطی می‌شود. این نُت اگر با مهارت استفاده شود، می‌تواند همان جرقه‌ای باشد که کل ترکیب را از خوش‌بو به ماندگار و متمایز تبدیل می‌کند.

نُت گل مریم رایحه‌ای با ساختاری به‌غایت پیچیده است

در عین شیرینی گلی، امضایی سبز و کمی خام در خود پنهان کرده که حاصل حضور ترکیباتی مانند ایندول و متیل‌بنزوات است. این گل برخلاف یاس یا بهار نارنج، شخصیتی شبانه و پرشور نشان میده !!!!!رایحه‌اش گرم‌تر حجیم‌تر و اغواگرتر است و در عطرسازی اغلب برای خلق فضایی عمیق و مخملی به کار می‌رود. بافتی چرمی‌مانند و گاه مومی درونش حس کرمی و بدن‌محور ایجاد می‌کند همین ویژگی باعث می‌شود هنگام ترکیب با نُت‌های توت‌مانند، صمغ‌ها یا چوب‌های تیره جلوه‌ای تقریبا حیوانی و پرکشش پیدا کند. کنترل این نُت آسان نیست غلظت بالا می‌تواند عطر را خفه‌کننده و سنگین جلوه دهد اما اگر هوشمندانه میزان شود همچون نور گرم شمع در تالاری تاریک می‌درخشد و رایحه‌ای بی‌بدیل می‌آفریند که نه تنها بوی گل بلکه نفس کشیدن خود طبیعت را تداعی می‌کند.

قلب تپنده این عطر بهار نارنج.... چند خطی در باب آن:

بهار نارنج یکی از نُت‌های نادری‌ست که در مرز ظریف میان تازگی و غنا حرکت می‌کند. رایحه‌اش ترکیبی است از مولکول‌های ترپن با ساختارهای سبک و فرّار که حس مرکباتی و درخشان می‌دهند، در کنار لاکتون‌ها و هیدروکربن‌های پیچیده‌تر که بُعدی عمیق‌تر و کمی شیرین‌تر ایجاد می‌کنند. همین هم‌نشینی باعث می‌شود نه به‌سادگی یک لیمو زود محو شود و نه به‌غلظت گل‌های سفید کلاسیک خفه‌کننده گردد. بهار نارنج در فرمولاسیون عطرها مثل یک ستون میانی رفتار می‌کند می‌تواند فضای باز و شفاف بسازد و در عین حال، پلی بین نُت‌های سبز، مرکباتی و گل‌های سفید برقرار کند. نتی ست که اگر درست مهار شود، به‌جای جلب توجه مستقیم، معماری کل رایحه را ارتقا می‌دهد و از خامی یا شیرینی افراطی جلوگیری می‌کند.

سلام

برای دوستداران بوی انجیر (نت انجیر) :

در لایه‌ی بالایی بوی برگ انجیر با تلخی سبز و کمی بوی لاتکس (شیره سفید درخت انجیر) حضور دارد، چیزی بین رایحه‌ی برگ مو و بوی پوست تازه‌کنده‌ی گردو.

در قلب رایحه میوه انجیر با شیرینی لطیف و خامه‌ای‌اش حس خوراکی ایجاد می‌کند، اما بدون آن‌که قندی و سنگین شود؛ انگار آفتاب بر میوه‌ای نارس افتاده است.

در بُعد پایانی چوب انجیر با رایحه‌ای خاکی چوبی، کمی شیری و حتی مشک‌گونه ظاهر می‌شود و به عطر یک کیفیت مینرال و مدیترانه‌ای می‌دهد.

سلام سعید امیری
کاش همه‌شون رو داشتم، اون‌وقت باید بانک می‌زدم! 😄 بعضی‌ها رو خودم دارم، بعضی رو تست کردم یا سمپل داشتم، بعضی‌ها رو هم از طریق دوستان و عطرسراها تجربه کردم و نظرم رو نوشتم. تا حدی که سوادم برسه

نظرات بنده شخصی است و می تواند خلافش ثابت شود

عطری تک نت با محوریت شمعدانی

شمعدانی فقط بوی سبز یا گل نمیده بوش ترکیبی از ترشی لیمویی و شیرینی خاکی داره و می‌تونه حس باغچه‌های تابستونی یا مه کوهستان رو هم تداعی کنه جالب‌تر اینکه بعضی ترکیباتش شبیه آنزیم‌ها و چربی‌های پوست انسان هستش، به همین دلیل در عطرهای یونیسک.س حس نزدیکی و انس ایجاد میکنه

یه عطر تاریک و دودی از جنس رزین و چوبه... شروعی خشک و کمی حیوانی داره که شبیه بوی قیر داغ یا دود چوب‌های نیم‌سوخته‌ست. قلب کار با لادن و صمغ‌های شرقی عمق پیدا می‌کنه و در انتها ته‌مایه‌ای چرم‌گونه و خاکستر به‌جا می‌مونه. پخش و ماندگاریش بالاتر از میانگین کارهای هیلیه، اما به‌هیچ‌وجه عطر آسان‌پسندی نیست؛ بیشتر مناسب کساییه که دنبال رایحه‌ای جدی، تاریک و متفاوت هستن تا یه امضای خاص داشته باشن.

بلایند بای به هیچ وجه