سلام جناب شوشتری عزیز سلام

بنده به همه احترام قائل هستم و تا حالا حرفی توهین آمیز نزده ام. از شما تقاضا میکنم به عنوان یک استاد و یک فرد باتجربه کامنتهای من را آنالیز کنید و متوجه میشید من جایی اهانت نکردم. در همینجا هم جواب به آقای مهربد حرف توهین آمیزی نبود. بار دیگر مطالعه کنید فقط یک نقد ساده بود
واژه جویای نام را اصولا به جوانان خطاب میکنم حتی به فرزند خودم در منزل او را پرهام جویای نام صدا میزنم. و هدف خاصی نداشتم. ولی به حرمت و احترامی که به شما و امثال شما قائلم به روی چشم قبول میکنم و از شخص شما و دیگر دوستان با تجربه ای که در این محفل هستند معذرت میخوام

سلام آقای مهربد جوان جویای نام :

تعریف‌هاتون از پسیفیک راک ماس جوریه که انگار داریم در مورد کشف قاره جدید حرف می‌زنیم، نه یک اکواتیک نسبتاً ساده. اون «طبیعی‌ترین حس ساحل» که گفتید، برای من بیشتر شبیه اسپری خوشبوکننده با تم دریایی بود تا نسیم واقعی کنار آب. نت سبز و فوژه هم به‌جای بالانس، بعضی وقت‌ها رایحه رو بی‌روح و خشک می‌کنه.
۸ ساعت ماندگاری؟ راستش یا پوست شما فرمول جادویی داره یا دارید با عددها سخاوت به خرج می‌دید، چون روی پوست من بعد از ۴-۵ ساعت باید تقریباً در حد عملیات جست‌وجو برم تا بو رو پیدا کنم.
ارزش خرید بالا؟ اگر کسی دنبال اکواتیک باشه بله، ولی نه در حدی که بشه گفت «شاهکار» یا «بی‌رقیب». توی همین رنج کارهایی هست که هم عطرسازش کمتر اسمش رو روی جلد می‌زنه و هم نتیجه‌اش قوی تره

این عطر مثل باز کردن درِ یک ساموار روسی در یک عصر برفی است؛ جایی که بخار چای سیاهِ دودی با نسیم سرد بیرون در هم می‌آمیزد. در اولین برخورد، رایحه‌ای تلخ و خشک از برگ چای سیاه، همراه با گرمای تند هل و دارچین، حس میزبانی یک خانه قدیمی را القا می‌کند. لحظاتی بعد، بوی لطیف و شیرین تمشک و نعناع خشک، لایه‌ای ظریف و غیرمنتظره به فضا اضافه می‌کند؛ انگار قاشقی مربا در استکان چای غوطه‌ور شده باشد.

نت‌های پایانی با حضور چرم کهنه و چوب توس، تصویر بخاری زغالی و دود آرامش‌بخش آن را تکمیل می‌کنند. اینجا خبری از گرمی بی‌حد یا شیرینی اغراق‌آمیز نیست؛ همه‌چیز در تعادل است، اما در عمق رایحه، یک غم لطیف و نوستالژیک پنهان شده.

شاد باشید

عطری چهار فصل با پخش و ماندگاری خیلی عالی. بنده این کار را در یکی از فروشگاههای دبی تست کردم.

شباهتی جزیی به کاپیتان بلک دارد و نت قهوه به زیبایی در اون استفاده شده


دوستداران عطرهای تنباکویی رو میتونه خوشحال کنه


نمره من به این کار ۸ از ۱۰

این عطر از اون چیزاست که وقتی اسپریش می‌کنی، انگار یه پرده مخملی گرم و خوش‌رنگ دور فضا کشیده می‌شه.
یه شروع خاص داره… ترکیبی از کهربا و وانیل که نه خیلی شیرینه که دل بزنه، نه زیادی گرم که خفه‌ت کنه.
در کنارش زعفران و دارچین یه حرارت نجیب بهش می‌دن، از اون گرماهای نوستالژیک

تنباکو و صندل هم کاری می‌کنن که عطر یه ته‌مایه چوبی، دودی و بزرگسالانه پیدا کنه؛
اون‌جوری که می‌فهمی با یه کار حساب‌شده طرفی، نه یه شیرینیِ بازاری.

یه نکته مهمش اینه که از همون اول تا آخر، یه خط مشخص داره، نوسان نمی‌زنه، ادا درنمیاره.
اما این یعنی ساده نیست؛ یعنی باهوشه.
یعنی تو فقط یه بو نمی‌گیری، انگار یه حسه… یه حس "امن بودن" توی هوای سرد، یا "جذاب بودن" توی یه جمع رسمی.

این عطر تلاش میکنه یک تجربه گلی‌ چوبیِ متعادل و یونی‌سکس ارائه بده اما دچار آشفتگی‌ در ساختار، ترکیب‌بندی ضعیف در نُت‌ها و اجرای کم‌رمق در لایه‌های پایانیه. نه اون قدر خاصه که در ذهن بمونه ، نه اون قدر خوش‌بو که بخواد امضای کسی بشه

عطری‌ست که با آغازی تلخ و کمی دودی از تنباکو و ترنج، مثل اولین پک از سیگاری در غروب، جان می‌گیرد.
در میانه، پاچولی و سدر با همراهی عودی آرام، حال‌وهوایی صوفیانه به آن می‌بخشند؛ نه شلوغ، نه تند، بلکه عمیق و درون‌گرا.
و در پایان، وانیل و چوب صندل، با لمس رزینی لابدانوم، گرمایی خاموش و آرام‌بخش می‌سازند؛
انگار رد عطری مانده بر شال کسی که مدت‌هاست رفته

پگاسوس از مارلی یه جورایی شده عطر مورد علاقه شامه‌های تازه‌کار! و آماتورها... چون بلافاصله با اون بوی بادام شیرین و وانیل چرب و چیلش خودش رو تحمیل می‌کنه. اما واقعیت اینه که ساختار کلی کار زیادی خطی و ساده‌ست، پیچیدگی خاصی نداره، انگار یه موزیک پاپ با یه بیت تکراریه. اون حس کرمی و شیرینی بیش‌ازحدش بعد از یه مدت حالت دل‌زدگی میده، مخصوصاً وقتی بخوای چند ساعت باهاش زندگی کنی. به درد کسی می‌خوره که دنبال یه بوی "خوشبو" می‌گرده، نه یه اثر هنری یا رایحه خاص. شامه‌ی حرفه‌ای دنبالش نمی‌ره.

ببین پسرم ، ما نمی‌تونیم هر نظری رو بی‌چون‌و‌چرا قبول کنیم، مخصوصاً وقتی حرف از عطر باشه که یه موضوع کاملاً سلیقه‌ایه. بعضیا اینجا انگار حکومت نظامی راه انداختن، میگن اگه فلانی ور مورد فلان عطر نظر داد، دیگه کسی حق نداره نقدش کنه! خب نه جانم، همه ممکنه اشتباه کنن، حتی اونایی که صدتا نقد نوشتن. احترام به نظر آره، ولی قُرُق کردن فضا و بت ساختن از آدم‌ها نه! بحث و نقد سالمه که باعث رشد میشه، نه سکوت و تعارف.

این دلیل نمیشه افراد خاصی تا نظر مینویسن همه تمام قد بلندبشن و به افتخارش تشویقش کنن. این یک نوع دیکتاتوری است .. گفته بودی من از برند برندینی استفاده میکنم و نظراتم مورد تایید شما نیست باید خدمتت عرض کنم اگه دقت کرده باشی من گفتم به جای دکانت میتونید به این برند اعتماد کنید و بعد از تست کلی رایحه برای خرید باتل اصلی اقدام کنید. بنده نمیتونم هر ریویویی رو قبول کنم!! پس هر کس میخواد باشه برای من فرقی نداره. و هیچ وقت در زندگیم بت از آدما نساختم و دیگر هم نخواهم ساخت

فکر نمیکنم کسی از شما خواست تا در این مبحث شرکت کنید. من مخاطبم رو مشخص کرده بودم و با ایشان صحبت کردم. شاید ایشانی که من به نظرش نقد کردم یکی از دوستان خیلی نزدیک من باشد و شما این وسط همانند آن آتش بیار معرکه عمل کردید

سعی کنید همیشه محترم باقی بمانید