گرند سواغ برخلاف ظاهر شاد و برونگرایش
غمی تلخ به همراه دارد که به هر کس اجازه ورد به حریم خصوصیش را نمی‌دهد.
اگر گرند سواغ یک شخیت بود به احتمال زیاد پرنس مشکین در رمان ابله داستایفسکی می‌بود. در جامعه ای که هر کس نقابی بر چهره دارد بزرگ ترین نقاب و رمز و راز را کسی داراست که بهره ای از نقاب زدن ندارد. گرند سواغ با تفسیری سر راست از چند نت پیچیدگی و ژرف بودن عمیقی را به ارمغان می آورد.
شخصیتی که در نگاه اول شاید به چشم فردی معمولی به آن نگریسته شود اما به مرور و با همنشین شدنش روحیات والا و تفاوت های بزرگ خویش را به نمایش می‌گذارد.
در ابتدا با یک رایحه تند و تلخ ادویه ای شروع می‌شود در میانه گرمی و حرارت خود را حفظ می‌کند و سرانجام در بستری شیرن و ملایم آرام می‌گیرد.

یک تکه چرم رو بیارد، روش کنیاک بریزید، مقدار زیادی روایح دودی شبیه به باروت به همراه ادویه هم باهاش هم بزنید میشه بوی آمواژ اورچر. برای من بوش غیر قابل تحمل بود!