پرنده پَر کشید از آشیونه با خداش

میگفت به گِل نشسته کِشتیشون با ناخداش

میرفت یه جای دور ، به قلب شهر نور

یه جا که مَردمش ، میدن بِش آب و دون

پرنده خسته بود جفت چشاشو بسته بود

درونش وصله بود ، قلبشم شکسته بود

میترسید از عکسش توی آب

میلرزید هر لحظه توی خواب

مسیح عزیز،غیاب تو تا ابد با ما سخن خواهد گفت...

مسیح جان ممنونم از پیام محبت آمیز و لطفی که به من داری.امیدوارم لایق این همه لطف باشم.درباره ی ایمیل هم اتفاقا خیلی مشتاقم با شما گپی خصوصی داشته باشم.اگر عطرافشان لطف کنند حتما ایمیل شما رو ازشون میگیرم.

ممنونم مسیح جان که منو در کنار دیگر دوستان یاد کردید.

حقیقتا به خاطر شرایط محیطی و زندگی دچار اضطراب زیادی ام و از وسواس هم رنج می برم.به واسطه همین با علایقم مثل فیلم دیدن،رمان خوندن،گوش دادن به موسیقی و...درگیرم که بخشی از این اضطرابم رو کم می کنه.این روزا هم مشغول گوش دادن به پادکست روان درمانی اگزیستانسیال اثر یالوم و در کنار اون خوندن رمان درمان شوپنهاور از این نویسنده و روانپزشک ام.پرم از احساس تنهایی ولی مثل اینکه این تنهایی در زندگی اجتناب ناپذیره.تنهایی اگزیستانسیال.خوندن مطالب و نوشته های شما برای من مثل یک مسکن عمل میکنه و از تنهایی و اضطرابم کم.نوشته هایی پر از مفاهیم فلسفی،ادبی،هنری.پر از مسأله داشتن.به قول ابراهیمی دینانی فلسفیدن یعنی مسأله داشتن.
نام مسیح برای من شده پر از خاطرات خوب.یک دوست در دنیای مجازی ولی دوستی که بیشتر از هر دوستی در دنیای واقعی با اون احساس همدلی میکنم.

امیدوارم همیشه شاد باشی مسیح عزیز

به به، حظ بردم.

مسیح جان چند وقته حضور ندارید و واقعا جای شما خالیه.من همیشه میومدم و از خوندن نظرات شما لذت می‌بردم.امیدوارم دوباره به عطر افشان برگردید و قلم جادویی تون رو از ما دریغ نکنید.