مسیح عزیز
با لطفتون بنده رو شرمنده کردید، خیلی ممنونم

از اینکه لذت بردید خوشحالم و تشبیه شمارو بسیار پسندیدم، اینکه ضعف عود رو در برابر کلیت عطر به از دست رفتن اعتمادبنفس پسری جوان در مواجهه با دختری جوان و پرشور تشبیه کردید :)

دختری قبراق، شال بر گردن با دستان باز در حال دویدن بر ساحل...

چندبار آمدم در وصف زیبایی و میزان فوتوگرافیک بودن متن شما بنویسم اما نشد، هربار کلماتِ بی مروت گم میشدن و از دستم درمیرفتن!

از خوندن ریویو شما لذت زیادی بردم مسیح جان طوری که دیدم راه نداره فقط به یه دکمه تشکر بسنده کنم! طوری وصف کردی که با ذهن میشه دید! طنزهای ریز اما موثر، تمثیل ها، توصیفات فتوگرافیک و خیال پردازی همه عالی عالی :)

کم پیش میاد عطری هم پیچیدگی لازم برای درگیر کردن شامه و ذهن افراد علاقمند به عطر رو داشته باشه و هم از طرفی این پیچیدگی اونقدر زیاد نباشه که مخاطب عام اون رو پس بزنه. تراپیکال وود در همین مرز باریک قرار گرفته.

عطری exotic که سعی میکنه حرفش رو با بیانی غیرکلیشه ای و تا حدودی با خرق عادت و ساختارشکنی ارایه کنه.

عطری شاد، پرانرژی، inviting با طبیعت متعادل رو به شیرین و تا حدودی گورماند. رایحه آناناس و میوه ها فضای استواییِ این عطر رو از لحظات اول شکل میدن ، کم کم رز نقش برجسته تری پیدا میکنه با رگه هایی از عودِ خجالتی که انگار پشت چادر مادرش قایم شده و فقط گاهی این طرف و اون طرف میشه حسش کرد! :)
همه این عناصر بخش ناز و پرشور این عطر رو تشکیل میدن اما بعد از گذشت مدتی این عطر چهره نسبتا متفاوتی رو از خودش نشون میده. درای داون از رایحه پچولی و چرم (با قدرت کمتر) شکل گرفته که تقریبا تند، جدی و متفاوت از نمایش اولیه است. انگار داره میگه: هِی، نگام نکن خیلی شادم، درونم دنیای دیگه ایه! درسته شاد بنظر میرسم اما منم تو لاک خودم میرم و دوست دارم با دنیای واقعی درونم هم در ارتباط باشم!

پرفورمنس این عطر قدرتمنده بطوری که چند ساعت پروجکشن و تا ده ساعت هم روی پوست حس میشه.

جنس رایحه متمایل به زنانگی و مناسب پوشیده شدن بصورت کژوال در زمان روز با تیپ اسپرت و نیمه اسپرت. در گرمای تابستان پوشیدن این عطر رو متصور نیستم اما برای سایر فصول انتخاب خوبی بنظر میرسه بخصوص خنکای بهار و پاییز.

با نام گذاری این عطر موافق نیستم چون بنظرم بکارگیری واژه wood در نام اون گمراه کنندست و اینجا خبری از هیچ نوع چوب مگر عود خفیف و در سایه نیست.

در مجموع عطریست خلاقانه، بالانس و قدرتمند که بعنوان یه توصیه میتونم به آقایانی که روحیات لطیف دارن و روایح feminine رو بیشتر میپسندن پیشنهادش کنم.

دوست دارم هر عطر یک کارکتر یا داستانی رو در ذهنم شکل بده. وقتی این اتفاق نمیفته میذارمش کنار و دیگه کاری بهش ندارم. سخت میشه با اونطور عطرها ارتباط برقرار کرد.

عموما برداشت ما از رنگ سفید چیه؟ خنثی بودن یا عاری از هرچیزی بودن، نه خوب نه بد، نه جذب نه دفع. فانتوماس هم همینه! رایحه اش ذهن رو به هیچ سمتی نمیکشه. مثل ده ها یا شاید صدها رهگذری که هر روز از کنارمون رد میشن ولی تاثیری بر ما نمیذارن، نیومدن که تاثیر بذارن، اومدن که برن!

فانتوماس هم ظاهرا علاقه ای به این که دقیقا بگه کیه نداره، حداقل برداشت من این بود. بجاش میگه تو خودت تو حدس بزن من کی هستم، هرچی گفتی قبوله :)
بنابراین از این جهت رنگ سفید باتِل و عطر رو رنگ مناسبی برای این محصول میدونم.

رایحه هم هماهنگی عجیبی با رنگ عطر داره چون بنظرم این عطر بوی گچِ دیوارِ نم خورده میده! در ساعات اولیه بوی طالبی پوسیده(!!) هم در کنارش هست که به مرور تضعیف میشه.

پرفورمنس قدرتمندی داره، یه پاف کافیه تا چند هفته روی لباس بمونه و پخش در ساعات اولیه بالاست.

هرچی فکر کردم به "خب که چی؟" یِ توی ذهنم نتونستم جواب بدم. نمیدونم این عطر رو چرا باید خرید؟ کجا و با چه لباسی و در چه زمانی از روز باید استفاده کرد؟ اصلا چرا عطری که مخاطب عام رو احتمالا منزجر میکنه باید انقدر قوی باشه؟ و کلی سوال دیگه که ظاهرا جوابشون مثل فانتوماس قراره سفید بمونه! :)

آشنایی من با این عطر با یه سمپل شروع شد، چند سال پیش. رایحه ش برام تداعی گر مردی باوقار، پخته و متین بود. از اون مردهای درونگرا که واژه به واژه حرفاشون حساب شدست. یک رایحه گلی-چوبی بالانس، عمیق و جذاب. این رایحه هوش از سر من برده بود.
گذشت و سمپل من هم تموم شد تا همین اواخر بنظرم رسید یه دستریز تهیه کنم تا اون حس و حال رو زنده کنم. کاش نمیخریدم و اون خاطرات رو خراب نمیکردم!

نسخه 2020 اوم اینتنس تفاوت رایحه قابل توجهی با نسخه قدیمی داره. رایحه پودری زنبقی ضعیف شده، همینطور تم چوبی و بجاش تم گورماند و شکلاتی به کار اضافه شده. تغییرات به جایگزین کردن چند نوت با نوت های دیگه خلاصه نمیشه بلکه تغییرات در سطح پیچیدگی، کیفیت و عمق رایحه هم حس میشه بطوری که حالا با یکبار تست میشه تقریبا تمام زوایا رو کشف کرد. دیگه این عطر نمیتونه شخصیت سازی کنه، دیگه نمیتونه کارکتر اون مرد جذاب باشه. حیف!

شاید اگه دیور هیچوقت محصول قبلی رو ارایه نمیکرد و با همین رایحه، اوم اینتنس رو معرفی میکرد هیچ شکایتی نبود ولی حالا مشتری برای تمدید انتظارش همون محصول قبلی و حتی بهترشه نه که ضعیف تر! حتی مشتری جدید هم تحت تاثیر آوازه ای که محصول قدیمی ایجاد کرده ترغیب به خرید میشه بنابراین اخلاق حکم میکنه محصولی با همون خصوصیات ارایه بشه.

مایه تاسفه که از اون کار پرعمق همچین چیزی درآوردن. رایحه قدیمی ساعت ها ذهن رو مشغول میکرد و هربار میشد زاویه جدیدتری رو ازش کشف کرد. حالا دیگه روح عطر تضعیف شده و یه عطر معمولی شده. یه شاهکار شده معمولی.

یعنی این رویه که برای فروش محصول جدید، محصولات قدیمی رو کم کم ضعیف میکنن قرار نیست جمع بشه؟! بنظر من نه چون برندها دیگه مستقل نیستن. بیزینس ها به سمت غول پروری میرن. غول هم که موجود اخلاق مدار نیست :)

بهیچ وجه! از قضا خیلی هم میتونه زنانه و زن پسند باشه. اتفاقا عسل و وانیل اش رایحه رو بیشتر میل به سمت زنانه ی طیف زنانگی-مردانگی داده

سلام
به تازگی نمونه ای از اوم اینتنس رو از سایت معروف دستریز تهیه کردم. جالب نبود، هیچ! نه رایحه اون رایحه بود و نه ماندگاری. البته کم شدن ماندگاری با توجه به دستریز شدن قابل توجیهه اما رایحه تفاوت محسوسی داشت با سمپل اورجینالی که دو سال پیش تهیه کرده بودم. نمیدونم دستریزی که تهیه کردم متعلق به محصول تولید چه سالیه اما با فرض جدید بودن میشه گفت که کیفیت رایحه پایین اومده و و از لحاظ عمق و جذابیت تغییر چشمگیری کرده

چندی از فلنکر های او ساواژ رو مورد تست قرار دادم، تویلت، پارفم و اکستریم. اگه ازم بپرسن بین همین 3 مورد کدام جذابتره میگم پارفم اما اگه بپرسن جذاب ترین او ساواژی که تا حالا تست کردی کدام بوده میگم بیک سبز شماره 2!

دو سال پیش بیک 2 رو خریدم و بسیار از رایحه اش لذت بردم و میبرم. شرکت بیک اعلام کرده این عطر رایحه مشابه او ساواژ تویلته. از اون موقع دنبال تست کردن نسخه اصلی بودم. باخودم میگفتم اگه رایحه بیک انقدر جذابه پس خود دیور دیگه چیه! گذشت تا اینکه تازگی تونستم چند نسخه او ساواژ رو تست کنم. حقیقتش کعبه در خانه بود و من گرد جهان میگشتم! بله دست بالاتر رو بیک داره گرچه از نظر رایحه فاصله زیادی داشته باشه!

با اینکه دیور برند مورد علاقه منه با دستریزهایی که از اوساواژ دارم مثل یک عطر معمولی برخورد میکنم. برام مهم نیست تموم بشن یا به کس دیگه ای بدمشون. از اون طرف به بیکم علاقه خاصی دارم ته شیشه یکم عطر مونده و دلم نمیاد بزنم و تموم بشه، فقط گاهی بو میکشم و لذت میبرم :)

دوبار این عطر رو تست داشتم، تجربه ام رو به اشتراک میذارم.
اولا از این عطر بوی دام و گوسفند وغیره برداشت نکردم که ایکاش میکردم!
میدونید که! عطربازها هر ساعت هر روز احساساتشون یک عطر، یک رایحه و یک نوت خاصی رو طلب میکنه و باید برن همون عطر با همون نوت مدنظر رو بزنن تا حسشون ارضا بشه!
من هم دوست داشتم عطری با بوی گوسفند داشته باشم که هر از گاهی اگه هوس کردم، بزنم و لذت خاص خودش رو ببرم.

در مورد رایحه با رایحه باکلاسی روبرو شدم، بویی شبیه به ویکس نه، پماد های مالیدنی، نمیدونم کدومشون اما همچین پمادی رو در قدیم بو کردم که برای درد و التهاب استفاده میکردن. در چند دقیقه اول یک رایحه دیگه ای شبیه به مرکبات این رایحه دارویی رو همراهی میکنه که شاید نوت سرو باشه.
پچولی برداشت میکنم؟ خیر. چرم؟ بله. رایحه چوبی؟ شاید

جوان پسنده، جوان به معنی مردی تلخ و عبوس با سن حول و حوش 30 سال که پاییز و زمستان ها شخصیتش حکم میکنه کت چرم و شلوار جین بپوشه(نمیدونم چرا کت چرم عسلی با این عطر در ذهنم تداعی میشه :) )
شاد باشید

موضوع اینه که ما صرفا نظریه سازی میکنیم و واقعا نمیدونیم چه تصمیمی در چه جلساتی گرفته شده که منجر شده به وضع موجود. قبلا ریویور های یوتیوب رو خیلی بیشتر دنبال میکردم و یادمه که حتی آقای جرمی در مورد ریفرموله گفته بود اینکه کمپانی ها برای سودآوری خودشون به اسم سلامت مشتری از قدرت و کیفیت میزنن، چیزی هست که نمیدونم و باید بهش دقیقتر نگاه کنم. منظور اینکه حتی جرمی که به ادعای خودش با آلبرتو موریلس ارتباط نزدیک داره، کسی که با بسیاری از شرکت های معروف کار کرده و احتمالا باید خبرهای پشت پرده رو داشته باشه هم نمیدونه واقعا چخبره.
در کل نظر من به نظر شما خیلی نزدیک تره تا کسانی که اعتقاد دارن به اینکه عطرها ریفرموله میشن بخاطر "سلامتی مردم" یا پرفورمنس ضعیف شده بخاطر "حفظ حریم خصوصی افراد"( خوانده شود همراه با جمع و راست کردن دو انگشت اشاره و وسط به معنی فیک بودن :) )
تا جایی که میدونم غربی ها فرهنگ صرفه جویی مارو ندارن. مثلا اونطور که من از دوستان و ارتباطم متوجه شدم تو کشورهای خارجی انقدر مکانیکی و تعمیراتی ندارن مثل ما! ماشینت خراب بشه میصرفه که بدی پرسش کنن و یه ماشین جدید بگیری! همینطور در مورد خرابی گوشی و لپتاپ و غیره. منظور اینکه یک اسراف سیستماتیک به چشم میخورده که پیشرانش سودآوری شرکت ها و ایجاد شغل برای همون مردمه! یعنی ایجاد تقاضای کاذب برای درآمد بیشتر. در مورد عطر اخباری در دست ندارم که این رو تایید کنه اما باتوجه به همین سیاست قابل توجیه هست: پایین آوردن کیفیت، مصرف بیشتر مشتری، سودآوری شرکت ها.
اینها نظرات شخصی من هست با سواد محدودی که از سروکله زدن با خارجی ها در فروم ها و شبکه های اجتماعی و اخبار و دوستان خارجی که دارم بدست آوردم. تو ایران هم خیلی مٌد نیست از ایراد خارجی ها گفتن و معمولا مردم بدشون میاد بگی، بیشتر از گفتن ایرادات ایران لذت میبرن و هرچقدر هم بیشتر ایراد بگیری اتفاقا بیشتر خوشحال میشن! امیدوارم مفید بوده باشه.