اگه بخواییم گنیمد مارک آنتوان باروا و بویس امپریال اسنشیال پرفیومز رو به اتومبیل تشبیه و مقایسه کنیم، بهترین و دقیق‌ترین تصویر اینه که گنیمد رو در جایگاه رولزرویس ببینیم و بویس امپریال رو در کلاس خودروهای لوکسِ مدرن و روزمره‌تر مثل بی‌ام‌دبلیو سری سه یا پنج قرار بدیم.
گنیمد درست مثل رولزرویس، نماینده‌ی لوکسِ بی‌صداست،لوکسی که خودش رو فریاد نمیزنه و نیازی به جلب توجه نداره. رایحه‌ای مینیمال،فلزی و مینرال که در عین سادگی ظاهری، عمق و شخصیت بالایی داره. همون‌طور که رولزرویس با قدرت‌نمایی یا طراحی تهاجمی شناخته نمیشه، گنیمد هم با شیرینی، تندی یا بمب‌بودن جلو نمیاد. این عطر برای کسی ساخته شده که به بلوغ شخصیتی رسیده، عجله‌ای برای اثبات خودش نداره و آرامش و کنترل، بخشی از هویتشه. خیلی‌ها ممکنه در برخورد اول گنیمد رو عجیب یا غیرقابل درک بدونن، درست مثل کسی که شاید از بیرون متوجه تفاوت رولزرویس با بقیه‌ی ماشین‌های لوکس نشه، اما وقتی درکش کنی، می‌فهمی با یک سطح کاملاً متفاوت طرفی. این رایحه ترندی نیست، تاریخ مصرف نداره و سال‌ها بعد هم همون‌قدر باوقار و خاص باقی می‌مونه.
در مقابل، بویس امپریال مثل یک خودروی لوکسِ مدرن و همه‌فن‌حریفه؛ شیک، امروزی، خوش‌استایل و بسیار قابل استفاده در زندگی روزمره. اگر گنیمد رولزرویس باشه، بویس امپریال بیشتر شبیه بی‌ام‌دبلیو سری ۵ـه، عطری که هنوز شخصیت و امضای خاص خودش رو داره، اما راحت‌تر پوشیده می‌شه، عامه‌پسندتره و قیمت منطقی تری هم داره. بویس امپریال مدرن، تمیز و خوش‌ساخته و برای کسی مناسبه که می‌خواد خاص باشه، بدون اینکه خیلی فاصله بگیره یا پیچیده به نظر بیاد.
در نهایت، تفاوت این دو دقیقاً مثل تفاوت رولزرویس با یک سدان لوکس مدرنه:
گنیمد انتخاب کسیه که به سکوت، وقار و خاص‌بودن عمیق اهمیت می‌ده،
بویس امپریال انتخاب کسیه که شیک، امروزی و خوش‌پوشه، اما هنوز می‌خواد متفاوت باشه،

به‌نظرم این ماجرا فقط محدود به دنیای روایح نیست، در دنیای آدما هم دقیقا همین اتفاق میفته. خیلی وقتا در برخورد اول، جذب ظاهر زیبا، درخشان و چشم‌نواز یک نفر میشیم و با اشتیاق دوست داریم بهش نزدیک بشیم، درست مثل عطری فاخر که در شروع، سرمست‌کننده و پرهیجان به نظر میرسه. ولی با گذشت زمان، وقتی لایه‌های عمیق‌تر کنار می‌رن، میبینیم پشت اون ظاهر جذاب، تهی از معنا، اخلاق و عمقه، و همین میشه که کم‌کم دل‌زده و خسته میشیم.
در مقابل، آدم‌هایی هم هستن که شاید در نگاه اول، ظاهر ساده و بی‌ادعاشون چندان توجهی جلب نکنه، درست مثل بعضی رایحه‌های کلاسیک و قدیمی. اما اگر به هر دلیلی فرصت همراهی و شناختشون رو پیدا کنیم، کم‌کم به عمق، اصالت و گرمای وجودشون پی میبریم، آدمایی که هرچه زمان می‌گذره، دوست‌داشتنی‌تر میشن و به بخشی جدانشدنی از زندگیمون تبدیل می‌شن، همونایی که دیگه با هیچ چیز حاضر نیستیم عوضشون کنیم.
شاید بی‌دلیل نباشه که عطر کارون ایمز موا کام ژ سویی ( مرا آن‌گونه که هستم دوست بدار ) دقیقاً به همین مفهوم اشاره می‌کنه، انگار نجوا می‌کنه که در برخورد اول، صرفاً بر اساس ظاهرم قضاوت نکن، فرصت بده، همراه شو. اگر من رو همون‌طور که هستم بپذیری، آرام‌آرام لایه‌های پنهان، ظرافت‌ها و زیباییهای درونی‌ام خودشون رو نشون می‌دن،درست مثل رایحه‌ای که با گذر زمان، معنا و ارزش واقعیش آشکار می‌شه

با نهایت احترام بِیبی جون، فکر نمی‌کنم اونایی که وسط خیابون کاغذ بلاتر دست مردم می‌دن، واقعاً عطر اورجینال زده باشن؛ یعنی واقعاً همچین چیزی محال به نظر می‌رسه. از صد تا بازاریابی کنار خیابون، همه‌شون یا اسانس گرمی می‌زنن یا همون عطرهایی که خودشون با افتخار بهش می‌گن "شرکتی(درحالی‌که اصلاً این واژه بعد از ممنوعیت واردات عطر و لوازم آرایشی، عملاً از رده خارج شده) این‌که بیان روی هر بلاتر دو پاف عطر اصل بزنن، نه به‌صرفه‌ست، نه منطقی، نه ممکن!
با این اوصاف، عطری هم که شما دارین درباره‌ش نظر می‌دین، قطعاً یا اسانس گرمیه یا یه نسخه‌ی فیک از کیرکه. چون سمپل عطرهای نیش از قبیل ترنزی به این راحتی پیدا نمی‌شه؛ نهایتش شاید یکی‌دو موردشو تو یه فروشگاه معتبر بشه دید، اونم اگر شانس یاری کنه.

متأسفانه در کشور ما(خیلی بیشتر از نقاط دیگر دنیا) حجم چشمگیری از عطرهای فیک، کپی، تسترهای تقلبی، اسانس‌های گرمی و ده‌ها مدل غیر‌ اورجینال دیگر در گردشه؛ محصولاتی که کیفیت بویایی‌شون اونقدر پایینه که نمیشه و نباید بر اساس تستشون درباره‌ی نسخه‌ی اصلی یک عطر نظر داد. این مسئله به‌ویژه در مورد عطرهای خاص‌تر و باکیفیت‌تر، مانند آثار : لویی ویتون، روژا داو، کلایو کریستین و… بسیار پررنگ‌تر میشه؛ چون رایحه‌ای که نسخه‌های غیر اصلی این عطرها ارائه میدن، کوچک‌ترین شباهتی به رایحه‌ی اورجینال ندارن!
این موضوع رو بارها در بخش نظرات عطرهایی مثل باکارات رژ و آلکساندریاII دیدیم؛ جایی که حجم بالای تناقض‌ها معمولاً نشون میده خیلی از نظرات نه بر اساس تجربه‌ی نسخه‌ی اصلی، بلکه با تست نمونه‌های غیر‌اورجینال(معمولا نسخه های اماراتی شرکت هایی مثل الحمبرا و لطافه و غیره )نوشته شدن!!
برای خودم چندین بار پیش اومده که مثلاً کسی با قاطعیت می‌گفت: پسیفیک چیل لویی ویتون خیلی افتضاحه! منتها وقتی می‌پرسیدم این عطر رو از کجا گرفته، مشخص می‌شد نسخه‌های ارزان و بی‌کیفیت۳۰میل رو تست کرده که در اکثر فروشگاه‌ها و حتی سوپرمارکت‌ها با عنوان شرکتی به فروش میرسن !!طبیعیه که رأی ناشی از چنین تجربه‌ای به هیچ وجه موثق نیست و نباید بر اساسشون عطری رو قضاوت کرد! جدیدا هم عطرهای لویی‌ ویتون بخاطر قیمت بالا و هایپ شدنشون، خیلی مورد توجه برندهای کپی کار اماراتی قرار گرفتن(برندهایی فاقد خلاقیت که مثل دستگاه‌های کپی خسته و فرسوده‌ای که خروجی‌شان پر از نقص است، پشت سر هم نسخه‌ های بی کیفیت و بی ربط به عطر اصلی بیرون میدن)

البته دوست من درای داون(که معنی لغویش هم میشه پس رایحه) به فاز انتهایی عطر گفته میشه که نت های پایه نقششون رو شروع میکنن، نه به شروع رایحه، درواقع به نظر میاد منظور شما همون اوپنینگ عطر هست که به هیچ وجه تا حالا پلاستیکی که همچین بوی لوکسی بده به پستمون نخورده، البته اینم بگم به هیچ عنوان متعصبانه نظر ندادم و این اولین باره که کسی درمورد رایحه عطر الکساندریاII همچین چیزی بگه،موفق و پیروز باشید دوست عزیز 🙏

بهترین موقعیت برای پوشیدن این عطر، مهمونی و پارتی های شبانه و قرارهای عاشقانه (که ترجیحا شبانه هم باشن😉) هست و با پوشیدنش شما رو به یه شخص جذاب، مرموز و اغواگر، با اعتماد به نفس بالا تبدیل میکنه،
این عطر بین صدها عطری که تابحال تست داشتم، جزو تاپ3 من بوده و هست.

عطری با شروع مرکباتی، قلب گلی ملایم و پایه ی چوبی/سبز متوسط(نه خیلی چوبی تند که باعث آزار بشه، نه اونقدر کم جون که اصلا وجهه چوبیش که به واسطه ی کاج و سرو، یه حس سبز هم داره، حس نشه) درواقع عطریه که مثل اکثر عطرای زنانه شیرین و گلی نیست و حضور مرکبات+گل+چوب، باعث ایجاد یه پیچیدگی ملایم شده!! نمیشه یه عطر خاص و متفاوت تلقیش کرد، ولی به عنوان یه رایحه تکراری هم نمیشه درنظر گرفتش!! درمورد پرفورمنس هم کاملا متوسط و معمولیه و با اینکه طبع عطر خنک و مناسب تابستان قید شده، ولی بهار و اوایل پاییز به نظر من بهترین زمان برای پوشیدنشه!
به امید روزی که کشورمون دوباره به روزهای شکوهش برگرده و تبدیل به یه تیکه پارادایس یا همون بهشت روی زمین بشه.

خیلی ممنون جناب متین راد عزیز، حقیقتا یکی از دلایل اینکه این موضوع رو اینجا مطرح کردم، این بود که میدونم افراد باتجربه و با دانش زیادی اینجا حضور دارن و شاید با دیدن کامنت بنده، پیشنهاد و توصیه ای داشته باشن، چون خودم هم با اینکه ته دلم فکر نمیکردم این مشکل اونطوری که دکتر گفته، ارتباط مستقیمی با عطر و اسفند و غیره داشته باشه (چون موارد مشابهی بوده در بین اقوام که والدین کودک مذکور اصلا عطر استفاده نمیکردن😆) ولی با این حال حتی اگه بدونم یک درصد هم عطر زدن من، مشکلی برای پسرم ایجاد میکنه، قطعا دیگه انجامش نمیدم(حداقل وقتایی که پیشش هستم)
ولی بازم ممنون از وقتی که گذاشتین دوست من🙏🌹

دو، سه روز پیش، پسر۹ماهه ام شروع به سرفه کرد، سرفه هایی پشت سرهم و با خش خش زیاد و البته خشک ، بدون هیچ اثری از سرماخوردگی مثل تب و آبریزش بینی،دیروز که بردیمش پیش دکترش، بعد از معاینه گفت: سرماخوردگی نیست و درواقع حساسیته!! اولین توصیه ای هم که در شروع نسخه ی شفاهیشکرد این بود: عطر نزدین(برای این اول رفت سر این موضوع چون بوی عطری که یک ساعت قبلش زده بودم که از قضا همین له سل ایسی میاکه بود، کاملا براش مشهود بود)، درسته که علاوه بر عطر، از چیزای دیگه ای مثل اسفند و سیگار و دود و غیره هم برحذرمون داشت، البته درسته که بخاطر پسرم عطر که هیچ، قید تمام زیبایی ها و لذت های دنیا رو هم بدون لحظه ای درنگ میزنم، ولی دلیل اینکه این قضیه رو اینجا مطرح کردم این بود که بگم: گویا دنیا و کائنات قضاوتم کردن...

البته که منظور بنده هوای زیر پونزده درجه مثبت بود که بشه با پرایوت لیبل ارتباط برقرار کرد، نه پونزده درجه منفی و سفر تحقیقاتی به ارتفاعات خلخال در شب یلدا...
ایشالله سفر آذربایجان و خلخال رو فصل بعدی با سیلورسنت عازم میشیم🤗