توی گرمای وسط تابستون، زرجف الکساندریاII زده؟! گویا دوستمون از اون نوبورژواهای محله ای و آریستوکرات های تقلبی بوده که فکر کرده وسط تابستون آلکساندریاII بزنه، لاکچری قلمداد میشه(البته باتوجه به بازخورد شما، تاحدودی به هدفش رسیده، پس بااين اوصاف اونایی هم که چله تابستون باکارات رژ و بلک افغانو میزنن هم حتما بازخوردهای مثبت اینچنینی گرفتن که بیخیالِ این عمل ضد حقوق بشری نمیشن😅)

البته دوست عزیز، درسته که نت چوبی آکیگالا یجورایی تبدیل شده به امضای کوئنتین بیش و یکی از دلایل خاص و یونیک بودن رایحه ی عطرایی که طی چند سال گذشته ساخته، همین نت بوده(بویس امپریال، گنیمد،گایدنس آمواج و ...)ولی اون بوی بیمارستانی که فرمودین، هیچ ربطی به نت مذکور نداره!
درواقع ایجاد بویی شبیه بیمارستان و مواد ضدعفونی‌کننده ناشی از نت ها و اکوردهای زیره:
نُت‌های دریایی/اوزونیک و یُدی: مولکول‌هایی مثل کالون یا ترکیبات یُدی می‌تونن بویی شبیه ید و بتادین بدن.
بعضی از گیاهان مدیترانه‌ای مثل گل جاویدان و کلاری سیج و رزماری گاهی حالت دارویی/یُدی میدن.
کشمیران و آمبرگريس، هر دو می‌تونن فَست دریایی–مدیسینال بدن که به فضای بیمارستانی نزدیکه!
بعضی از آلدهیدها یا آکوردهای فلزی هم حس استریل و بیمارستانی ایجاد می‌کنن.
درمورد عطر گنیمد
فضای معدنی–فلزی–مدیسینال داره. این حالت بیشتر از ترکیب گل جاویدان یا همون ایمورتل با اکورد معدنی-آلدهیدی میاد. همون حس «ید» یا «بتادین» رو تداعی می‌کنه.
در مورد بویس امپریال هم اون بوی بیمارستانی بیشتر بخاطر بوی چوبی/معدنی/تمیز و کمی ضدعفونی‌مانند، این حالت ایجاد میشه.
آکیگالاوود خودش بیشتر چوبی/ادویه‌ای،کمی پچولی‌ماننده، کوچکترین تاثیری در ایجاد اون حس بیمارستانی و ضدعفونی‌کننده ای نداره،در بهترین حالتش شاید بتونه با ترکیب با آکوردهای یُدی و معدنی یا کشمران و بعضی گیاهان مدیسینال، اون حس بتادینی رو تقویت کنه! همین!!
به طور کلی،وقتی عطر روی محور چوبی–اسپایسی–معدنی ساخته شده باشه، آکیگالاوود بیشتر به چشم میاد.
اما توی عطرهای گرم‌تر یا شیرین‌تر (مثلاً ترکیب با وانیل/تونکا)، بیشتر نقش تقویتی داره تا غالب!!

در بیشتر عطرهای آکواتیک که نت جلبک در ترکیباتشون وجود داره، یه بوی ماهی‌گون و زُخم مانند هست که برای خیلیا آزاردهنده است، مگاماره اورتوپاریسی، آکوا دی ساله پروفوم روما و ... جزو این عطرا محسوب میشن، ولی دلیل یا دلایلی که عطر له سل باوجود آکواتیک بودن و داشتن نت جلبک، همچین بویی نمیده مربوط میشه به این که:
در خیلی از عطرهای دریایی (آکواتیک) از مولکول‌ها و آکوردهایی مثل:
کالمون(Calone) :مولکول سنتتیک نمادین دهه 90، که بوی خیار-ملون-آب دریا می‌ده.
نوت های سولفوریک/آلدهیدی خاص: وقتی با آکوردهای جلبک و ید ترکیب بشن، بویی شبیه به ماهی یا غذای دریایی ایجاد می‌کنن.
آکورد ید-جلبک : همین بخش اغلب باعث اون تیزی، زُخمی و حتی بوی "موجی که از دریا می‌زنه و بوی صدف و ماهی میاره" می‌شه.
در عطرهایی مثل: مگاماره اورتوپاریسی و آکوا دی ساله پروفوم روما این المان‌ها عمداً غلیظ و بدون فیلتر استفاده شدن، تا حس واقعی دریا (خام و وحشی) رو منتقل کنن، حتی با همه‌ی ناخوشایندیش.
چرا له سل ایسی میاکه این حس رو نداره؟
اول" اینکه ایسه میاکه ذاتاً برند مینیمالیسته. طراح رایحه به‌جای اینکه سراغ بخش حیوانی/زُخمی دریا بره، جلبک دریایی رو با وتیور و چوب سدر بالانس کرده. یعنی بوی سبز و تمیز جلبک رو نگه داشته، ولی اون بخش یدی و سولفوریک رو حذف یا خیلی تلطیف شده.
دوم "نقش زنجبیل و نمک دریایی":
در نت بالای عطر، زنجبیل یک تیزی تازه و درخشان می‌ده که اجازه نمی‌ده نت جلبک بره سمت بوی ماهی. نمک دریایی هم بیشتر حس معدنی-کریستالی ایجاد می‌کنه تا بوی ید خام!!
سوم "ساختار مدرن و آنتی‌کالمون":
در این عطر، به‌جای استفاده از کالمون یا آکوردهای آکواتیک دهه 90، از ترکیبات سبک‌تر و مدرن‌تر استفاده شده. بنابراین خبری از اون ملون-خیار خفه‌کننده و در نتیجه همراهی‌اش با نت‌های زُخمی نیست.
چهارم"فیلتر ژاپنی":
نگاه ایسه میاکه همیشه نزدیک به طبیعت تصفیه‌شده است. یعنی می‌خواد حس دریا رو بده، اما در حد شفاف، مینیمال و قابل‌پوشیدن روزمره، نه مثل اورتوپاریسی که می‌خواد دریا رو در خشن‌ترین حالتش پرت کنه وسط صورتت.
برای همینم هست که ایسی میاکه له سل رو میشه یه عطر مینیمالیستی خوش‌رایحه و خاص دونست(خیلی کم پیش میاد یه عطری در عین سادگی، خاص باشه،ولی له سل تونسته به این مهم دست پیدا کنه) البته از نظر پرفورمنس هم واقعا رضایت‌بخش هست

با نهایت احترام جناب مجهول(همونX) ولی با نظرتون به هیچ وجه موافق نیستم، درواقع اسم سایکدلیک(روان‌گردان) دقیقا اصل مطلب رو درمورد این عطر ادا میکنه،
سایکدلیک واقعاً عطری وحشی و پرانرژیه، نه به این معنی که ناخوشایند باشه،بلکه به این خاطر که ترکیب نت‌های پچولی، کهربا و لبدانوم، باعث شده عطر یه حضور قوی، اغواگر و غیرقابل مهار داشته باشه.به همین دلیل، سایکدلیک عطر یه روح آزاد و کمی سرکش محسوب میشه و اصلا مناسب کسانیکه دنبال رایحه‌های آروم و مطیع هستن، نیست، برعکس اونایی که می‌خوان حضور خودشونو در فضا اعلام کنن و حس پرانرژی و غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند،کاملا عاشق این عطر خواهند شد،
وقتی روی پوست اسپری می‌شه، نت‌های اولیه ی مرکباتی به شدت تیز و ناپایدار هستند، مثل یک انفجار اولیه که ذهن رو بیدار میکنه
سپس پچولی و کهربا با شدت و عمق خاصی پخش میشن، اینجا همون بخش وحشی و پرخاشگره که خودشو نشون می‌ده، چون رایحه به سختی قابل پیش‌بینیه و دائماً در حال تغییره!!
وانیل و مشک در آخر فقط کمی میتونن رایحه رو مهار کنن، اما نمی‌تونن کنترل کامل رایحه رو به عهده بگیرن.
درواقع سایکدلیک و پرایوت لیبل، مصداق توسکان لدر و آمبرلدر تام‌فورد محسوب میشن، سایکدلیک درست مثل توسکان لدر وحشی و افسارگسیخته است و براش چارچوب ها و تابوها اهمیتی نداره، ولی پرایوت لیبل درست مثل آمبرلدر، نسخه ی آرومتر و معقولترِ نسخه های بی پروای خودشونن که به قوانین و چارچوب ها اهمیت میدن و بااحتیاط و سنجیده عمل میکنن و به قول خودمون، پسر خوبه محسوب میشن!!(هرچند پسر بَدِ همیشه جذابتره😉)

سلیقه ای بودن عطرا و روایح مختلف و همچنین تفاوت سلیقه ی ما (شرقی ها) با اونا(غربی ها) یه موضوع اجتناب‌ناپذیره،منتها حرفی که درمورد رز زدین دقیقا بالعکسه، عطرایی با نت غالب رز بخاطر تداعی یسری حالات و مکان های مذهبی مثل حرم و زیارتگاه ها و غیره، برای ما ایرانی ها خاص و دوست داشتنی نیستن، برخلافِ غربی ها که خیلی باب سلیقه‌شون محسوب میشه،( درواقع همون مسئله ی عادی شدن فراوانی و جذابیت کمیابیه)
چیزایی که هر روز در کنارشون زندگی می‌کنیم، آروم آروم برامون رنگ می‌بازن؛ چنان عادی میشن که انگار هرگز جزئی از زیبایی جهان نبودن. اما همون چیزا، اگه از دسترسمون دور شن، ناگهان چهره‌ای تازه پیدا می‌کنن،گویی کمیابیشون جانِ دیگری به آن‌ها می‌بخشه،
بوی کاه و خاک برای یه روستایی شاید چیزی جز روزمرگی نباشه، ولی برای یه شهری، عطر خاطره و آرامش است. همان‌طور که نورهای رنگی و شلوغی خیابان‌های بزرگ، برای ساکناش هیاهوی همیشگی‌ان، ولی برای غریبه‌ای، جلوه‌ای جادویی دارن!
ما آدما همیشه در تمنای اونچه نداریم، زیبایی رو کشف می‌کنیم. شاید رازِ دلبستگی همین باشه: کمیابی، عشق میاره و فراوونی، چشم رو کور میکنه!!

پنهالیگونز قاطر🫏😄

ارادت ارژنگ خان،انشاالله که روزگار بر طبق آرزوهاتون،با رایحه ی گنیمد در بکگراند،پیش میره!🤗
دلیل این که این کامنتو میذارم، اون حرفتون درباره گرفتن پنج تا بک آپ از گنیمد نسخه های اولیه است، خواستم بپرسم دراگ‌استورتون دقیقا آدرسش کجاست که بیام یه ویزیت از نوع گنیمدتراپی انجام بدم؟😅

درود خدمت جناب رنجبر، باتوجه به قوانین سایت، آوردن اسم فروشگاه دیگه ای، هم از نظر قانونی و هم اخلاقی درست نیست، منتها از اونجایی که مدیریت مجموعه ی عطرافشان، نسبت به فروشگاه ها و سایت های دیگه، انعطاف بیشتری در همچین مواردی نشون میدن، فقط میتونم اسم فروشگاه مذکور رو به صورت ت_ی_ا_م_ی_ت_و بنویسم، این فروشگاهی که اسمشو آوردم، درواقع قدیمی ترین، مورد اطمینان ترین، منصف ترین و کلی ترین های دیگه محسوب میشه و همه دوستان عطرباز کشور بهشون ارادت دارن، موفق باشید دوست عزیز 🙏🌹

با اینکه ربطی نداره، ولی وقتی ترانه ای که یکمشو نوشتین رو با ریتم خوندم، یهو یه شعر دیگه اومد و خودشو چسبوند به آخر متن شما، با این مضمون:
مهین تاج/آفَت/شَهپَر/مَهوَش/ پریوَش، چه بَد کرد، غلط کرد، شوهر کرد، همه را دَربِدر کرد، خودشو(این لفظ خودشو رو باید یجوری بخونین که ریتمو خراب نکنه، گویا شاعرش زیاد اعتقادی به ریتم نداشته😅) خونِ جگر کرد...
[با اجازه ی ادمین محترم، صرفا خواستم یکم فضا عوض شه و دوستان جدیدی که میان و مجبورن کامنتای طومارگونه ی یسری از دوستان رو بخونن، یه آنتراکت جلال همتی گونه بهشون بدم] انشاالله که هممون رستگار شیم🙏

فرمودین: من توهینی نکردم!! منتها وقتی به یه دکتر مملکت، با همچون لحنی، میگین: اگه انگلیسی بلدی برو فراگرنتیکا رو بخون!! خوب توهین بدتر از این؟ حتما نباید فحش چیز دار بگیم تا توهین تلقی بشه برادر من!! جناب دکتر بوترابی واقعا انسان بلندمرتبه و متواضعی هستن و همه عطرافشانی ها ایشون رو به نیکی و درستکاری میشناسن، دلیل اینکه جواب توهینتونو ندادن هم همین تواضعشونه. اینکه بنده یا هرکس دیگه ای، در بحثی که بهمون مربوط نیست، ورود میکنیم هم اینه که نمیتونیم تحمل کنیم کسی به یکی از اساتیدمون که همیشه با کامنتا و پیاماشون باعث افزایش آگاهی عطریمون شدن، بی احترامی کنه!! امیدوارم هممون حد خودمونو بدونیم و با حرفا و اعمالمون باعث نشیم دلی بشکنه یا حرمتی شکسته بشه!!