درود بر شما آقای "اندی تاور"...
بیخود نیست که عطربازان "ایرانی" دوستتان دارند...
سپاس از همراهیتان با ما...
👈استوری امروز ایشان را ببینید👉

کاملا دقیق می فرمایید آقا ایرج عزیزم. البته من متوجه منظور دوستم، Perfumex گرامی شدم. در واقع کمی مدرن تر شده اند، با حفظ همان ژن عمیق (مات) و فضای شرقی شان... من که خوشحالم ازین بابت. هر چهارتایشان را دوست داشتم و معتقدم همه را باید داشت 😇 چون مکمل همدیگر هستند. از نظر رایحه، "میندر" را خیلی دوست داشتم، حتی بیشتر از "اِنکلِیو"... اما حیف و صدحیف که "میندر" و "اَشور"، پخش و ماندگاری ضعیفی دارند. و خب "انکلیو" و "کریمسون راک"، پرفورمنس عالی دارند. بله... باید اون پَک هدیه چهارتایی اش را داشت.
برای همین، در پاسخ به آقا سعید رضایی شوشتریِ دوست داشتنی، در چالشِ "همین الان در آرزوی چه عطری؟" باید بگویم:
کالکشن ۲۰۲۰ آمواج، رُنِسانس 🙈

یکی از جوان پسند ترین و راحت پوش ترین محصولات زنانه "آمواج"، "آنر" است. نقطه مقابلِ عطرهای نیمه تاریک و گرمِ دیگرِ آمواج، که سن استفاده را بالا می برند... اما با همان خط بو های شگفت آور... کافیست کمی راه بروید تا عطرتان پراکنده شود. حتی در حالت سکون هم تا ساعت ها، آهنگِ ضربانش، "اَثَر" می پَراکند...

یک "وایت فلورال" خوش ساخت و قوی... شامل ترکیبی از گلهای یاس، گل برف، مریم و گاردنیا، که این دو آخری پررنگ تر اند و همین کمی جدی تر اش می کند. در پَسِ آکوردِ قدرتمند "گلهای سفید"، نسیمی از فازِ سبز و کمی حال و هوای چرمی و آمبری، حضور کمرنگ، ولی زیبایی دارند که رایحه را، "مات" نگه می دارد. مثل هوای مه گرفته ای که باران سوزنی میزند، بر روی گلهای سپید...

این "مات" بودن رایحه در "آمواج" ها، همان چیزیست که جذاب و عمیقشان می کند... و اعتیادآور.

مدتها طول کشید تا بتوانم یکی از آمواج ها را دوست بدارم. تا وقتی که آن ژنِ مات و عمیقشان را درک کردم.

آثار آمواج، اصلا همه پسند و راحت پوش نیستند. برای داشتنشان، بایستی بدانید دارید چه کار می کنید... از هرجهت... زمان، مکان، دما، موقعیت و پوشش تان را به وسواس مرور کرده باشید...

اما قِلِق اش که دستتان آمد، خواهید درخشید...

با آمواج ها، صبور و دقیق باشید.

سلام و درود شاه داماد عزیز...
جسارتا... اشتباه مهلکی خواهد بود. برای مراسم دامادی تان، دنبال عطرهای ملایم تر و همه پسندتر باشید...
شاد و پیروز باشید 💐

یک رُزِ آبدار... به همراه لمس ملایمی از چرم.

"فرنچ لِدِر" از "مِمو پاریس"

رایحه اش فوق العاده زیباست... اما بازخورد؟... خُب، ما را بلافاصله به یاد گلاب می اندازد... البته بعد از چند روز استشمام رایحه، کیفیت و زیبایی اش، جایش را در دل مخاطب باز می کند.

واقعا با کیفیت ساخته شده... رایحه ی سبز و گلی و با طراوت اش تروتازه است و طبعی معتدل دارد.

لوکس اصلا نیست... زَرق و بَرق دار و تجملاتی نیست. بلکه خودمانی و دوستانه است. در واقع رمانتیک و عاشقانه است.

آکورد چرم، یا بهتر بگویم، جیر، ظریف و زیبا و ملایم کار شده و با ورودش در میانه کار، کمی و فقط کمی عطر را یونی می کند... اما در کل "فرنچ لدر" را زنانه می دانم.

پخش و ماندگاری متوسط است که در یک ساعت اول، خط بو و پخشی انفجاری دارد.

ای کاش و ای کاش، ما ایرانی ها در مورد رُز همچنین حافظه بویایی ای نداشتیم...این سالها با این نت شگفت انگیز، عطرهای زیبایی ساخته می شود که جای تامل دارد. 

در "فرنچ لدر" البته، به رغم اینکه رُز اش، همان رُز محمدی (دمشقی) خودمان است، اما اصلا حس غم و مزار و ... ندارد... بلکه خیلی هم شاد و سرحال و جوان است... اصلا رُز عروس است... 

بهش فرصت بدید...
در ۲ هفته آینده، یک روز در میان بپوشید... مطمئنم که در پایان هفته دوم دوستش خواهید داشت... و بازخوردهای خوبی براتون به همراه خواهد داشت ایشالا...
تا پایان مهرماه میشه پوشید، ولی بهار، فصل درخشش اش هست.

جسارت می کنم خدمتتون عمو سخی عزیز... ولی به نظرم باید واژه های "استراحت" و "پس زده شدن" و اینهارو از دایره لغات مان حذف کنیم... "غیبت" را ممنوع کنیم اینجا...
خصوصا برای شما و اون عده ای از دوستان باصفا و دانا، که ارکان این جامعه هستند.
من میبینم که خانم ها و آقایون اینجارو مدیریت می کنند که آن طوری باشد که میپسندیم. غیبت هرکدامتان خسارت است.
.
نظرات محدود شد... اینجا نوشتم 🙏

آخرین عطری که به عنوان "عطرامضا" گرفتم، "اولتایم" بود. بعد از آن، رویکردم تغییر کرد و تصمیم گرفتم برای موقعیت های مختلفِ هر فصل، عطرهای متفاوتی داشته باشم...
اما "اولتایم" از ایوسن لورن، (عطری که خیلی زود دیسکانتینیو شد) پتانسیل عطر امضا بودن را دارد. اگر از فضای "گلی، چوبی" اش خوشتان بیاید، یک همه کاره ی تمام عیار است و در اکثر دماها و در اکثر موقعیت ها قابل پوشیدن است...
رایحه زیبا، تمیز و آرامش بخش است. مردِ خوب، امن، مهربان و احتمالا هنرمند می تواند همچنین بویی بدهد. یک ترکیب متعادل، که شفافیت رایحه باعث می شود نت ها بخوبی قابل تشخیص باشند...
زنجبیل و هل با آکورد ادویه ایِ گرم... رُز با آکورد گلی... و سدر با آکورد چوبی، شاخص ترین عناصری هستند که به مشام من می رسند. مرکبات هم در ابتدای کار حضور دارد که کم کم جایش را به آکوردهای گلی می دهد. رُز حضوری مستمر دارد و به عقیده من آنچنان هم در پس زمینه نیست و نقشی محوری بر عهده دارد... اما به هیچ وجه و در هیچ زمان از اجرا، حسِ گلاب نمی دهد. اما خراشی از آکوردهای چوبی (سدر و وتیور) در پس زمینه، این ظرافت را متمایل به مردانه می کند.
پرفورمنس "اولتایم" برای من (که هم به پوست اسپری می کنم و هم به لباس)، کمی بالاتر از متوسط است و خط بویی ملایم را، حتی تا ساعت چهارم احساس می کنم. 

اگر "پرادا لهوم" در نظر شما یک عطر روزانه است، برای من اینگونه نیست...

شاید همنشینی زنبق و کهربا باشد که ایشون رو برای من رسمی می کند و 3 سالی می شود که "پرادا لهوم"، عطر میهمانیِ من در نیمه اول بهار است.

حالا به بهانه انتشار عکس های امروز از نسخه 10 میل این کار در "عطرگرام"، دوباره ذیل این عطر دست به قلم شدم...

با نت های فلفل و زنبق و بنفشه، باز می شود و رایحه جذاب و مدرنی از آکوردهای پودری، گلی، ادویه ای می آفریند...

زرق و برق و شفافیت زنبق و بنفشه، وجهه ی درخشانی به کار می دهد. همچنین بهار نارنج، طراوتی لطیف و آرام، و در مقابل، فلفل سیاه و هل، شور و هیجان را به این رایحه می افزایند. به این جمع اضداد، شیرینی کنترل شده راهم اضافه کنید تا برآیند کلی، یک واژه باشد... "اعتدال".

در عین حال امّا، آنچه "پرادا لهوم" را متمایل به مردانه می کند، لمس ظریف و هنرمندانه ی "کهربا"ست... کهربا آنقدر ظریف کار شده که اصلا حال و هوای کلی را کلاسیک نمی کند.

پخش و ماندگاری خوب و به اندازه است و ناامیدمان نمی کند.

نَع...
فایده نداره اینجوری...
باید جمع شیم دورتون و خاطره بگید...
همین جمع، با پذیرایی 😇