علی عزیز، در طی این چندسالی که درگیر مقوله عطربازی شدم چندین بار نظرم در مورد اینکه بهترین عطر روژا داو کدومه تغییر کرده. در حال حاضر همین عطر گریت بریتین محبوبترین عطر من از این خونه است. حتما میدونین که روژا داو این عطرو برای معرفی پادشاهی بریتانیا ساخته و سعی کرده کیفیتی اشرافی و سطح بالا در این عطر ایجاد کنه که نمادی از تاریخ و فرهنگ کشورش باشه.
به نظر من ایشون از این هم فراتر رفته و محصول نهایی نه فقط اشرافی که دست نیافتنیه. فکر میکنم شخصیت هاول تو فیلم قلعه متحرک هاول باید چنین بویی بده.
خیلی ها این عطرو با کویغ د روسی مقایسه میکنن و البته دی ان ای عطر احتمالا از همون کار الهام گرفته ولی طبق معمول مهارت روژا داو کارو چندین مرحله از سلفش جلوتر برده و تجربه ای نفس گیر برای یه عطرباز ایجاد کرده.
این عطر معمولا در درجه اول چرمی با ویژگیهای انیمالیک قلمداد میشه. اما شخصا برجسته ترین آکوردهای کارو نوتهای گلی میبینم که از نوت میانی به عطر اضافه میشن. یاس و کمی رز و مهمتر از بنفشه که کیفیتی پودری به کل کار میده و کیفیت وحشی آکوردهای چرمی و انیمالیک رو کنترل میکنه.
به نظرم گرچه این کار خیلی مردونه تر از کویغ د روسی هست ولی هنوزم تو محدوده یونیسکس قرار میگیره. صد در صد شبانه است ولی بهرحال پوشیدنش کار هر کسی نیست. یعنی ابهت کار اینقدر بالاست که تصور آدمی که این عطر رو تنش بشینه واقعا سخته.

نوید گرامی،
به نظرم از داستان آندرسن خیلی بد استفاده کردین. پیام اصلی این داستان خطاب به اشخاصیه که حقیقت جلو چشمشونه ولی به دلیل پیشداوری یا تمایلات شخصی نمیخوان اونو ببینن.
ترند تولید عطرهایی که حضور خیلی برجسته ای نداشته باشن مال این چند سال اخیر نیست بلکه از دهه هشتاد میلادی یعنی چهل سال قبل شروع شده و امروز به اینجا رسیده همونطور که خیلی چیزهای دیگه تغییر کرده. امروزه سیگار کشیدن تو مکانهای عمومی تقریبا همه جا ممنوعه. اکثر مردم هر روز یا حداقل دو روز یه بار دوش میگیرن. بیشتر خانواده ها حداقل هفته ای یه بار ماشین لباسشوییشون رو روشن میکنن. همه اینها یعنی رعایت بهداشت و پاکیزگی یه ترند جهانیه که تقریبا همه قبولش کردن. تیپهای هیپی دهه هشتادی دیگه طرفداری ندارن. در کنار همه اینها صنعت عطرسازی هم به این سو رفته که عطر بهتره خیلی جیغ و بلند نباشه و از محدوده شخصی آدم خیلی فراتر نره. این نیاز بازار بوده و برندهای مد و فشن خودشون رو با این نیاز هماهنگ کردن.
یه مثال ساده اش هم اینه که پرفروش ترین عطرهای سی سال اخیر تو رده های قیمتی ارزون، متوسط و نسبتا گرون به ترتیب کول واتر، آکوا دی جیو و گرین آیریش تویید بودن. هیچ یک ازین عطرها از نظر پخش بو قوی محسوب نمیشن ولی در عین حال بازخوردشان اونقدر خوب بوده که تا همین امروز جزو افتخارات برندهای خودشون محسوب میشن.
هر کسی مطابق سلیقه اش میتونه دنبال هر جور عطری باشه ولی حقیقت دنیای امروز مد و فشن اینه. من البته توقع ندارم که برخی از دوستان یه دفعه متحول بشن و بگن وای فلانی مارو از اشتباه درآورد، ولی اینها رو نوشتم برای کسایی که احتمالا برای اولین بار چشمشون به این صفحه میفته، شاید با خوندن این چند خط سمت دیگه داستان رو هم ببینن.

من نمیدونم چه فرقی میکنه عطار یک عطر ایرانی باشه یا نه. محصول خوب بهرحال جای خودشو تو بازار پیدا میکنه. من نه این آقای کاظمیان رو میشناسم نه جناب مشهدی رو. ولی مصاحبه ای که از ایشون خوندم خیلی ناامید کننده بود و انصافا هیچ نکته ای که منو به تست عطرهاش ترغیب کنه توش ندیدم.
ایشون یه آدم علاقمنده که یه دوره کوتاه در گراس دوره عطرسازی دیده که تازه اینطور که معلومه همونجا هم شاگرد خوبی نبوده چون بقول خودش وقتی استاد ازشون خواسته برای تمرین یک کولن با نوت لیمو بسازن زیر بارش نرفته و چون از لیمو خوشش نمیومده ازش تو ترکیب کولن استفاده نکرده!
این مدل عطار شدن بیشتر شبیه یه بازیه تا کار حرفه ای و با این فرمول هرکسی با یه دوره یه ماهه میتونه عطار بشه! اینو مقایسه کنید با کاری که برند آمواج با هدایت کریستوفر چنگ کرده. یا توی ایندی نیشها کاری که آدام راشن تو آریج ل دور، مانوئل کراس تو روژ پرفیومری و پرین لمروس تو پرین پارفیومز انجام دادن. مثلا راشن آدامز از استخراج و تولید اسانس مشک و عود کارش رو شروع کرده و سالها تو این زمینه کار کرده تا کم کم بتونه عطرهای برند خودش رو طراحی و ارائه کنه. نتیجه اینه تقریبا همیشه همه عطرهاش بلافاصله بعد از ارائه sold out میشن. هر وقت برند ایرانی با چنین پشتوانه ای از علم و تجربه ظهور کرد منم با علاقه عطرهاشونو میخرم ولی تا الان که چنین چیزی ندیدم.

ضمن تشکر از کامنتهای خانم گلی چند نکته که به ذهنم میرسه اضافه میکنم
۱. ریفرموله به معنی آب بستن توی عطر نیست. غیر از رفرموله هایی که حدود سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ بخاطر قوانین سفت و سخت ایفرا اتفاق افتادن و برخی عطرهای قدیمی رو ضعیفتر کردن در بقیه موارد ریفرموله شاید باعث قویتر شدن عطر هم شده باشه. در کل هیچ شرکتی تا مجبور نباشه محصولشو ریفرموله نمیکنه چون بهرحال تحمیل هزینه اضافی هست ولی همینطور که تو کامنت خانم گلی اشاره شده برخی تغییرات تو بچهای مختلف عطر اجتناب ناپذیره.
۲. پخش بوی بیش از نیم متر در حال حاضر ترند بازار نیست و اصلا مطلوب محسوب نمیشه. ولی رد بو داستان متفاوتیه. خیلی از عطرهایی که ظاهرا پخش ندارن دارای رد بوی قوی هستن. وقتی توی آسانسور بوی عطر کسی رو استشمام میکنین یا وقتی کسی تو خیابون از کنارتون رد میشه و با خودتون میگین عجب عطری زده بود رد بوی عطرو درک کردین وگرنه اگه از خود یارو بپرسین ممکنه بگه عطرش اصلا پخش نداره.
۳. بازخورد عطر میتونه کوتاه مدت یا بلندمدت باشه. اگه منتظرین ملت هربار میبیننتون بگن واو چه عطری زدی دنبال بازخورد کوتاه مدت هستین و خیلی زود هم از عطرتون ناامید و زده میشین. ولی اگه دنبال بازخورد بلند مدت هستین همونطور که سعی میکنین خوشپوش و مرتب باشین خوشبو هم باشین. عطرو برای کلاس خودتون و تصویری که میخواین از خودتون ارائه بدین بزنین نه برای واو گرفتن از ملت. همونطور که خوشپوش بودن در درازمدت تصویر مثبتی از شما به اطرافیان ارائه میده خوشبو بودن هم در دراز مدت بازخوردهای خوبی براتون بهمراه میاره.
۴. و در آخر بجای اینکه درگیر داستان پخش و ماندگاری و ریفرموله بشین به رایحه توجه کنین و عطری رو بزنین که شخصیت شما رو بهتر معرفی میکنه. اول از همه خود شما باید از بوی عطر لذت ببرین وگرنه داستان پرفورمنس فوقش با چند پاف اضافه یا حمل دستریز عطر و تجدید اون در مواقع لازم حل میشه.

علی عزیز،
دیاگیلو عطریه که خود روژا داو همیشه بعنوان یکی از بهترین کارهاش ازش نام میبره. یه ویدیویی از روژا داو تو یوتیوب دیدم که در مورد این عطر صحبت میکرد، همونجا اشاره میکنه که بابت لقب مونالیزای عطرها که به دیاگیلو داده شده خیلی احساس غرور میکنه. ساختار عطر بر پایه شیپغ کلاسیک هست که قبلا تو خیلی عطرهای کلاسیک مثل میتسوکو کار شده ولی طبق معمول اجرای بینقص روژا داو و توجه زیاد به جزییات و البته استفاده از مواد اولیه بسیار با کیفیت (چیزی حدود ۸۵ درصد مواد تشکیل دهنده طبیعی هستن) اثری ممتاز و زیبا خلق کرده که در عین خشکی و صلابت بسیار شامه نوازه. منم مثل شما طرفدار کارهای روژا هستم و دیاگیلو بدون شک جزو پنج عطر برتر این خونه هست.

حامد گرامی
عطرهای روژا داو همونطور که علی عزیز گفتن از نظر کیفیت و اجرا تقریبا پرفکتن. یعنی کمتر برندی رو پیدا میکنین که این حد از کیفیت رو بتونه ارایه بده. ولی ساختار عطرهای روژا داو عموما کلاسیکن و مدل رایحه طوریه که احتمالا کسانی که تجربه عطرهای نیش رو ندارن ارزش اونها رو درک نمیکنن. مثلا همون عطر وتیور چند پله بالاتر از یه کار دیزاینری مثل گری وتیور قرار میگیره ولی یه تجربه ای از عطربازی لازمه تا آدم متوجه این تفاوت بشه. در مورد دیاگیلو هم فکر میکنم ریسکش برای هدیه به یه خانم زیاد باشه. من از این خونه a good night kiss و a midsummer dream رو پیشنهاد میکنم که کیفیت زنانه بیشتری دارن.

نیومی گودسیر تو تعریف رسمیش برند نیش محسوب نمیشه چون فعالیت اصلی برند عطر نیست و خانه مده. ولی کیفیت خود عطرها بیشتر به کارهای نیش شبیهه و راستش این تقسیم بندی نیش و دیزاینر خیلی جاها به دیدگاه شخصی افراد برمیگرده. بهمین دلیل من برندهایی مثل گودسیر و کام دس گاغسونز رو نیش بحساب میارم در حالیکه مثلا کرید، مارلی و آتلیه کولون بیشتر شبیه دیزاینرهای سطح بالا هستن تا برند نیش.
عطرهای این خونه هم کیفیت ساخت خوبی دارن و هم ویژگیهای چالش برانگیز یه عطر نیش رو از خودشون بروز میدن. امضای این خونه آکوردی از تنباکوی سبز سوخته است که حالتی مثل خاکستر سیگار داره. توی تمام عطرهاش میشه این آکورد رو تشخیص داد و برخلاف چیزی که ممکنه فکر کنین اصلا رایحه بدی نداره فقط خیلی منحصربفرد و خاصه.
اما عطرهاش ۵ تا بیشتر نیستن:
Iris cendre
کار پودری زنبقی خیلی شیک و در عین حال متفاوت. جزو بهترینهای ژانر خودشه.
Or du serail
اینم یه شاهکاریه برای خودش. عطر گورماندی که نوت غالبی از تنباکو همراهیش میکنه. ازون کارهاست که بدجوری ارزش تست داره حتی اگه گورماند دوست نداشته باشین.
Cuir veloures
این یکی قرار بوده یه چرم بوزی باشه ولی شیرینی بیش از حد کار اصلا چنین فضایی رو از یادتون میبره. من خوشم نیومد.
Bois d ascence
اون امضای خاکستر سیگار که گفتم توی این عطر در اوج خودشه. یه کار بخوری دودی که بنظرم زیاده روی کرده دیگه. کار شاخصیه ولی بعید میدونم هیچوقت کسی یه شیشه کامل ازش لازم داشته باشه.
Nuit d bakelite
جدیدترین کار این خونه که به شامه من یه شاهکاره. این ازون عطرهاییه که باعث میشه عطربازی اینقدر برام هیجان انگیز باشه. یه کار نیش نو و متفاوت که شبیه هیچ چیزی که قبلا تست کردم نیست. عطر سبزه و نوت غالبش آنجلیک هست. در عین حال یه کیفیت پلاستیکی همراهش داره که گویا کلمه باکلیت توی اسم عطر بهمون اشاره داره. در ترکیب با اکورد امضای این برند رایحه غنی و عمیقی ایجاد میکنه که انگار هر لحظه روی پوستتون تغییر میکنه و بعد تازه ای میگیره. به شدت تستش توصیه میشه.

نمیدونم کارهای این خونه برای تست داخل کشور پیدا میشن یا نه ولی چون این برند چند سالیه برای خودش اسم و رسمی در کرده بد نیست یه نگاهی به چند کارشون بندازیم.
البته این خانوم بیانچی عطراش برای من نیست. کارهاش تکراری نیستن ولی بیشتر مواقع خیلی شلوغن و یه امضایی از عسل که نه شیرینه و نه انیمالیک بلکه بیشتر حالت ادویه ای داره بهمراه مشک تو کارهاش قابل تشخیص هست که من دوست ندارم. ضمن اینکه اسپری اول همه کارهای ایشون یه تندی دارویی داره که حس مصنوعی بودن داره و از اونم خوشم نمیاد. گرچه بعد از اون این حس تعدیل میشه.
نکته بعدی نامگذاری عطرهاشه که اصلا ازشون سر در نمیارم. یعنی فضای عطرها اون تصوری که از نام عطر باید برداشت بشه رو تداعی نمیکنه. البته همه اینها نظرات شخصی هست و ممکنه برای بقیه متفاوت باشه.
Lovers tale
چرم و کاستوریوم با حجم زیادی از آلدهید و مشک. جزو خوبای این خونه است.
Etruscan water
یه چایپر خشک و محکم. برای من بهترین کارشه. یه نوت تمیز امبرگریس هم توش کار شده که به عطر شخصیت خودشو داده. اگه چایپر دوست دارین از تستش پشیمون نمیشید.
Black knight
کار چرمی دودی که یه جورایی بوی جوهر میده. خیلی ریسکیه. فقط باتجربه هاش میتونن باهاش ارتباط برقرار کنن.
Lost in heaven
گمشده در بهشت یا گمشده در شلوغی نوتها؟ یه کار retro و خیلی شلوغ که واقعا ازش سر در نیاوردم. کوییغ د روسی رو در نظر بگیرید ولی خیلی شلوغ و سردرگم. البته شایدم شاهکار باشه و من درکش نمیکنم.
Under my skin
این یکی هم باب طبعم نبود. عطر پودری چرمی با زمینه ای از مشک و عسل. یه مقداری انیمالیک میزنه.

دو سه کار دیگه هم داره این خونه ولی بنظرم این چند تا شاخصتر بودن.

برند فردریک مال نمونه خوبی از یک برند واقعا نیش و در عین حال لاکچریه. با توجه به اینکه این برند دست عطارو در ساخت محصول کاملا باز میزاره تقریبا همه کارهای این خونه از کیفیت ساخت بالایی برخوردارن و برخیشون جزو بهترین نمونه های ژانر خودشون محسوب میشن. شخصا فکر میکنم این برند نوتهایی با منشا گیاهان سبز مثل پاتچولی آنجلیک اوکالیپتوس و وتیور رو خیلی عالی کار میکنه.
چند نمونه از کارهاشون:
Carnal flower
اینقدر ازش صحبت شده که نیاز به معرفی نداره. شخصا نوع مریم این عطرو دوست ندارم ولی تو کیفیتش تردیدی نیست.
French Lover
یه کار عالی با نوت غالب آنجلیک. ایکاروس یه جایی تو همین سایت در موردش توضیحات مبسوطی داده.
Portrait of a lady
ترکیب درخشانی از رز و پاتچولی و به نظر من بهترین عطر این برند. گول اسمشو نخورین کاملا یونیه. حتما اگه تونستین تستش کنین.
Musc ravagur
مشک و وانیل نیمه شیرین، گرم و اغوا کننده. یادآور یه آغوش باز و مهربون. خیلی اعتیاد آوره این عطر
Vetiver extraordinaire
یه وتیور دارویی شفاف و زیبا. نقطه ضعفش اینه که به نظر من به پای وتیور وریتاس از جیمز هیلی نمیرسه واسه همین یه حس درجه دو بودن داره. اگه وتیور دارویی دوست دارین کار هیلی بهتره.
Monseiur
اگه پاتچولی کاملا مردونه دوست دارین حتما تستش کنین. خیلی خوبه ولی زیاد ارجینال نیست.
Bigarade concentree
این یکیو اصلا نیستم. یه کار سبز و سیتروسی خنک که نه ارجیناله و نه هیچ شاخصه خاصی داره. اگه از قبل ندونین ممکنه با یه کار از هرمس اشتباه بگیرینش. از النا توقع بیشتر بود.

دکتر فرشاد عزیز،
AU COEUR DU DESERT غلظتش اکستریت د پارفوم هست و گرچه یه مقدار گرونتره ولی بنظرم در حال حاضر ارزش خریدش بیش از تاور ۰۲ هست. اینطور که معلومه جناب تاور هم افتاده تو کار بیزینس و تاور ۰۲ رو ریفرموله کرده و در عوض نسخه اکستریت رو تولید کرده که به نظرم هم پرفورمنس خیلی بهتری داره و هم رایحه اش صیقل خورده تره. توضیحات بیشتر رو ایکاروس تو صفحه همین عطر داده.
البته ازین بازیها همه خانه های عطرسازی دارن، همین جناب تاور چند تا از عطرهاش هست که فقط وقتی توی یه فروشگاه شخصا حاضر میشه برای فروش عرضه میشن و اگه شما اون موقع توی فروشگاه نباشین هیچ راه دیگه ای برای خریدشون نیست! حالا فکرشو بکنین وقتی قراره اندی تاور تو یه عطر فروشی حاضر بشه چقدر آدم خودشونو قبلا اونجا میرسونن که دستشون به این عطرها برسه. امان از بیزینس!

محمد عزیز،
این کار بسیار خاصی توسطح دیزاینر هست. واقعا رایحه اش منحصربفرده، چیزی که من یادم میاد یه رایحه تلخ چرمی چوبی و سبز خاکی هست که پس زمینه یه آکورد فرش همراهیش میکنه. به نظرم کاریه که حتما باید خودتون تست کنید. پرفورمنس خیلی خوبی هم داشت.
موگلر با این عطر تو همون مسیری قدم برمیداره که با آ.من قبلا طی کرده. عطری منحصربفرد که مشابهش رو تو بازار پیدا نمیکنین و مخاطب یا خیلی عاشقش میشه و یا بدش میاد. تا الان که به نظر میاد ریسکشون نگرفته ولی صرف اینکه بجای دنباله رو بودن کار جدید خلق میکنن جذابه.