هیچی مثل کارهای آمواج منو به وجد نمیاره
بر خلاف تمام برند ها که یک فلسفه ساخت و چهارچوب ها و بودجه هایی رو برای عطارانشون تعیین میکنن ، آمواج بودجه و آزادی کامل به عطاراش میده و بهشون اجازه رویا بافی در خلق و ترکیب روایحشون میده .
فلسفه پشت خلق آثار این برند بنظرم خیلی متفاوت و هنرمندانس ، آمواج در واقع بر خلاف باقی برند ها که بر اساس یک کانسپت به یک رایحه میرسن سعی میکنه به توازن در تضاد روایح برسه ، به عبارت دیگه برای مثال برای خلق همین میتس من ، بجای اینکه بیاد در کنار زنبق و گل داوودی و رز روایح همسان ترکیب کنه تا کانسپت گلیش رو تکمیل کنه ، میاد ناگهان یه ترکیب متضاد دودی خاکستری و چرم نقطه مقابلش در نظر میگیره و سعی میکنه این دو دسته رایحه رو بهم نزدیک کنه ، در واقع میاد دو طرف پاز رو اول میچینه بعد سعی میکنه این پازل رو تکمیل و به هم نزدیک کنه ، این فلسفه تو خیلی از کاراش دیده میشه و این به معنای کلمه هنر نابه و آمواج استاد بزرگ این هنر ، همین باعث شده تمام روایحش عمیق و پیچیده و در عین حال دوس داشتنی باشن.
میتس من قطعا یکی از خلاقانه ترین و خاص ترین کارهاشه ، یه رایحه ای که تقریبا شبیه هیچ بویی نیست و هیچ جا احتمالا استشمامش نکردید ، من اولین بار بوش کردم یاد رنگ بنفش و دنیای فانتزی و افسانه ای افتادم !!!!
در صورتی که سمپل ازش گرفته بودم و نمیدونستم شیشش بنفش رنگه !!! ، انگار همونجور که دنیل ویسنتین گفته واقعا خلق شده برای همچین فضا و الهاماتی.....
از دست نباید داد این کار ارزشمند رو .

با دل پر مینویسم اینو ولی متاسفانه یه دسته صرفا کاسب و بلاگر که شرط میبندم ده تا عطر بیشتر نمیشناسن صنعت عطر تو ایران رو خلاصه کردن تو همین چند کار و اصطلاحا فضا رو کمونیستی کردن !!!!!
تمام سلایق رو منتهی به یه تعداد انگشت شمار گزینه کردن.
خیانت به این دنیای رنگارنگ و زیبا رو همین یه عده افراد سودجو دارن انجام میدن و هیچ احترامی برای مخاطبشون نمیزارن ، این موضوع دردناکه چرا ؟ چون فرهنگ و مردم ما همیشه به خوشبویی و زیباییشون اهمیت میدادن ، دور نیست زمانی که هرکی یه بو و رایحه خاص خودشو پیدا میکرد و با وجود تنوع کمتر عطر ها اما گستردگی سلایق بیشتر بود تا اینکه با گسترش سوشال مدیا یه عده سودجو فقط بخاطر کسب سود و فروش بیشتر و از ترس اینکه عطر های پر ریسک تر نیارن پا گذاشتن رو احترام به مخاطب و همه سلایق رو هدایت میکنن به چهار پنج مدل عطر ،میدونم هرکی که این متن رو بخونه مثل من شاکی از این وضعیت باشه ، چه کنیم که حریف این مافیا و بی احترامی به ذائقه و سلیقه هم وطن هامون نمیتونیم بشیم. در فضایی که بواسطه شرایط اقتصادی تو خیلی چیزا یا بهتر بگم تو همه چیز حق انتخابی نداریم و گزینه محدود مثل خودرو و .... کاش دیگه تو چیزی مثل عطر که صرفا فقط برای خوشبویی نیست و برای خیلی ها مثل من جنبه روحی و معنوی داره تا به این حد فضارو به بیراهه نمیبردیم...
چه میشه کرد جز خوردن افسوس.

حساب این عطر عطر تا ابد برای من از همه عطر ها جداس ، این عطر همیشگیه مادرمه ، سالهاس انتهای کمدش با چند میل باقیمونده تهش نگهش داشته و از جونش براش عزیزتره
میگه پدرم سال 60 دوران دانشجوییش چندین ماه کار کرده تا بتونه این عطر رو هدیه براش بگیره.
اون بغض تو نگاهشون و حرفشون وقتی راجب این عطر صحبت میکنن رو با تمام وجود حس میکنم ، وایی از اون روز که عطری با عشق و خاطراتش گره بخوره..........

فاصله بین بین یک فرد عادی تا فرد عطر باز فقط و فقط یک استشمام ساده سایکدلیکه......
محشر که چه عرض کنم ، ماده مخدریه واس خودش

کلمه شاهکار برازنده این عطره
توازن در ترکیب رو فقط تو تاکسیدو دیده بودم ، اما پاشا قشنگ به چالش میکشتش ، سبزیجات معطر متفاوت در کنار چاشنی مرکباتی تو یه بستر چوبی یه ترکیب دیوونه کننده رو درست کرده که خیلی از زمان خودش جلوتر بوده ، ثبات سی ساله اونم تو دنیای عطر با تغییرات و موج های پشت هم واقعا کم نظیره ، لااقل من سراغ ندارم عطر کلاسیک دیگه ای رو که که هنوزم مدرن بشه خطابش کرد
تو هیاهوی پر زرق و برق امروزه دنیای عطر ، کارتیر پاشا از سالیان دور هنوزم که هنوزه داره میدرخشه
کلاه از سر باید برداشت برای جناب کاوالیه

مسافری از تاریکی
عمیق ، راز آلود ، غمبار و با عظمت
بلک افغان برای من نقطه مقابله اینیشو عود فور گرینتسه ، اینیشیو همونجور که از اسمش پیداس راه طریقت و سعادت رو پیش گرفته و به شادی رسید ولی بلک افغان به دل تاریکی زد و جاودانه شد ، دو روایت کاملا متفاوت از عود ، یکی نوای شادی و سادگی یکی نمایش تاریکی و دلهره
این شاهکار هرجا بره اون فضا رو واس خودش میکنه ، بلک افغان دیگه از روایح عبور کرده و وارد دنیای مفاهیم شده ، معلوم نیست گالتیری موقع خلقش کدوم مصیبت و تراژدی رو تخیل میکرده.....

اوایل نوجوونی تو روزایی که خودمو تازه داشتم پیدا میکردم این عطر رو خریدم ، فکر میکنم سال 95 بود با قیمت 1.500 میلیون گرفتم.....
اصن نفهمیدم چجوری تموم شد فقط با هربار اسپری بخش تازه ای از خودمو کشف میکردم باهاش ، مارلی هرود دلربا ، تنباکویی با ظرافت و دلنشین که تو فصول سرد مثله یه همدم روح میچسبه به قلب آدم ، با وجود اینکه عاشقشم ولی با خودم قرار گذاشتم دیگه نخرمش ، چون بعضی بو ها رو با بعضی خاطرات باید تو زندگیت جا بزاری تا برات قشنگ تر و عزیزتر شن ، هرود هم موند تو کنج خاطرات ما تا به ابد ، گهگداری از دره باتلش بو میکنم و پرت میشم تو روزایی که هنوز روزگار در عین جوانی پیرمون نکرده بود......

دقیق ترین و بهترین کلون از اینیشیو عود فور گرینتس با رگه هایی مشهود از مارلی هالتان
سراسر شادی و ارامش و حس خوبه اسپری کردنش
ار این تایم به بعد زمان پوشیدنش و حسابی عشق کردن با رایحه معنوی و سرمست کنندشه
کاپیتان برند لطافه از نظر من

عرض ادب سروش خان عزیز
چه شعر زیبایی
بله قربان صد البته قصدم شوخی بود وگرنه که خودم هم اسم اون دستم (:

قوی وخوش ساخته و رند مارکته الان
اما خیلی شیرینه !!!!
اگه لطافه تصمیم نمیگرفت تغیر دی ان ای این کارو با شیرینی زیاد انجام بده قطعا انتخاب اولم بود.
لایق این حجم از تعریف و تمجید هست اما اصلا بلایند بای نکنید و تست کنید
صفر و صدیه و خیلی از ما ایرانی ها با بوی خیلی شیرین مشکل داریم و ممکنه این کار پسندمون نشه