درود برشما…
عطر وان من شو عطری خاص و بینظیر بوده و هنوز هم میشه مقدار کمی از رایحه همون وان من شو قدیمی رو توی عطر جدید حس کرد..(البته سن من به اون دوران قد نمیده اما خیلی ها با من هم عقیده هستند..)..کاربرای فراگرانتیکا..عطرافشان و منابع معتبر…
۱۰۰٪ کیفیت وان من شو قدیمی توی این عطر جدید نیست اما در این حد که شما میفرمایید دور از هم نیستند…
همه از رایحه خاص و بینظیر صابونی..کاجی..گیاهیِ این عطر حرف میزنن و عطر قدیم هم همین بوده..فقط با کیفیت تر و عمیق تر…
شاید نسخه پدر بزرگوارتون افترشیو وان من شو بوده که ماندگاری اش از ادوپرفیوم های الان هم بیشتر بوده و رایحه اش کمی تفاوت داشته…
با احترام به نظرتون…
موفق باشید…

دیروز این عطر رو داخل منزل روی بلاتر اسپری کردم و از رایحه کلاسیک و مردانه اش نهایت لذت رو بردم…
چشم انتظارِ زمستان:)

دراکار نویر از خانه گای لاروش…
شروعی نسباتاً تند..سبز و تازه از مرکبات و ریحان و همینطور روایح گلی…
محوریت اصلی این عطر آروماتیک فوژه هستش…
شروعش یاد آور آرایشگاهای مردانه قدیم و همچنین یادآور افترشیوهای قدیمی هستش که بعد اصلاح استفاده میشدند…
به اصطلاح عطری (باربرشاپی) هست…
بعد مدتی هرچند کوتاه دارچین و اسطوخودوس و همینطور رزماری در کنار فضایی کاجی خودنمایی میکنن و ترکیب نسباتاً جالبی رو به وجود میارن…
البته که عطر نوجوانی مثل من نیست و بیشتر مناسب افراد بالای ۵۰سال با استایل مرتب و اتوکشیده هستش…
شاید برای اداره و موقعیت هایی که نیاز به استایل جدی تری دارن عطر مناسبی باشه…
متاسفانه این رایحه به این زیبایی ماندگاری بالایی نداره و پخش بو هم درحد استشمام خود فرد هستش..اما هنوزم حرف ها برای گفتن داره این عطر…

توی شروع کمی یادآور آزارو پورهوم بود اما بنده احساس میکنم که صابونی تر..سبزتر..معتدل تر بود…
دراکار نویر..گمشده در میان خاطرات…

درود برشما…
بله واقعاً عطرِ خاص و نوستالژی هستش هم این عطر و هم جووان ماسک…
هردو را دارم و واقعاً خیلی لذت بخش هستند…

جووان س.ک.س اپیل…
شروع عطر ترکیب از روایح ادویه ای تازه نسباتاً ملایم و البته با پس زمینه چوبی و سبز هستش…
رایحه پیچیده ای نداره اما کاملاً خاص هست و نسبت به عطرهای لوکس و چندین میلیونی امروزه نیش و خوش ساخت محسوب میشه…
کیفیت نت ها نسباتاً بالا هستش و اگر کسی به باتل و جعبه عطر نگاه نکنه و شما عطر رو روی یک بلاتر براش تست کنی…
شاید متوجه قدیمی بودن عطر بشه اما متوجه قیمت پایین این عطر نمیشه و شایدهم جزو عطرهای نیش دسته بندیش کنه…
برای هوای نسباتاً سرد و با استایل مرتب و اتو کشیده به خوبی ست میشه…
احساس میکنم عطر افراد سیگاری بوده توی دوره خودش و البته خوش قیمت…
نگه داشتم برای استفاده در فصول سرد سال این جواهر را…


جووان س. اپیل..روشن کردن سیگار در یک روز سرد و بارانی…

ممنون از لطفِ شما بزرگوار…
امر بفرمایید تقدیم خدمتتون کنم…

یک نسخه از این عطر رو بنده در کلکسیونم دارم که پدرم سال۷۳ خرید…گوشه ای تاریک و دور از عطرهای دیگه گذاشتم و حتی پدرم هم دلش نمیاد ازش استفاده کنه…

خیلی وقته که میخوام نظرمو راجب این عطر بنویسم..اما دستم به نوشتن نمیره…
هیچوقت نتونستم با شیرینیِ زیاد و حس و حال سنتتیکِ این کار کنار بیام..با اینکه از دوران کودکی خیلی خوب به یاد میارم که عطرِ امضای خیلی از مردهای جوان اقوام بود و خیلی زود توی ایران هایپ شد…
عطرِ من نیست..با احترام به نظرات دوستان عزیز عطرافشانی…

این عطر جزو معدود عطرهای کلاسیکی هستش که خیلی خوب روی تنم میشینه…
پولوسبز..آرامیس..هالستون..بیژن و پاکورابان پورهوم و چندتای دیگه که الان توی کلکسیونم هستن..با استایلِ پدرم بهتر ست میشن…
اما الان که کمی بیشتر دقت میکنم..بوی خمیر ریش هم ازش میگیرم که عالیه..در ضمن توی شروع بوش برام خیلی شبیه به افترشیوی هستش که توی جعبه خود عطره…
کلاً خانه جاکس بوگارت حداقل برای من یکی..خانه نیش به حساب میاد…
وان من شو..یک مرد نمایشی..یا نمایش یک مرد…

اوپن..عطری باربرشاپی..گیاهی..تلخ البته تنباکویی…
عطری که من رو برد به آرایشگاه های لوکسِ دهه۶۰ در بالاشهر تهران!!…جالب اینکه یکی از کاربرای فراگرانتیکا که ظاهرا ایرانی بوده به این موضوع اشاره کرده و رایحه این عطر رو اینگونه بیان کرده:
(این عطر بوی سلمونی های تهران را می دهد!!…)…

خانه راجر اند گالت رایحه این عطر رو در صابون های معطرش شبیه سازی کرده…
عطری که تغییر نت نسباتاً زیبایی داره و خیلی بالانس و با کیفیت مارو با عمق رایحه آشنا میکنه…
درای داونِ این عطر معرکس…