درود برشما جناب اشکیانی…
احتمالاً شما دیویدف زینو و رالف لورن پولوسبز رو بپسندید…

درود برشما دوست عزیز…
خوشحالم که تونستم مفید باشم…

دانهیل ادیشن…
حدودای سال ۱۳۷۱ که پدرم از شرکت ایران خودرو به دلایلی به شرکت زامیاد رفت و پدرم همکاری داشت که الان حدود ۱۵سال از بازنشستگی ایشان میگذره و در آلمان سکونت دارن…
آن زمان که این دوست ایران بودن با پدرم رفت و آمد زیاد داشتن و الان تلفنی گهگاهی زنگ میزنه…
همون سال‌ها ایشان به پدرم بنا به مناسبتی این عطر رو هدیه داد..خودش این عطر رو زیاد استفاده می‌کرد…
پدر همیشه از دانهیل میگفت اما فقط این رو میدونست که نام برند دانهیل هست و مشخصات زیادی به یاد نداشت…
تا اینکه چندروز قبل تو یک خرازی شیشه خالی دانهیل ادیشن رو دید و بالاخره با هزار شک که این ادکلن اصل نیست و اون کیفیت رو نداره راضی شد که تهیه کنه…
گفت: اگر اصل هم باشه بعید میدونم کیفیت ۳۵سال پیش رو داشته باشه…
آنباکس کرد و با خوشحالی گفت: بوش همون ادکلن هست ولی ماندگاری اون تا چندروز بود..این یکی رو ببینم چقد ماندگاری داره…
بعد از مدتی به این نتیجه رسیدیم که ماندگاری و پخش بو کمتر شده اما هنوز قابل قبول هست…
بنده داخل کمدی که عطرها رو درش قرار دادم..طبق عادت تعدادی بلاتر هم قرار دادم برای تست عطر…
داخل کمد تاریک هست..تعدادی مدارک و اسناد با خاک ۳۰ساله!!…بالای کمد هم ویترین یا به اصطلاح یک بوفه قرار داره..درواقع عطرها رو توی تاقچه های داخل کمد چیدم و بیرون آوردنشان چندان هم آسان نیست…
رایحه دانهیل ادیشن با ۲پاف اسپری روی بلاتر…
توی شروع با رایحه ای پاستیلی مانند و کهنه مواجه میشید که یاد آور واکس موهای قدیمی هست…
توی شروع جوز هندی..میخک..بهمراه لیمو ترش تازه…بیشتر از بقیه به مشام میرسند…
کمی بعد شمعدانی و اسطوخودوس و همچنین خزه درخت بلوط(از واجبات عطرهای فوژه و باربرشاپی) پا به صحنه میگذارند و کمی یاس و سدر رایحه ای صابونی و تمیز رو به اشتراک میگذاره…توی نت پایه فقط ۲تا نت احساس میشن…
خزه درخت بلوط و اسطوخودوس…رایحه ای صابونی..نرم و لذت بخش..بسیار لذت بخش…
با استایل کلاسیک نیمه رسمی تا رسمی برای آقایان کت و شلواری و خوشتیپ…
دانهیل ادیشن..فوژه ای به یادماندنی…

کوتی آسپن…
عطری با محوریت آروماتیک فوژه که حال و هوای کلاسیک و حس و حال افترشیوی و صابونی عطرهای هم دوره خودش رو داراست…
شروعی از لیمو ترش..اسطوخودوس و شمعدانی در کنار توهمی کلاسیک از سدر و یاس…
در میدل نت هم گشنیز و شکوفه پرتغال که اینجا شما سبزیجات معطر همچون ریحان و نعناع رو در نظر بگیرید..که در یک شیشه نگهداری میشه و با باز کردن درپوش رایحه ای به شدت مست کننده و سبز رو استشمام میکنید…
در نت پایه هم مُشک و خزه درخت بلوط که فضای کاملاً کلاسیک و مردونه ای رو شکل دادن…
دیویدف کول واتر رو متصور بشید…خشک تر..سبز تر..و گیاهی تر شده…همچنین اینجا دیگر از اون حالت سنتتیک کول واتر خبری نیست و طبیعتاً مناسب سنین بالای ۵۰سال با استایل کژوال که اصول کلاسیک و مردانه خودش را رعایت کرده…
مرد ۶۰ساله ای که صبح یک روز بهاری..بعد از اصلاح و به اصطلاح شیش تیغ کردن..این عطر رو با دست و دلبازی بر روی صورت تازه اصلاح شده و اطراف گردن و لباس خود اسپری میکنه و با کت و شلواری مرتب و اتوکشیده به دیدار دوستان بازنشسته اش در پارک نزدیک میره…
کاملاً یادآور پیرمردی آراسته و البته جدی و مسمم…
به لطف دوست عزیز جناب هاشم پور با این عطر آشنا شدم و پدرهم عاشق رایحه اش شد…
احتمالاً برای کلکسیون هم یک باتل دیگر تهیه کنم…
کوتی آسپن..شکوفه های بهاری در بستری چوبی و کلاسیک…

آمواج کینگ بلو…
به طور کُلی عطرهای این لاین آمواج بسیار زیبا و با کیفیت کار شدن…چه از نظر کیفیت رایحه و چه از نظر ماندگاری و پرفورمنس…
البته که بنده رویال توباکو و سیلور عود رو بیشتر میپسندم اما اگر از طرفداران عطرهای متناقض و به اصطلاح عجیب هستید..این عطر رو حتماً تست کنید…
شروعی مرکبات به همراه روایح میوه ای و حس و حالی ادویه ای و امضای آمواج روایح اُمبری از جمله صمغ کندر…
البته که وقتی عمیق تر استشمام بکنید..میتونید فضایی کثیف و انیمالیک رو به همراه توهمی از سنگینی عود استشمام کنید…
به نظر بنده تنها چیزی که این عطر رو جالب و البته عجیب کرده..ترکیب مرکبات و روایح میوه ای با عود..چرم و جیر هستش که تناسبی از سبکی و سنگینی ایجاد کرده…
ایده ای به شدت ریسکی و صدالبته جذاب که بنده زیاد طرفدارش نیستم…
شاید سیلور عود رو باید دوباره تست کنم تا نظر قطعی رو راجبش بگم اما کینگ بلو پرونده اش همینجا بسته شد…
فکر نکنم حداقل در ایران بازخورد خوبی براتون داشته باشه…
اسمش هم خود یک تناقض هست..چه برسه به رایحه…
آمواج کینگ بلو..انیمالیک میوه ای…

مارلی پگاسوس یا پگاسوز…
تا جایی که به یاد دارم این عطر توی سریال زخم کاری به همراه کرید سیلور مانتین از عطرهای محبوب مالک بود…
تا جایی که چندبار توی سریال دیده شد و مالک به یاد میثم ازش استفاده می‌کرد…
عطری چوبی..مقداری ادویه ای و وانیلی..با حضور پررنگ نت بادام تلخ با حس و حال پودری…
وانیل..بادام تلخ..و چوب صندل توی شروع به راحتی حس میشن و عطری مردانه و لوکس رو شکل دادن…
کمی بعد روایح ادویه ای نرم و کمی هم شیرین(زیره سبز) به همراه حس و حال اُمبری(کهربا) در صحنه حضور میابند…
عطر کمی به شیرینی میزنه اما نه خیلی…
نت پایه بهترین ترکیب رو داراست…تندی و تلخی بادام رام شده و با فضای پودری وانیل و سنگینی اسطوخودوس برابری میکنه…اما همچنان تلخ و لوکس هست…
خود بنده تا چندماه قبل این عطر متنفر بودم اما الان برعکس عاشقش شدم…
افسوس که قیمتش برای بنده سنگین هست اما بالاخره روز تهیه اش میرسه…
برای آقایان سیگاری ۳۰سال به بالا با استایل رسمی توی پاییز و مخصوصاً زمستان بسیار عالی هستش این عطر…
مارلی پگاسوس..اسب سرکش مارلی…

پس الان چی؟؟
۱۶فروردین ۳۰میلیون بوده الان که شده ۳۲میلیون…
همین چندروز قبل سایت رو چک کردم ۲۹میلیون بود…
واقعا درک نمیکنم…

درود برشما آقا پوریا…
عطرهای کلاسیکی که نام بردید همه پسند نیستند و این عطرهم قابلیت بلایند بای رو نداره…
اما اگر از فضای عطرهایی همچون وان من شو..پولوسبز..و آنتونیو پویگ کوروم لذت میبرید..به احتمال زیاد این عطر رو هم بپسندید..چون تقریباً توی یک فضا قرار میگیرن…
اما ریسک خریدش بالاست…

یک نفر روی بلاتر یک پاف میزنه یکی هم ۵پاف…
حالا من جای بلاتر درخواست اسپری روی لباس رو کردم..خودشون هم اسپری کردن…

پدرم بعد اصلاح از این عطر استفاده می‌کرد تا اینکه آزاروپورهوم شد عطر امضاش و به طور کلی این عطر رو فراموش کرد…
باتل نصفه اش رو توی کلکسیون دارم…رایحه پیچیده ای نداره اما اون حس و حال باربرشاپی و کلاسیک رو که دوست دارم ازش میگیرم…
ضمناً توی عطرهای مشابه دانهیل ادیشن رو مشاهده کردم و چقدرهم باتل دانهیل به این عطر شبیه هست!!…