تونکا، شیر، کمی کاکائو، آلبالو، وانیل،‌بادام و کمی اسطخودوس
رایحه تا حد زیادی شبیه به تونکا ایمریال از گرلن هست. تونکا ایمپریال گرم‌تر و کمی حس خاکی‌تر و ادویه‌ای تر دارد اما این کار وارد فضای ادویه‌ای نمی‌شود.

جزو زیباترین کارهای گورماندی است که تابحال تست داشتم.‌در عین گورماند بودن وجه لوکس خودش را نیز حفظ کرده.



گویا شباهت زیادی به شالیمار تونکا دارد. اگر این کار را بیابم نطرم را در این مورد خواهم گفت. اما همانگونه که در فراگرانتیکا گفته شده دو عطر اصلی مشابه اول شالیمار تونکا و بعد تونکا ایمپریال است.

نمی‌توان‌به راحتی از این کار عبور کرد. ترکیبی از تنباکو،‌عود،‌ بخور و ویسکی. در عین حال که کاری دوست داشتنی است اما متاسفانه، رایحه‌ی ترش‌مزه‌ی درون این کار رایحه‌ی چرک و سرکه‌مانندی (کپک‌های روی سرکه‌ی ترشی) را برای‌ من تداعی‌می‌کند.

و همین بخش کار، باعث‌ شد نتوانم با آن به طور کامل ارتباط بگیرم. مزه‌ای که عطر را از فضای لوکس خارج می‌کند. (به قول یکی از مخاطبین، "مافیایی‌" است).

تا حدی ترش مزگی آن یاداور بولگاری من این بلک است. اما از آن غیرلوکس‌تر و کپکی‌تر.

می‌توان این ویژگی را هم نقطه قوت دید و هم ضعف. برای برخی می‌تواند این ترش‌مزگی کپک گون بسیار اعتیاداور باشد و برای برخی همچون‌من غیرقابل پوشش‌اش سازد.

(من این ترش مزگی را دوست دارم‌ اما مناسب پوشش خودم‌ نمی‌دانم. و تقریبا در هیچ فضا و موقعیتی علاقه‌مند به اینکه این بو از من‌ متصاعد شود نیستم).

یک عطر از تام فورد به نام پلام جاپونایز بسیار یاداور این کار است. با این تفاوت که در پلام‌جاپونایز، این ترش‌مزگی غیرلوکس به یک ترش‌مزگی لوکس تغییر یافته است و اکورد امبری و ادویه‌ای نیز چاشنی کار شده است.

در واقع پلام‌ جاپونایز کیفیت استعلایافته‌ی توباکو عود از نگاه من است. کاری بسیار شیک، دوست داشتنی و جزو برترینها...

ترکیبی کاملا زنانه از زنبق و آکورد سیتروسی.

حضور زنبق بسیار لطیف است و از وجوه گرم آن در آن خبری نیست. می‌توان جنس رایحه‌ی زنبق آن‌ را مشابه آیریس اینفیوژن پرادا دانست.

روایح مرکباتی و انجیر ترشی کمی را به کار بخشیده و لدا کار را از یک کار زنبقی‌ پیور بیرون کشیده.

لطیف، پودری (اما نه شدید) و با‌ پخش و ماندگاری خوب.

جزو کارهای زنبقی ای است که می‌توانم دوستش داشته باشم. همه‌چیز به اندازه و بدون اغراق و لوکس.

ترنچ گویا از زنی که لباس نظامی به تن کرده الهام‌گرفته شده است.

اگر وجه فمنن آن تا این حد غالب نبود به احتمال قوی جزو انتخابهای من قرار میگرفت.

رایحه‌ای صابونی، سبز،‌ فرش و کمی‌ترش‌مزه که کلاسیک است و در کودکی احتمالا اغلب، رایحه‌اش را شنیده‌ایم. کمی هم بوی فضای استخر را برای من تداعی می‌کند.

نمی‌توان از آن به راحتی گذر کرد اما متاسفانه نمی‌توانم آن را برای خودم انتخاب کنم درعین زیبایی‌های آن.

تنها عطری که می‌توانم صد در صد کلمه‌ی عطر مشهدی را برای ان بکار ببرم. دقیقا شبیه آن عطرهایی که در شیشه‌های مشبک کوچک در جانمازها می‌گذاشتند و در پلاستیکی قرمز رنگی داشت و روی سیشه برچسبی با‌محتوای زیارتی بود.‌و فقط بوی کهنه‌ای از یک رایحه‌‌ی بی‌هویت شیرین را میداد.

این تست اول من از این کار است. اما صبر می‌کنم...

جزو عطرهایی کاملا انیمالیک-مدفوعی است. از ابتدا تا انتها، یک رایحه‌ی انیمالیک مدفوعی از عود را به همراه نت‌های اسپایسی گرم میشنوم. یک عود تیز و تند انیمالیک و نه عود لوکس.

کاملا‌مشمئزکننده ولی در عین‌حال می‌تواند کاملا س.ک.س.ی تعبیر شود.
چرم در یک‌پس زمینه‌ی دور به قول دوستمان سلامی می‌کند و می‌رود؛ هر چه هست عود کثیف است.

وقتی عمیق رایحه را نفس‌می‌کشم رایحه برایم برای ثانیه‌ای دلپذیر می‌شود و دوباره از ان‌متنفر میشوم. حسی کاملا مشترک از تنفر و علاقه. که احتمالا همین تناقض ان‌را جداب‌تر می‌کند.

شبیه به روابط افراد بردرلاین که لحطه‌ای عاشق ابژه‌ی خود میشوند و لحظه‌ای متنفر. لحظه‌ای ایده‌آلش میسازند و لحظه‌ای پست!

حداقل الان نمی‌توانم از آن‌نه برای دل خودم و نه برای پوشش در جنع استفاده کنم.

اطرافیان قطعا به جز اندک افرادی که کانکشن ناخوداگاهی با روایح انیمالیک دارند از آن خوش نخواهند گفت.

به‌نظر من می‌تواند در صدر عطرهای انیمالیک بنشیند.

بسیار مشابه لندن از تام فورد است. با این تفاوت که لندن یاداور بوی ادرار است و نه مدفوع!

ماندگاری بسیار بالا و پخش بسیار خوب.

بی‌شک جزو زیباترین، پیچیده‌ترین و غنی‌ترین روایحی است که تا بحال تست داشته‌ام.
هر قدر از زیبایی این کار بگویم کم است.
بهترین عطر لاین‌پرایو تام فورد از نگاه من این کار است.

رایحه‌ی بسیار پیچیده‌‌ای که نمی‌توان اجزای آن‌ را تک به تک تشریح و استشمام کرد.

اما مشخصا فضای کار برای من یاداور دو عطر است: کویر کوبا از نیکولای و فیل ان ایگویلز از سرژ. چیزی در میانه‌ی این دو

بوی سرو در کنار آلو کار را شبیه به فیل کرده (مشابه نت کاج و نت میوه‌های خشک شده در فیل).

اما حضور نتهای عود و ادویه‌ای مثل دارچین کار را بسیار لوکس‌تر و دلچسب‌تر و قابل‌پوشش‌تر برای هر موقعیتی ساخته.

کیفیت ترش و شیرین تنباکویی-عنبری مانندی در کار هست که یاداور کویر کوبا برای من است. اما نه به غلظت و قدرت آن.

عطر ظریفی است و کلمه‌ی قدرتمند برای آن‌مناسب نیست. (در عین‌پخش و ماندگاری خوبش) لذا با یک‌کار اینتنس و شدید کهربایی روبرو نیستیم.

نت وانیل و کهربا و دیگر نتهای گلی برای من قابل استشمام نیست. آنچه هست یک رایحه‌ی سروی ادویه‌ای، شیرین-ترش (آلویی) و کمی عنبری-تنباکویی است.

این تنها کار دیسکانتی از تام فورد است‌که در میان‌مابقی دیسکانتهایی‌که تابحال تست داشتم حقیقتا امروزی است و اگر حضور داشت‌می‌توانست همچنان‌محبوب باشد. بر خلاف برخی دیگر همچون ایتالین سایپرس، لندن و امبر ابسولوت و ...

جایی خوانده بودم که گویا این کار قرار است مجدد تولید شود.

همچنین مشابه این کار را برندی نوپا بنام insider parfums تولید کرده تحت عنوان plum harajuku که مخاطبین فراگرانتبکا رای بالایی از نطر شباهت به آن داده‌اند. مدیر این شرکت ادعا دارد که شباهت بالای ۹۰ درصد میان هر دو کار وجود دارد (طی دیالوگ شخصی با ایشان). در مورد کیفیت این برند هیچ اطلاعی ندارم. اما داخل فراگرانتیکا حصور دارد.

اگر دوستان علاقه‌مند هستند می‌توانند در این مورد بیشتر تحقیق کرده و با‌ ما اطلاعاتشان را به اشتراک بگذارند.

رایحه‌ی بسیار با کیفیت از گل چامپاکا که بسیار شبیه به رایحه‌ی خمیرمانند و خامه‌ای موز است. یک رایحه‌ی زرد رنگ و شیرین و گورمندِ گلی. کاملا شبیه به رایحه‌ی شیرموزهای شرکتی که کنسانتره‌ی موز در آنها بکار رفته و نه میوه‌‌ی موز. رایحه عینا مشابه موز در عین‌گرم بودن سرد هم هست.
در ابتدا نتوانستم با آن کامل ارتباط لگیرم.

اما پس از گذشت یک روز برایم بسیار دلچسب و دوست داشتنی است.

رایحه بیشتر زنانه است و نه مردانه.
نتهای دیگر همچون ارکید زیر سایه‌ی بوی موز گم شده‌اند. لذا آنچه که‌میشنویم همین رایحه است.

لذا احتمالا رایحه‌ی چامپاکا همین است. رایحه‌ی زرد موزی.

پخش و ماندگاری بسیار خوبی دارد.

کار در عین گورماند بودن کیفیت لوکسی دارد. باز هم شبیه به موز که در میان میوه‌ها همیشه در عین خوش‌طعم بودنش میوه‌ی لوکس نیز هست.

برخی رایحه را شبیه به یلانگ نیز دانسته‌اند. بله. میدانیم که رایحه‌ی یلانگ نیز بی شباهت به رایحهکی موز نیست.

رایحه‌ای کلاسیک از عنبر که با تمی چوبی و تا حدی ادویه‌ای ضعیفی ترکیب شده.

بسیار شبیه به امبر سلطان سرژ لوتنس و امبر فتیش انیک‌گوتال است. و در واقع در فضای عنبری این دو کار نفس می‌کشد.

فضایی از عنبر که برای من حس کهنگی را با خود تداعی می‌کند و خوشایند من نیست. بر خلاف انسنس‌میتیک د اورینت گرلن که عنبر در آن کاملا لوکس و نافذ است و با ترکیب با زعفران و رز فضای کاملا متفاوتی از عنبر را خلق‌می‌نماید.

اما از این دو کار هم به لحاظ غنا و هم‌پخش و ماندگاری بسیار ضعیف‌تر است.
عجیب است‌که در فرگرنتیکا پخش و ماندگادی آن‌را بسیار بالا گزارش داده‌اند. اما برای من این گونه‌نیست.

من دیکانت این کار را تهیه کرده‌ام. شاید به دلیل گذشت سالیان طولانی از تولید این کار و با توجه به دیسکانت شدنش،‌ گذشت زمان باعث ضعف رایحه شده. شاید هم‌ خیر.

(دیکانت این کار از سایت معتبری در امریکا تهیه شده و لذا از اصالت آن اطمینان دارم).

در مجموع‌ کار ارزشمندی است اما تقریبا هم رده با کارهای رفرنس عنبری دیگر است.

شاید اگر قدرت و پخش بیشتری داشت و رایحه واضح تر شنیده‌ میشد نظر من در موردش چیز دیگری بود.

عطری چرمی-صابونی در میانه‌ی مدرن و کلاسیک.

شباهت بسیار بسیار زیاد با کویر مورسک سرژ لوتنس

و بی‌شک برای من مورسک یک سر و گردن بالاتر ایستاده است.

همان بوی واکسی-چرمی که در مورسک حضور دارد را اینجا نیز می‌شنویم با ابن تفاوت که کمی رایحه با حضور وجه خاکی رز و زنبق حالتی خاکی نیز پیدا کرده است.


رایحه در مقایسه با کویر مورسک چندان نافذ و پیچیده نیست. و قدرت آن نیز کمتر از آن است.

اگر به دنبال این عطر هستید بی‌شک نطرتان را به سمت کویر مورسک تغییر جهت دهید. شفافیت روایح و همچنین رایحه‌ی چرمی مورسک بسیار قوی‌تر و ارضاکننده‌تر برای علاقه‌مندان به چرم‌های کلاسیک است.