AMOUAGE - Memoir for women

عطرِ زیارتِ خود. عطر ماندن در تودرتوی احساسات و درون روان. عطرِ پی بردن به تاریکیهای وجود و تاباندن نور بر نادیدنی ها. بتابان و ببین آنچه نادیدنی است که فرصت برای کمال ، اندک است.

درودى به بى كرانگى پهنه ى اندوه مموير
انتخاب ارزشمندم و تيرى كه اول خودمو خلاص كرده.البتّه!
من به نت ها و روايح تسلط ندارم و جسارتى نميكنم در اين مورد.
مموير به تنهايى جسارت كافىُ داشته.
ميره تا جايى كه خيال هم نميره.اونجا كه نبايد حتى…
و بيشتر از اينكه بخواد تاثيرى روى اطراف داشته باشه و براى ديگران دلبرى كنه؛ ميره تا ژرفاى عميق انزواى اصيل و شكوهمندى كه ديده به صفحه ى دل ديده.
خلوتگاه من و يار نه در قالب حضور و ديدار.
عمق اينكار براى من تداعى اين حس هست:
قرص قمر هر ماه يك مرتبه كامل ميشود
اما هلال روى تو هر روز بدرى كامل است
من به ذبيح عشق بودنم راضى و خشنودم
قتيل راضى و قاتل راضى نميگردد

از اونجایی که فقط 5 میل از این عطر رو دارم و البته رایحه‌اش مناسب استفاده توی محیط کار یا استفاده روزمره نیست، خیلی بعیده که بپوشمش. فقط گاهی در شیشه رو باز میکنم و بو میکنمش. همین باعث شده که زیاد فرصت نکنم لایه‌های زیرین این شاهکار رو تجربه کنم. اما امروز از اون روزهایی بود که حال دلم خوبه! گفتم بذار دو پاف از ممویر زیبام بزنم.
فقط دو پاف روی سر شونه‌هام زدم.
اگه نت‌ها رو بشناسید، میشه بدون بو کردن آمواج ممویر متوجه بشید که توی ایران قرار نیست بازخورد مثبت بگیرید! همه میگن بوی مراسم مذهبی میده. این از بازخورد!
اما حال و هوای من با این عطر اصلاً وصف شدنی نیست. نیم ساعت گذشته بود که بو رو خیلی تند زیر بینیم حس کردم. داشتم آهنگ محسن چاووشی گوش میدادم.«به انگشت سبابه‌ات بگو» و حس کردم یه غم خیلی سنگینی روی دلم نشسته که این بو، داره تشدیدش می‌کنه.
واقعا بوی غمگینی داره. بوی اسپایسی، رز (از نوع ایرانیش) چوب و چرم کاملاً یه فضای رسمی، تاریک، شیک و غمگین رو تداعی می‌کنه. مثل خانومی که علی‌رقم زیبایی ظاهری و شخصبت باتجربه‌ای که داره، عمیقاً غم رو حس می‌کنه.

رنگِ دشتِ سوخته دارد...! ممواغ ومن پریدن از روی دیوارِ ایدئولوژی‌های کپک‌زده، منحط و شِبه آپارتاید به بطنِ فلسفه‌ای است که آدمی را نه بر اساس جنسیت؛ بلکه بر مبنای درونیات طبقه‌بندی می‌کند و کمی جلوتر درمی‌یابد که همین کلاسه کردن هم باطل وَ اصل وُ بنیادِ طبقه‌بندیِ آدمی‌زاد بر هر پایه‌ای که باشد مضحک و مبتذل است. از غارها بیرون آمده؛ پذیرفته‌ که روزهای خوشِ جنب‌وجوش برروی شاخه‌ی درختان به‌همراه عموزاده‌های عشقِ نارگیل به‌پایان رسیده؛ دست از اثباتِ این‌که نئاندرتال‌ها هنوز منقرض نشده‌اند برداشته و درک کرده است که اتیمولوژیِ 'زن و مرد' به دودسته کردنِ آدمی یا هرچیزی شبیه به‌این نمی‌رسد و اسامیِ مذکور پس‌از انسان تعریف می‌شوند و موجودیتِ انسان پس‌از طبیعت و طبیعت مابعد هستی. [طبیعت به‌مثابه جوهر نه کوه و گیاه شنبلیله و هستی به‌معنای عالم بی‌انتها و آگاهی کل!] نقلِ چشمانی است که زن را صرفا گل‌بهی و مرد را الزاما قهوه‌ای نمی‌بینند. این‌جا از هجمه‌های ویران‌گرِ شیرین و اغواگری‌های فیزیکالِ نخ‌نما خبری نیست. زنی‌ست که روزها با او گفت‌گو می‌کنید؛ زیر فرکانس جادویی صدایش ذوب و نیمه‌شب به‌هنگام خواب مسرور از کنار او بودن به بزمِ تماشا می‌روید. عطر بی‌خواب شدن است. آوارگی در هزارتوی این سوال که چگونه می‌توان این‌چنین زیبا بود؟ چشمی که باز می‌شود و سپس لبخندی شهدگون را تحویلِ خیالاتِ برباد رفته‌ی تو می‌دهد. لبخند که نه مرفین! سرنگ. آتش... نشئگی به‌وقت تماشا. چشم‌ها؟ مت‌آمفتامین آبی! چه‌باک از اعتیاد، ابتلا و در جوب‌ها پوسیدن وقتی قرار است جنسِ نابِ ما مخدرِ چشمان تو باشد! تماشای باله‌ی گل‌ها و مویرگی محزون، گیاهی، تلخ و ناگرفته از افسنطین، اوهامی نزدیک‌به شهد افرا و هل مفهومی منجمد در شالوده‌ی اثر. نوش‌دارویی گرم و نیمه‌سوخته‌ ادویه‌دار با مزه‌ی شیرین و گاه‌گاه تلخِ کنترل‌شده باهمراهی دود خشک رقیق که ناخودآگاهِ دست‌نیافتنیِ چرم را نیز در جانِ میزبانِ خود تزریق می‌کند. زیباست. بقول خودشان یک شیپغ سیاه و سفید؛ احضارِ تکه‌هایِ متلاشی شده‌ی خاطرات که در هم می‌آمیزند و با یک‌دیگر برخورد می‌کنند...! عطر انیس واردا، فریدا کالو، اینگرید برگمن و هانا آرنت می‌توانست باشد. عطر جودیت باتلر، بث گیبونز، ژولیئت بینوش، بیبی اندرشون، ماریا کالاس. عطر پینا باوش و لیو اولمان ها. عطر تهمینه، گردآفرید و بوران‌دخت!

این کار رو من خیلی دوست داشتم
کاملا تند و خیلی خیلی قویه. در یک کلام: پرفورمنس عالیی
یه حس جالبیه انگار ترکیب دود، نعناع هندی و گِل تازه توی خاک دفن شده و در نهایت رایحه ی خاص و دارکی براتون تداعی میشه.
شیرینه اما شیرینیش معمولی نیست و بنظرم میتونه یونیسکس باشه.

اولش خورد تو ذوقم چون گرم و شیرین بود ولی یه کم که گذشت بیشتر به تلخی میزنه تا شیرین در کل خوبه

ممویر یه عطر اسپایسی ،گرم،کمی دودی،رسمی ،مجلسی طور و کمی دارکه ...تلخ و شیرینه...همه پسند نیست ولی متفاوت و خاصه .رنگ شیشه ش کاملا با نوع رایحه مرتبطه و عطر جذاب و سرسنگینیه برای مراسم رسمی و مهمونی و دیت در شب .پیچیدگی و تا حدی مرموز بودن رو میتونه تداعی کنه برای دیگران .عطر اغواگریه.با تیپ رسمی و بخصوص لباسهای تیره و مشکی خیلی جذاب میشه بخصوص برای خانمهای بالای سی سال.عطر پربازخوردیه و با توجه به پخش خوبش بخصوص در ساعت اول توجه دیگران رو کاملا جلب کرده و وادار به واکنش میکنه.با اینکه ادویه ای و دودیه ولی تند و تیز نیست.دودش خیلی ملایمه بخصوص.عطر کاملا گرم و نرم و ملایمیه...نه تلخی زیاد نه شیرینی زیاد...یکی از نت های ادویه مورد علاقه من در عطرها یعنی هل رو به وضوح داره بخصوص در ساعت اول...اصلا عطر با هل شروع میشه و کمی تلخه بعد دود و میخک هم به هل اضافه میشن و به مرور عطر رفته رفته شیرین تر میشه و از حالت ادویه ای محض اولش فاصله میگیره و گل ها(وایت فلورال ها و رز) باهاش ترکیب میشن. در درای داونش بوی گلی در پس زمینه به وضوح حس میشه که احتمالا نت لابدانوم(لادن) هست.ضمناچرمی که در نتهای پایه وجود داره رو من حس نمیکنم.همچنین نت انیمالیکش رو

آمواج ممویر مردانه یکی از بهترین عطر و کاراکتری هست که خیلی دیر کشفش کزدم.
الان خوب میدونم که باید دنبال عطرهایی با همین ژانر باشم که در کامنت قبلی اشاره کردم.
ولی این ممویر زنانه رو تست نداشتم که با توجه به این که ورژن زنانه ی آمواژ از هر عطر از ورژن مردانه ش بهتر است چون اول طرح ریختن و ساختن عطرهای آمواژ ابتدا بر پایه ی ورژن زنانه ست ،خیلی مشتاق تست این کار هستم.
از دوستان عزیز و بخصوص ایکاروس اگر تجربه ای دارند خیلی ممنون از به اشتراک گذاشتن تجربه شون هستم.

دوستان میشه بگن این بوی شبیه بوی آلو که این عطر میده از کجا نشأت میگیره؟ درحالیکه اصلا توی نت هاش آلو نداره

اگه اشتباه نکنم ایکاروس عزیز راجع به این عطر یا لیریک زنانه در جایی گفته بودند که عطرهای آمواج در ابتدا برای زنان ساخته میشن و در ادامه نسخه مردانه با همون طرز تفکر ساخته میشن. میخواستم بپرسم آیا نسخه های زنانه عطرهای آمواج برای مردان هم قابل استفاده هستند؟